Author - Prasini Apsida

Δεν είναι αισιόδοξος για τις εξελίξεις στο Κυπριακό και ανησυχεί για το γεγονός ότι την κρίσιμη ώρα στην πλευρά μας υπάρχουν διαφορετικές αναγνώσεις για όλα αυτά που μας συμβαίνουν και οι πολιτικές δυνάμεις διαφωνούν ως προς το τι πρέπει να γίνει. Ο βουλευτής της Αλληλεγγύης και αναπληρωτής πρόεδρος της Επιτροπής Γεωργίας της Βουλής,  ανησυχεί και στεναχωριέται που από τη θέση στη Βουλή διαπιστώνει ότι καταρτίζουμε στρατηγικές και ψηφίζουμε νόμους για πρόληψη και αντιμετώπιση κρίσιμων ζητημάτων όπως βίας, κακοποίηση και άλλα, αλλά η πολιτεία και το κράτος αδυνατούν να υλοποιήσουν ή να εφαρμόσουν

Πως βλέπετε να κινούνται οι εξελίξεις στο Κυπριακό και ποιες είναι οι ανησυχίες σας;

Δεν είμαι αισιόδοξος για τις εξελίξεις. Η Τουρκία αναθεωρεί τη στάση της και στρέφει το ενδιαφέρον της στην προσπάθεια να καθιερωθεί ως ενεργειακός παίκτης στην περιοχή μας ματαιώνοντας τους ενεργειακούς σχεδιασμούς της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η Άγκυρα θα χρησιμοποιήσει ξανά το κυπριακό και τους Τουρκοκύπριους προκειμένου αυτή τη φορά να θεμελιώσει την παράνομη παρουσία της στις θάλασσες της Κύπρου. Οι Τούρκοι ξέρουν καλά το “παιχνίδι”. Το έπαιξαν το 1974 και πέτυχαν τον γεωγραφικό και πληθυσμιακό διαχωρισμό της Κύπρου και εδραίωσαν την στρατιωτική τους παρουσία στο νησί μας. Επαναλαμβάνουν την ίδια συνταγή αυτή τη φορά με εισβολή στη θάλασσα. Απέκτησαν πλωτά γεωτρύπανα, εκπαιδεύουν προσωπικό σε πραγματικές συνθήκες με τις πρόχειρες γεωτρήσεις που κάνουν και θα είναι έτοιμοι τα επόμενα χρόνια να ερευνούν και να διενεργούν κανονικές γεωτρήσεις σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου. Το κυπριακό λοιπόν γίνεται εργαλείο στα χέρια της Τουρκίας για να πετύχει πολιτικά οφέλη στην ενέργεια. Η διαδικασία επανέναρξης των διαπραγματεύσεων είναι μια καλή ευκαιρία για την Άγκυρα να προβάλει τις ενεργειακές της απαιτήσεις και να απειλήσει ή να εκβιάσει για να γίνουν αποδεκτές από την πλευρά μας. Με ανησυχεί έντονα το γεγονός ότι αυτή την κρίσιμη ώρα στην πλευρά μας υπάρχουν διαφορετικές αναγνώσεις για όλα αυτά που μας συμβαίνουν και οι πολιτικές δυνάμεις διαφωνούν ως προς το τι πρέπει να γίνει. Για να αρχίσουν οι άλλοι να μας παίρνουν στα σοβαρά πρέπει να αλλάξουμε πολλά. Να γίνουμε “ορχήστρα” όχι ο καθένας να παίζει το βιολί του. Να αποκτήσουμε σχέδιο, τόλμη αποφασιστικότητα, ενότητα και να χτυπάμε που και που το χέρι στο Ευρωπαϊκό τραπέζι για όσα δικαιούμαστε!!!

2. Πόσο σας ανησυχούν και πως βλέπετε τα διάφορα γεγονότα που διαδραματίζονται στο κοινωνικό σύνολο και αναφέρομαι σε αυτοκτονίες, βία, σεξουαλική παρενόχληση και το πρόσφατο ρατσιστικές επιθέσεις;

