Επικαιρότητα

Ερευνητές του Πανεπιστημίου Μπινγκχάμτον στη Νέα Υόρκη ανέπτυξαν ένα νέο τύπο μπαταρίας που αποτελείται από ένα φύλλο χαρτιού και ένα υγρό που αντιδρά με βακτήρια.

Η απλή αλλά επαναστατική νέα μπαταρία μπορεί να τροφοδοτήσει συσκευές παρακολούθησης της γλυκόζης ή ανίχνευσης παθογόνων, καθώς και να κρατήσει σε λειτουργία μικρές ηλεκτρονικές συσκευές για μέρες χωρίς εξωτερική πηγή ενέργειας. Η εφαρμογή αυτή την καθιστά εξαιρετικά χρήσιμη για απομακρυσμένες περιοχές με περιορισμένους πόρους.

Η μπαταρία αποτελείται από ένα χαρτί χρωματογραφίας, μια μικρή ταινία νιτρικού αργύρου, και ένα στρώμα κεριού, το οποίο σχηματίζει μία κάθοδο. Από την άλλη πλευρά του χαρτιού, ένα αγώγιμο πολυμερές δρα ως άνοδος.

Για να ενεργοποιηθεί η μπαταρία, αρκεί το χαρτί να διπλωθεί απλά στη μέση και πασπαλιστεί με λίγες σταγόνες από ένα υγρό πλούσιο σε βακτήρια. Στη συνέχεια, η κυτταρική αναπνοή των μικροβίων άγει ένα ρεύμα για την παραγωγή ηλεκτρισμού.

Όταν έξι μπαταρίες τοποθετηθούν σε ένα πλέγμα και διπλωθούν μαζί, μπορούν να παράγουν έως και 44,85 μικροβάτ και 105,89 μικροαμπέρ. Ενώ θα χρειάζονταν εκατομμύρια αυτών των μπαταριών για να τροφοδοτηθεί ένας μόνο λαμπτήρας των 40 βατ, έχουν σχεδιαστεί για άλλες εφαρμογές.

Για παράδειγμα, σε μια ζώνη καταστροφής ή άλλη περιοχή εκτός δικτύου, αυτές οι μπαταρίες θα μπορούσαν να παρέχουν μια ζωτική πηγή ενέργειας για μικρούς βιοαισθητήρες.

Πρόκειται για τη δεύτερη φορά που η ίδια ομάδα του πανεπιστημίου δημιουργεί μία μπαταρία χαρτιού που τροφοδοτείται από βακτήρια, καθώς είχε προηγηθεί ένα πρωτότυπο με τη μορφή ενός σπιρτόκουτου, με επικεφαλής τον επίκουρο καθηγητή Σων Τσόι.

Μια ομάδα επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και το Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια εξέτασε ιστορικά αρχεία για το πώς η θερμοκρασία επηρεάζει βασικές πτυχές της οικονομίας, προκειμένου να προβλέψει πώς οι διάφορες χώρες θα επωφεληθούν ή θα πληγούν από την κλιματική αλλαγή.

Τα μέσα παγκόσμια έσοδα προβλέπεται να είναι 23% λιγότερα ως το τέλος του αιώνα, σε σύγκριση με έσοδα που θα καταγράφονταν χωρίς την κλιματική αλλαγή.

Ωστόσο, οι συνέπειες της υπερθέρμανσης θα είναι άνισες, με μια σειρά από βόρειες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας και μεγάλο μέρος της Ευρώπης, να επωφελούνται από τις αυξανόμενες θερμοκρασίες.

Ο άνισος αντίκτυπος της αύξησης της θερμοκρασίας μπορεί να σημάνει μια μαζική αναδιάρθρωση της παγκόσμιας οικονομίας, αναφέρει ο ερευνητής Σόλομον Χσιανγκ.

Καθώς οι φτωχότερες χώρες, όπως εκείνες στη Νότια Αμερική και την Αφρική, ήδη τείνουν να είναι πολύ θερμότερες από ό,τι είναι ιδανικό για την οικονομική ανάπτυξη, η αύξηση της θερμοκρασίας θα είναι ιδιαίτερα επιζήμια για αυτές. Το μέσο εισόδημα του φτωχότερου 60% του κόσμου μέχρι το τέλος του αιώνα θα είναι 70% χαμηλότερο από ό,τι θα ήταν χωρίς κλιματική την αλλαγή, αναφέρει η έρευνα.

