Τεράστια η οικολογική καταστροφή στο καταφύγιο του μαυρόγυπα εξαιτίας της φωτιάς στο δάσος της Δαδιάς

Τεράστια η οικολογική καταστροφή στο καταφύγιο του μαυρόγυπα εξαιτίας της φωτιάς στο δάσος της Δαδιάς

Αποκαρδιωτικές είναι οι εικόνες που αποτυπώνουν το μέγεθος της οικολογικής καταστροφής στο δάσος της Δαδιάς, από τη μεγαλύτερη πυρκαγιά των τελευταίων χρόνων στην Ευρώπη η οποίαααφήνει πίσω της εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα καμένης δασικής γης, με εκπροσώπους της επιστημονικής κοινότητας να κάνουν λόγο για ανεπανόρθωτη καταστροφή.

Το Εθνικό Πάρκο Δαδιάς αποτελεί σπίτι για τον μοναδικό πληθυσμό μαυρόγυπα στα Βαλκάνια. Στα δέντρα του φωλιάζουν περίπου 35 ζευγάρια μαυρόγυπα και 5 ζευγάρια ασπροπάρη, τα μοναδικά στην Ελλάδα.

Με αφορμή το γεγονός αυτό, μιλώντας στην ΕΡΤ, ο Νίκος Χαραλαμπίδης, γενικός διευθυντής της Greenpeace, επισήμανε ότι θα πάρει καιρό η αποκατάσταση του δάσους όπου διαβιούσαν σπάνια αρπακτικά.

«Δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να κάνει μια ψύχραιμη αποτίμηση αυτή τη στιγμή καθώς και πέρυσι είχε καεί το δάσος της Δαδιάς. Τότε είχαν σωθεί οι φωλιές από τον μαυρόγυπα. Τότε δεν είχε πειραχτεί ο μικρός πυρήνας (σ.σ. του δάσους). Είχε καεί ένα μικρό μέρος του δάσους και μάλιστα τότε είχε γίνει μια αναθεώρηση όλων των σχεδίων δασοπυρόσβεσης, είχαν δοθεί σημαντικότερα κονδύλια κλπ. Το αποτέλεσμα παρόλα αυτά είναι είναι τραγικό», είπε και τόνισε ότι καθώς έπειτα από 16 μέρες που καίει η πυρκαγιά στον Έβρο δεν έχουν καταφέρει οι πυροσβέστες να σβήσουν τα πύρινα μέτωπα στην Λευκίμμη και στον Προβατώνα, «δεν ξέρουμε ακόμα αν έχει μείνει τίποτα από το δάσος της Δαδιάς».

Όπως επισήμανε, «καταστράφηκαν οι φωλιές του μαυρόγυπα που ήταν ο πιο υγιής πληθυσμός αρπακτικών που ζούσε στην περιοχή», ενώ ανέφερε ότι κάποια από τα σπάνια για την Ευρώπη και τον κόσμο πουλιά (π.χ. ο ασπροπάρης) που εμφανίζονται εκεί, είναι μεταναστευτικά και μπορεί να επανέλθουν ή όχι αν το οικοσύστημα επανέλθει.

«Μιλάμε για δέντρα τα οποία είναι ηλικίας άνω των 100 ετών και πάνω στην κορυφή τους, η οποία είναι επίπεδη, φωλιάζουν τα αρπακτικά», εξήγησε, εκτιμώντας ότι κάποια από τα σπάνια αρπακτικά μπορεί να μην τα δούμε ποτέ ξανά. «Για κάποιες γενιές μπορεί να μετακομίσουν αν έχουν γλιτώσει και να τα δούμε κάποια στιγμή αργότερα σε κάποια άλλη περιοχή», είπε.

Share this post