Ανησυχώ και στεναχωριέμαι που από τη θέση στη Βουλή διαπιστώνω ότι καταρτίζουμε στρατηγικές και ψηφίζουμε νόμους για πρόληψη και αντιμετώπιση κρίσιμων ζητημάτων όπως αυτά που αναφέρετε, αλλά η πολιτεία και το κράτος αδυνατούν να υλοποιήσουν ή να εφαρμόσουν. Είμαστε μια απείθαρχη κοινωνία της βιτρίνας και του φαίνεστε. Ότι μας ενοχλεί και μας εκθέτει τα χώνουμε κάτω από το χαλί αντί να το εντοπίσουμε και να το διορθώσουμε. Την τελευταία δεκαετία σύμφωνα με τα στοιχεία της EUROSTAT είχαμε περισσότερες από 400 αυτοκτονίες στην Κύπρο και όμως δεν υπάρχει πολιτική αντιμετώπισης τους. Για αυτό τον λόγο έχω αναλάβει πρωτοβουλία στην Επιτροπή Υγείας της Βουλής ώστε να υπάρξει στρατηγική αντιμετώπισης της έξαρσης του φαινομένου. Ευτυχώς κάτι γίνεται με τα περιστατικά σεξουαλικής φύσης και τα ρατσιστικά κρούσματα. Βελτιώθηκαν οι σχετικές νομοθεσίες και αναμορφώθηκαν οι προβλεπόμενες ποινές. Έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μέχρι να εξαφανίσουμε τα δυσάρεστα κρούσματα από την καθημερινότητα μας.

Κάτοικοι των χωριών της Σολιάς που συνορεύουν με το μεταλλείο της Σκουριώτισσας έχουν δημιουργήσει το σωματείο Ενωμένη Σολιά για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που έχουν τα χωριά τους.

Η χρήση μεγάλων ποσοτήτων του δηλητηριώδους κυανιούχου νατρίου (NaCN) για εξόρυξη μικροποσοτήτων (περίπου 0,5gr/ τόνο πετρωμάτων) αποτελεί κίνδυνο για τη φύση και την υγεία μας, αναφέρουν κάτοικοι της περιοχής και εξηγούν πως η διαδικασία γίνεται από το ξεζούμισμα αποβλήτων προηγούμενων εξορύξεων στο μεταλλείο της Σκουριώτισσας, αφήνοντας πίσω εκατοντάδες τόνους χώματος μολυσμένου με κυάνιο.

«Κατά τη διάρκεια της συζήτησης στην Επιτροπή Περιβάλλοντος της Βουλής, εκπλαγήκαμε από την στάση των Κρατικών Τμημάτων. Οι εκπρόσωποί τους τάσσονταν ενάντια στην απαγόρευση του δηλητηριώδους κυανιούχου νατρίου, ισχυριζόμενοι πως δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος, γιατί τάχα γίνεται επίβλεψη», αναφέρουν και επισημαίνουν πως το ίδιο το Τμήμα Περιβάλλοντος στη γνωμάτευσή του για το έργο αναφέρει και τα πιο κάτω: “Ωστόσο πιθανή ρύπανση μπορεί να προκληθεί από αστοχία στο στάδιο της εκχύλισης, αστοχία διαχείρισης των στραγγισμάτων, αστοχία από την περιοχή του εργοστασίου και από την ακατάλληλη διαχείριση των νερών της βροχόπτωσης”.

Η ΑΗΚ καταστρέφει παρθένο δάσος για να μεταφέρει ηλεκτρικά καλώδια, μήκους 5 χιλιομέτρων, από τα Λαγουδερά προς τον Ξυλιάτο. Ξεκίνησε να κόβει δέντρα και να τοποθετεί τους πασσάλους χωρίς να νοιάζεται για την περιβαλλοντική καταστροφή αλλά και τον κίνδυνο πρόκλησης πυρκαγιάς, αφού ένας και μόνο σπινθήρας αρκεί. Η Πράσινη Ασπίδα έχει ήδη στείλει επιστολή στην Επιτροπή Περιβάλλοντος της Βουλής και ζητά ενδελεχή έρευνα του θέματος, ενώ θα πρέπει η ΑΗΚ να μας πει εάν έχουν ετοιμάσει περιβαλλοντική μελέτη, εάν την έχουν καταθέσει στην Υπηρεσία Περιβάλλοντος και εάν αυτή έχει εγκριθεί. Σε αντίθετη περίπτωση το έργο είναι παράνομο. Η Πράσινη Ασπίδα καταγγέλλει πως: – Έχουν αποκοπεί παράνομα εκατοντάδες πεύκα και κυπαρίσσια, πέραν των 100 χρόνων, στο περιφερειακό δρόμο Μιτσερού-Άλωνας-Πλατανιστάσα και φυτεύουν πασσάλους καλωδίων.  Η ΠΑ ζήτησε εξηγήσεις από τον πρόεδρος της ΑΗΚ Μιχάλη Κομοδρόμο, χωρίς μέχρι στιγμής οποιαδήποτε απάντηση.