«Το αποτέλεσμα των αυξανόμενων θερμοκρασιών, θα είναι μια τεράστια αναδιανομή πλούτου από τους φτωχούς του κόσμου στους πιο πλούσιους», δήλωσε ο καθηγητής Χσιανγκ.

Η θερμοκρασία έχει μια σταθερή επίδραση στα διαφορετικά οικονομικά δεδομένα, με την προσφορά εργασίας, την παραγωγικότητα, και τις αποδόσεις των καλλιεργειών να πέφτουν όλες δραματικά μεταξύ 20 και 30 βαθμών Κελσίου. (more…)

Όπως συμβαίνει κάθε χρονιά, το νέο αστρονομικό έτος ξεκινά με μια βροχή διαττόντων αστέρων, τις Τεταρτίδες (Quadrantids), που διαρκούν από 1 έως 5 Ιανουαρίου και κορυφώνονται το βράδυ της Τρίτης, προς τα χαράματα της Τετάρτης.

Οι Τεταρτίδες είναι καλύτερα ορατές στα πιο βόρεια γεωγραφικά πλάτη, ιδίως σε κατεύθυνση βορειοανατολική στον ουρανό. Εφόσον οι κατά τόπους καιρικές συνθήκες επιτρέπουν την παρατήρησή τους, εμφανίζουν στο αποκορύφωμά τους έως 40 μετέωρα την ώρα, που εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της Γης με ταχύτητα άνω των 40 χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο, ενώ έχουν αναφερθεί έως και 120 μετέωρα κάποιες χρονιές.

Η συγκεκριμένη βροχή από «πεφταστέρια» έχει πάρει το όνομά της από έναν αχνό αστερισμό (Quadrans Muralis ή Επιτοίχιος Τετράς – ήταν ένα αρχαίο αστρονομικό εργαλείο πριν την εφεύρεση του τηλεσκοπίου), τον οποίο είχε ανακαλύψει ο Γάλλος αστρονόμος Ζερόμ Λαλάντ το 1795, αλλά δεν υπάρχει πια.

Σήμερα η πηγή προέλευσης των μετεώρων φαίνεται να είναι ο αστερισμός του Βοώτη, στον οποίο η Επιτοίχιος Τετράς ενσωματώθηκε το 1922, όταν η Διεθνής Αστρονομική Ένωση προσδιόρισε τους 88 αστερισμούς που υπάρχουν σήμερα.

Οι αστρονόμοι δεν είναι ακόμη σίγουροι ποιος ήταν ο διερχόμενος κομήτης, ο οποίος άφησε πίσω του την ουρά σκόνης και σωματιδίων, που μετατρέπονται σε μετέωρα κάθε φορά που η Γη διασταυρώνεται με την τροχιά τους. Είναι πιθανό να πρόκειται για τον κομήτη ή αστεροειδή «2003 ΕΗ1», που επίσημα ανακαλύφθηκε το 2003, αλλά τον οποίο ίσως είχαν παρατηρήσει πρώτοι οι Κινέζοι, Ιάπωνες και Κορεάτες αστρονόμοι ήδη από το 15ο αιώνα.

Ευρωπαίοι επιστήμονες χαρτογράφησαν για πρώτη φορά με τόση λεπτομέρεια και σε βάθος αυτό που υπάρχει όχι μόνο πάνω αλλά και κάτω από το Νότιο Πόλο στην Ανταρκτική, την τελευταία μεγάλη απρόσιτη και εν πολλοίς άγνωστη περιοχή στη Γη.

Τα «αποκαλυπτήρια» του Νοτίου Πόλου έγιναν στο πλαίσιο του Προγράμματος PolarGAP και παρουσιάσθηκαν στο διεθνές συνέδριο της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης στο Σαν Φρανσίσκο, σύμφωνα με το BBC. Αν και οι ΗΠΑ διαθέτουν μια μεγάλη επιστημονική βάση στην Ανταρκτική εδώ και δεκαετίες, το υπέδαφος του Νοτίου Πόλου αποτελούσε ένα μυστήριο έως σήμερα. Μεταξύ άλλων, εντοπίσθηκαν άγνωστες κοιλάδες και βουνά σκεπασμένες από πάγους.

