“Ποιος γυρίζει να δει τον ταλαίπωρο μέσα σε τούτη τη βρόμα;” – Το άρθρο του Κυριάκου Αντρέου στον ΠΟΛΙΤΗ της Κυριακής
Κάντε μια επίσκεψη στα νοσοκομεία. Δείτε ποιοι περιμένουν στις ουρές. Δείτε πώς μιλά το προσωπικό, ιατρικό και παραϊατρικό, στους καλοντυμένους και πώς στους ρακένδυτους και τους ηλικιωμένους. Πηγαίνετε στις πρώτες βοήθειες, εκεί που σπαράζουν καρδιές για τον άρρωστο που σβήνει, και αντιληφθείτε πως φοβούνται οι οικείοι να ρωτήσουν πότε θα κατέβει ο ιατρός της αναγκαίας ειδικότητας να τον δει. Δείτε και από την πίσω πόρτα ποιοι μπαίνουν και εξυπηρετούνται πάραυτα. Ύστερα πηγαίνετε σε μια δημόσια υπηρεσία να δείτε πώς εξυπηρετείται ο κόσμος. Δείτε πού σταματούν για χειραψίες οι βουλευτές και άλλοι αξιωματούχοι. Ντρέπομαι και μόνο που σκέφτομαι πως η ανθρωπιά σε τούτο τον τόπο έχει χαθεί. Αν είσαι φτωχός, ανάπηρος, αν δεν έχεις στον ήλιο μοίρα, δεν γυρίζει κανείς να σε δει. Αν είσαι έτοιμος να πέσεις, θα σε σπρώξουν για να βεβαιωθούν. Μακάρι να επρόκειτο για υπερβολές. Δεν είναι. Το χρήμα κάνει τον άνθρωπο. Η ευμάρεια, το επίθετο. Είσαι ο τάδε, έχει καλώς, είσαι ο κανένας, έτσι σε αντιμετωπίζουν. Διάβαζα ένα επιστημονικό πείραμα όπου ένας κύριος κουστουμαρισμένος διασταύρωνε σε διάβαση πεζών με φωτοεπισήμανση ενόσω ήταν κόκκινο. Το πείραμα έδειξε ότι τον ακολούθησαν πολλοί. Την ίδια ώρα, όταν έπραττε το ίδιο ένας ντυμένος ζητιάνος, μόνο ένας σκύλος τον ακολούθησε. Έτσι και εμείς. Δυστυχώς όχι μόνο στις διαβάσεις. Θα ανέμενε κανείς ότι κάποια στιγμή με όλα όσα περάσαμε το ανάλγητο κράτος θα φρόντιζε για όλους τους δυσπραγούντες και τους ανθρώπους που ταλαιπωρούνται με την υγεία τους, και δη τους ανάπηρους και γενικά ανήμπορους. Φευ! Μόνο όταν κάποιος από τους προύχοντες ξεπέσει αντιλαμβάνεται το γεγονός. Μόνο όταν αρρωστήσει αντιλαμβάνεται πόσο σημαντικό είναι να παλεύεις για τη ζωή σου. Ακόμα και έτσι όμως, αυτοί μεταβαίνουν για θεραπείες στο εξωτερικό. Σιγά μην περιμένουν ουρές. Κρίμα που δεν πιέσαμε τον Πρόεδρο όταν επέστρεφε ταλαιπωρημένος από την Αμερική όπου υπεβλήθη σε εγχείρηση καρδιάς να κάνει πράξη τα όσα είπε όντας άρρωστος. Διότι μετά ξεχάστηκαν οι υποσχέσεις του. Για τους απλούς ανθρώπους. Αυτούς των οποίων η ζωή δεν βαραίνει όσο οι τσέπες των εχόντων. Ντρέπομαι…