Στη δημιουργία ενός πρωτοποριακού θεματικού πάρκου στο Ξυλιάτο, μοναδικό στην Κύπρο, προχωρεί η ΠΑ. Συγκεκριμένα πρόκειται να φυτευτούν σε γλαστράκια 100 χιλιάδες δενδρύλλια, τα οποία στη συνέχεια θα παραχωρηθούν δωρεά σε κοινωφελείς φορείς και ιδρύματα. Η ΠΑ, τολμά και πρωτοπορεί και σε συνεργασία με το Υπουργείο Περιβάλλοντος, το Τμήμα Δασών και άλλες αρμόδιες υπηρεσίες,  θα δημιουργήσει τις κατάλληλες υποδομές έτσι ώστε σε δυο μήνες σχολεία και οργανισμοί να παραλαμβάνουν τα δενδρύλλιά τους από το φυτώριο μας που βρίσκεται στο Ξυλιατο. Για το θέμα το διοικητικό συμβούλιο της ΠΑ είχε συνάντηση με τον Υπουργό Γεωργίας, Αγροτικής Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος, Κώστα Καδή, ο οποίος και συνεχάρη την πρωτοβουλία του κινήματος. Η ΠΑ ζητά εθελοντές για την καταφέρει το ακατόρθωτο…σε δύο μήνες τα δεντράκια της να ξεκινήσουν να πρασινίζουν το νησί μας.

Από τη μια να φυτεύουμε, και άλλοι να κόβουν

Ρεζίλι των σκυλιών καταντήσαμε, εν έτη 2019 εκεί που το Υπουργείο Περιβάλλοντος υποτίθεται πως έρχεται αρωγός στην πρωτοβουλία πολιτών σε κάθε πόλη για να φυτεύουν δέντρα, στη Λευκωσία και συγκεκριμένα στην Κυριάκου Μάτση να τα κόβουμε προς εξυπηρέτηση ποιου άραγε συμφέροντος, του δημοσίου; Το χειρότερο, ουδείς διαμαρτυρήθηκε. Διότι πείστηκαν ότι έπρεπε να κοπούν… Αν εμπόδιζε αλήθεια την ανάπλαση καμιά σπιταρόνα κάποιου γνωστού θα την έριχναν, ή θα έκαναν μπάι πας;

Του Κυριάκου Ανδρέου

Οργή, αγανάκτηση, συγκλονισμός. Και οι λέξεις με τόση επανάληψη έχασαν το νόημα του συναισθήματος που περιβάλλουν. Η τραγική κατάληξη του 15χρονου Στυλιανού πολύ θα ήθελα να πω ότι ήταν αυτή που ξεχείλισε το ποτήρι για όλους μας για να γίνει επιτέλους κάτι. Μα δυστυχώς, το ξεχειλισμένο ποτήρι αφήνεται στον ήλιο και εξατμίζεται, ως την επόμενη φορά. Αυτό είναι το σαράκι που μας τρώει τα σωθικά. Ότι ξεχνάμε, ότι συνθλίβεται περιστασιακά η καρδιά και η ψυχή μας. Και το σύστημα, ατσάλινο που είναι συνεχίζει ακάθεκτο. Υποστελέχωση, αρμοδιότητες, συναρμοδιότητες, «εγώ εν τζιαι, οι άλλοι, περιμέναμε έκθεση, δεν είχαμε δικαίωμα, δεν μπορούσαμε, δεν ξέραμε ότι υπάρχει εγχειρίδιο». Σκατοκοινωνία, σκατοπολιτεία, σκατοϋπηρεσίες. Όλοι έχουμε ευθύνη που δεν αναλαμβάνουμε και την πασάρουμε ο ένας στον άλλο.
Ήρθε προχθές που λέτε η Υπουργός Εργασίας να μας πει για το περιβόητο μαχαίρι που θα μπει στο κόκκαλο. Ήρθε και η ΠΑΣΥΔΥ να στηρίξει τους υπαλλήλους των ΥΚΕ. Ρε θκιάολε μαύρε (όχι δεν ζητώ συγγνώμη για τη γλώσσα) πιερώνουμε σας. Λεφτά έχετε να φαν και οι κότες αλλά όταν είναι για να στελεχώσετε δεν υπάρχουν. Για να φάτε πάντα υπάρχουν. Την ίδια ώρα, οικογενειακοί σύμβουλοι, εκπαιδευτικοί και σχολικοί ψυχολόγοι, δάσκαλοι, αστυνομικοί που είστε να βγείτε πρώτοι στους δρόμους που σας έκαναν είτε μουσιαμά από τις τόσες περιπτώσεις που έχετε να δείτε, ή που αρρωστάτε κάθε βράδυ; Πόσο να σιωπάτε; Ποιον φοβάστε; Κάντε πρώτοι την επανάσταση. Ναι, κάποιοι να πάνε σπίτι τους. Η αμέλεια στην περίπτωση του Στυλιανού εγκληματική, έπρεπε ήδη να παραιτηθούν όλοι όσοι άγγιξαν έστω τον φάκελό του. Τον φάκελο. Ένας φάκελος και ο Στυλιανός πριν καταλήξει σε μνήμα.
Αντραπείτε όλοι, σκάστε όλοι και σπάστε το ποτήρι που ξεχείλισε για να βάλετε στη θέση του καθαρό. Ξηλώστε όλες τις υπηρεσίες που έχουν να κάνουν με το κράτος προνοίας και κάντε μια σιδεροκέφαλη για να μπορεί να ανταποκριθεί, για να έχει τα εργαλεία, τα όπλα και την ευθύνη για όσα κάνει. Κανεί με το περιπαίξιμο. Κυρία Ζετα Αιμιλιανίδου, καλός ο συγκλονισμός αλλά η κοινωνία δεν μπορεί να σας ανεχτεί άλλο αν δεν κάνετε αυτά που σας αναλογούν. Ο άνθρωπος δεν είναι εργασιακή σύμβαση, δεν είναι Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, δεν είναι επιθεώρηση κτηρίου. Όχι μην παραιτηθείτε, η πολιτική σας ευθύνη είναι διορθώσετε τις στρεβλώσεις. Σήμερα. Τόσο εύκολα βρήκατε την Επίτροπο να κάνει την έρευνα. Για τα άλλα; Εν μωρά του κόσμου εκεί έξω, γυναίκες που πεθαίνουν κάθε μέρα, άνθρωποι που ζητιανεύουν ρε. Καταλάβετε το.