Το PolarGAP, που χρηματοδοτήθηκε κυρίως από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA), έκανε μετρήσεις πάνω από μια περιοχή του πλανήτη που οι δορυφόροι δεν μπορούν να παρατηρήσουν, καθώς συνήθως δεν ξεπερνούν το γεωγραφικό πλάτος των 83 μοιρών. Η ESA ήθελε κυρίως να μελετήσει το πεδίο βαρύτητας του Νοτίου Πόλου, προκειμένου να ολοκληρώσει τις παρατηρήσεις του ευρωπαϊκού δορυφόρου GOCE. Αυτό, μεταξύ άλλων, θα επιτρέψει στα δορυφορικά συστήματα πλοήγησης GPS και Galileo να είναι πιο ακριβή.

Οι Δανοί, Νορβηγοί και Βρετανοί ερευνητές του PolarGAP πέταξαν πολλές φορές πάνω από το Νότιο Πόλο με ένα αεροπλάνο εφοδιασμένο με διάφορα επιστημονικά όργανα (αισθητήρες βαρυτικού και μαγνητικού πεδίου, ραντάρ, λέιζερ κ.α.). Μελέτησαν έτσι το πάχος των πάγων και του εδάφους κάτω από τους πάγους. Τα στοιχεία βρίσκονται ακόμη υπό επεξεργασία, αλλά -σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα- οι επιστήμονες επιβεβαίωσαν την ύπαρξη κάτω από τους πάγους ενός τεράστιου λεκανοπεδίου μήκους άνω των 1.000 χιλιομέτρων, που εκτείνεται από τη Θάλασσα Γουέντελ έως το Νότιο Πόλο.

Το σύστημα ανακύκλωσης της Σουηδίας είναι τόσο πρωτοποριακό, καθώς η χώρα έχει αξιοποιήσει εντελώς τα δικά της σκουπίδια και έχει προχωρήσει στην εισαγωγή αποβλήτων από άλλες χώρες.

Η Σουηδία ανακυκλώνει το 99% των αποβλήτων της, με λιγότερο από το 1% να καταλήγει σε χώρους υγειονομικής ταφής, και σαν να μην έφτανε αυτό, η ίδια εισάγει σκουπίδια και από άλλες χώρες προκειμένου να τα αξιοποιήσει και να τα χρησιμοποιήσει προς όφελός της.

Με μία διαδικασία που ονομάζεται «απόβλητα σε ενέργεια» παράγεται βιώσιμη ηλεκτρική ενέργεια από τα σκουπίδια της χώρας.

Πιο συγκεκριμένα, τα σκουπίδια που ταξινομούνται για να αξιοποιηθούν από τη διαδικασία καίγονται για την παραγωγή ατμού, ο οποίος στη συνέχεια χρησιμοποιείται για την περιστροφή στροβίλων και την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.

Το σύστημά τους είναι τόσο επαναστατικό και οφείλεται ξεκάθαρα στην κουλτούρα που έχουν, ως πολιτισμός, σχετικά με τη φροντίδα του περιβάλλοντος.

Η Σουηδία ήταν μία από τις πρώτες χώρες, οι οποίες εφάρμοσαν ένα βαρύ φόρο στα ορυκτά καύσιμα το 1991 και γι αυτό το λόγο, η ίδια, προμηθεύεται πλέον, σχεδόν το ήμισυ της ηλεκτρικής της ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Παρουσιάζει ένα εντυπωσιακό ποσοστό ανακύκλωσης καθώς οι πολίτες της είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένοι σχετικά με θέματα περιβάλλοντος και συνεπείς στο θέμα της ανακύκλωσης. Οι ίδιοι ταξινομούν τα σκουπίδια τους ώστε να μεταφερθούν στις κατάλληλες εγκαταστάσεις ανακύκλωσης ή παραγωγής ενέργειας.

Με την πάροδο του χρόνου, η Σουηδία έθεσε σε εφαρμογή μια εθνική πολιτική ανακύκλωσης, σύμφωνα με την οποία, ακόμη και αν οι ιδιωτικές εταιρείες αναλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της καύσης των αποβλήτων τους, η ενέργεια πηγαίνει σε ένα εθνικό δίκτυο θέρμανσης για τη θέρμανση κατοικιών, η οποία είναι πολύ βασική στη διάρκεια του δυνατού Σουηδικού χειμώνα.

«Αυτός είναι ένας βασικός λόγος που έχουμε αυτό το αυστηρό δίκτυο, έτσι ώστε να μπορούμε να κάνουμε χρήση της θέρμανσης από τα εργοστάσια ανακύκλωσης. Στο νότιο τμήμα της Ευρώπης δεν κάνουν χρήση της θέρμανσης από τα απόβλητα ενώ εδώ μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε ως υποκατάστατο των ορυκτών καυσίμων» αναφέρει η Anna-Carin Gripwall, διευθύντρια επικοινωνίας του Avfall Sverige, της Σουηδικής Ένωσης ανακύκλωσης  αποβλήτων.

Η ίδια περιγράφει την πολιτική της εισαγωγής αποβλήτων προς ανακύκλωση από άλλες χώρες ως προσωρινή κατάσταση. «Υπάρχει μια απαγόρευση της υγειονομικής ταφής στις χώρες της ΕΕ, καθώς υπάρχει πρόστιμο και γι αυτό μας τα αποστέλλουν εδώ και το παρέχουμε ως υπηρεσία», και συμπληρώνει: «Θα πρέπει να δημιουργήσουν τα δικά τους εργοστάσια ανακύκλωσης, να μειώσουν τα δικά τους απόβλητα, καθώς εμείς για να το πετύχουμε αυτό, εργαστήκαμε σκληρά».

Η ίδια καταλήγει: «Ας ελπίσουμε ότι θα υπάρξουν λιγότερα απόβλητα σε κάθε χώρα. Αλλά για να χρησιμοποιήσουν την ανακύκλωση για θέρμανση θα πρέπει να διαθέτουν συστήματα τηλεθέρμανσης ή τηλεψύξης, έτσι πρέπει να δημιουργήσουν την υποδομή για κάτι τέτοιο, και αυτό απαιτεί χρόνο».

Ένα χάσμα βάθους 500 μέτρων όλο και μεγαλώνει σε μια από τις πλάκες πάγου που επιπλέουν έξω από τις ακτές της Ανταρκτικής, δείχνουν οι τελευταίες παρατηρήσεις της NASA.

Και όταν η ρωγμή φτάσει στην άλλη άκρη, θα γεννήσει ένα παγόβουνο σχεδόν διπλάσιο σε έκταση από την Εύβοια.

Η ρωγμή βρίσκεται στην κρηπίδα πάγου Larsen C, στο άκρο της Ανταρκτικής Χερσονήσου, απέναντι από το νότιο άκρο της Νοτίου Αμερικής.

Ήδη έχει πλάτος 300 μέτρα και μήκος 112 χιλιόμετρα, εκτιμά η NASA με βάση τις θεαματικές αεροφωτογραφίες που λήφθηκαν στις 10 Νοεμβρίου.

«Η ρωγμή διαπερνά εντελώς την παγοκρηπίδα, δεν καλύπτει όμως όλο το πλάτος της -όταν αυτό συμβεί, θα δημιουργήσει ένα παγόβουνο περίπου στο μέγεθος του Ντέλαγουεαρ» αναφέρει η υπηρεσία σε ανακοίνωσή της. Η πολιτεία του Ντέλαγουεαρ έχει έκταση 6.452 τετραγωνικά χιλιόμετρα.

Τι σημαίνει για τον πλανήτη η κατάρρευση του Larsen C;

Η κατάρρευση του Larsen C και ο σχηματισμός του γιγάντιου παγόβουνου δεν θα ανέβαζε τη στάθμη της θάλασσας, δεδομένου ότι ο πάγος επιπλέει ήδη στο νερό σαν παγάκι στο ποτήρι.

Ωστόσο οι κρηπίδες πάγου που περιβάλλουν την Ανταρκτική φρενάρουν τη ροή των παγετώνων προς τον ωκεανό, και η εξαφάνισή τους θα μπορούσε να επιταχύνει σημαντικά την απώλεια πάγου από την ξηρά, η οποία ανεβάζει τη στάθμη.

Και η κλιματική αλλαγή φαίνεται ότι επιταχύνει δραματικά την απώλεια πάγου από τα άκρα των κρηπίδων.

Η διαδικασία που παρακολουθεί τώρα η NASA έχει εξάλλου επαναληφθεί: το Larsen C βρίσκεται δίπλα σε μια μικρότερη κρηπίδα πάγου, το Larsen Β, η οποία διαλύθηκε το 2002 λόγω μιας παρόμοιας ρωγμής.

Το συμβάν, από το οποίο σχηματίστηκε παγόβουνο στο μέγεθος του Λουξεμβούργου, χαρακτηρίστηκε η μεγαλύτερη κατάρρευση παγετώνα τα τελευταία 10.000 χρόνια.

ΠΗΓΗ: tovima.gr

Η Κίνα σχεδιάζει να δαπανήσει περίπου 150 δισεκατομμύρια ευρώ σε έργα υδροηλεκτρικής και αιολικής ενέργειας τα επόμενα τέσσερα χρόνια, σύμφωνα με την Εθνική Διοίκηση Ενέργειας της Κίνας (ΝΕΑ).

Συγκεκριμένα, η ΝΕΑ σχεδιάζει να δαπανήσει περίπου 1,2 τρισεκατομμύρια γουάν για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας μεταξύ 2016 και 2020, σύμφωνα με στοιχεία του Reuters.

Αυτά τα χρήματα προορίζονται κυρίως για την κατασκευή νέων αιολικών πάρκων, η κατασκευή των οποίων προβλέπεται να δημιουργήσει περίπου 300.000 νέες θέσεις εργασίας μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια.

Οι ιθύνοντες της ΝΕΑ σχεδιάζουν επίσης να θέσουν σε εφαρμογή επιδοτήσεις για την αγορά αιολικής ενέργειας.

Τα νέα σχέδια αποτελούν συνέχεια της στρατηγικής της Κίνας για την υλοποίηση μεγάλων έργων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και την καθιέρωση της χώρας ως παγκόσμιο ηγέτη στο χώρο της «καθαρής» ενέργειας.

Η Κίνα σταδιακά απομακρύνεται από την παραγωγή ενέργειας με καύση άνθρακα, και επικύρωσε την κλιματική συμφωνία του Παρισιού, μαζί με τις ΗΠΑ.

Οι Κινέζοι αξιωματούχοι μάλιστα επέκριναν δημοσίως τον Ντόναλντ Τραμπ για την πρόθεσή του να αποχωρήσει από τη συμφωνία του Παρισιού.

Η ανάπτυξη της ηλιακής ενέργειας στην Κίνα ήταν βραδύτερη φέτος, αλλά η χώρα θα έχει εγκαταστήσει περίπου 30 γιγαβάτ νέων ηλιακών έργων μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους.

Μέρος αυτής της πρόσθετης παραγωγής ενδέχεται να προέλθει από το γιγαντιαίο σταθμό ηλιακής ενέργειας που η Κίνα κατασκευάζει στην τοποθεσία της πυρηνικής καταστροφής του Τσερνόμπιλ στην Ουκρανία.

Εξάλλου, αν και οι στόχοι έχουν μειωθεί από το αρχικό σχέδιο, η ασιατική χώρα σχεδιάζει να αυξήσει την υπεράκτια αιολική ενέργειά της στα 210 γιγαβάτ μέχρι το 2020.

ΠΗΓΗ: naftemporiki.gr

Χιλιάδες αποδημητικές χήνες πέθαναν όταν βρήκαν καταφύγιο κατά τη διάρκεια χιονοθύελλας σε τοξικά νερά ενός ορυχείου στη δυτικές ΗΠΑ.

Περίπου 10.000 χήνες του χιονιού δηλητηριάστηκαν στον εγκαταλελειμένο λάκκο ενός ορυχείου στο Butte της Μοντάνα στις 28 Νοεμβρίου και από τότε αρκετές χιλιάδες ακόμη χάθηκαν, ανέφερε ο Μαρκ Τόμπσον, υπεύθυνος για περιβαλλοντολογικά θέματα στην εταιρεία εξορύξεων Montana Resource.

Ο Τόμπσον ανέφερε στην εφημερίδα MOntana Standard ότι οι εργάτες του ορυχείου προσπάθησαν να εμποδίσουν το τεράστιο σμήνος να προσγειωθεί στο νερό, το οποίο περιέχει τοξικά και βαρέα μέταλλα, χρησιμοποιώντας συσκευές που κάνουν θόρυβο, προβολείς και άλλες μεθόδους, όμως απέτυχαν να τις φοβίσουν ώστε να φύγουν μακριά.

Ο ίδιος ανέφερε ότι ο λάκκος μετατράπηκε σε μια λίμνη 700 στρεμμάτων γεμάτη λευκά πουλιά, όταν το σμήνος κατέβηκε στο νερό.

Από εκείνη την ημέρα κάτοικοι της περιοχής βρίσκουν νεκρά πουλιά σε πάρκινγκ, μπροστά από καζίνο, στην άκρη του δρόμου και έξω από την πόλη. Χιλιάδες ακόμη υπολογίζεται ότι πέθαναν στη λίμνη σύμφωνα με ένα drone Που χρησιμοποιήθηκε για να διαπιστωθεί το μέγεθος της καταστροφής.

Τυπικά, από το Butte περνούν περίπου 2.000 με 5.000 πουλιά το χρόνο, συμπεριλαμβανομένων των δύο μεταναστευτικών περιόδων.

Οι πολιτειακές και ομοσπονδιακές υπηρεσίες προσπαθούν ακόμη να εξακριβώσουν τον ακριβή αριθμό των δηλητηριασμένων πουλιών.

Επίσης, οι εταιρείες έχουν ξεκινήσει έρευνες για τις συνθήκες που οδήγησαν χιλιάδες πουλιά να μεταναστεύσουν τόσο αργά.

Πάντως δεν είναι η πρώτη φορά που χήνες πεθαίνουν στον συγκεκριμένο λάκκο, ο οποίος σταμάτησε να λειτουργεί το 1982 και από τότε έχει γεμίσει με τοξικό νερό. Το 1995, 342 νεκρές χήνες βρέθηκαν να επιπλέουν στον λάκκο.

Σύμφωνα με τις αρχές οι εταιρείες που διαχειρίζονται το ορυχείο θα πρέπει να πληρώσουν πρόστιμο αν δεν συμμορφωθούν με το πρόγραμμα που έχει σχεδιαστεί για να αποτρέπονται ζώα να πλησιάζουν το νερό. Σύμφωνα με το σχέδιο θα πρέπει να πυροβολούν οι υπεύθυνοι στον αέρα και να κάνουν δυνατούς θορύβους για να φοβίσουν και να απομακρύνουν τα πουλιά.

Τα αγγειακά ή ανώτερα φυτά διαθέτουν τους δικούς τους παγκόσμιους πρωταθλητές: έξι είδη χαμηλών και μικροσκοπικών φυτών που βρέθηκαν να φυτρώνουν σε υψόμετρο 6.150 μέτρων από το επίπεδο της θάλασσας, στο όρος Σουκούλε 2 των Δυτικών Ιμαλαΐων, στην περιοχή Λαντάκ της Ινδίας.

Απλούστερα φυτά χωρίς αγγεία (βρύα και φύκη) έχουν βρεθεί σε ακόμη μεγαλύτερα υψόμετρα, καθώς μπορούν να αντέξουν περισσότερο στην ξηρασία και στην παγωνιά. Όμως, για τα ανώτερα φυτά οι συνθήκες του περιβάλλοντος αποτελούν πολύ μεγαλύτερη πρόκληση.

Η σχετική επιστημονική μελέτη για τα φυτά παρουσιάστηκε στο περιοδικό μοριακής οικολογίας «Microbial Ecology» από ομάδα επιστημόνων, με επικεφαλής τον Τζίρι Ντολεζάι του Ινστιτούτου Βοτανικής της Τσεχικής Ακαδημίας Επιστημών, σύμφωνα με το «New Scientist».

Μέχρι οι ερευνητές να φθάσουν πάνω από τα 6.000 μέτρα, είχαν εξαντληθεί και ξεπαγιάσει, αλλά, όπως είπαν, τα φυτά που βρήκαν εκεί πάνω (το καθένα όχι μεγαλύτερο από ένα νόμισμα) ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση από τους ίδιους! Ο λόγος; Περιέχουν ένα υψηλής περιεκτικότητας σε σάκχαρα… αντιψυκτικό.

Εκτιμάται ότι τα συγκεκριμένα φυτά έχουν επιβιώσει στο συγκεκριμένο ινδικό βουνό από λίγα χρόνια έως δύο δεκαετίες. Καθώς η κλιματική αλλαγή ανεβάζει τη θερμοκρασία στα Ιμαλάια, οι βοτανολόγοι εκτιμούν ότι τα σκληροτράχηλα φυτά θα σκαρφαλώσουν ακόμη πιο ψηλά στο μέλλον.

Ένας παράγοντας που περιορίζει την ανάπτυξη των φυτών σε τέτοια υψόμετρα είναι ότι χρειάζονται έδαφος χωρίς πάγο τουλάχιστον για 40 μέρες κάθε χρόνο, κάτι που όμως συμβαίνει πια όλο και συχνότερα, όσο η Γη θερμαίνεται.