Γέμισαν τα χωράφια απόβλητα, κοπριά και ξημαρισιές λογιών λογιών και μια Πολιτεία, ένα κράτος, μια κυβέρνηση και μια βουλή μας μιλούν για περιβαλλοντική συνείδηση και πώς να την αποκτήσουμε. Κουραφέξαλα κύριοι. Από τα γραφεία δεν γίνεται δουλειά. Βγείτε έξω να δείτε και να κινηθείτε. Στη βάση νόμων και αρχών, και όπου δεν πίπτει λόγος να πίπτει ράβδος (δηλαδή πρόστιμο). Κατανοητό;

Τι να πει κανείς… Ένα αγόρι μόλις 14 χρόνων χάθηκε. Εγκατέλειψε τα όνειρά του, τους φίλους του, τα αδέρφια του. Εγκατέλειψε μαζί και όλα αυτά που τον βασάνιζα. Και ήταν μόνο 14 χρόνων. Ένα αγόρι που είχε τόσα να μάθει, ωστόσο πρόλαβε και μας έμαθε πολλά. Πως η πίεση, οποιασδήποτε μορφής προς τα παιδιά μας, όταν τους
ζητούμε να ακολουθήσουν τους στόχους που εμείς θέσαμε γι’ αυτά, όταν τα θέλω τους περνάνε σε δεύτερη μοίρα μπροστά στις δικές μας φιλοδοξίες… ε τότε δεν περνούν καλά. Όμως, στην περίπτωση του Στυλιανού τα πράγματα ήταν ακόμα χειρότερα. Εκεί όχι μόνο δεν του απαγόρευσαν να ονειρεύεται, όχι μόνο του καθόρισαν το μέλλον του, αλλά του στερούσαν και όλα τα άλλα. Και κυρίως την αγάπη. Γι’ αυτό και το Γραφείο Ευημερίας στην προκειμένη περίπτωση δεν έχει την παραμικρή δικαιολογία, το παραμικρό ελαφρυντικό. Διότι το αγόρι δεν έβαλε τέρμα στη
ζωή του διότι δεν του άρεσε το φαγητό της προηγούμενες ημέρες. Το αγόρι δεν είχε να φάει την προηγούμενη ημέρα. Δεν αποφάσισε να «φύγει» διότι τον αγνόησαν, έφυγε διότι ένιωθε μόνος και ήταν μόνος…
Κύριοι αναλογιστείτε τις ευθύνες που σας αναλογούν και κάντε αυτό που πρέπει. Παραιτηθείτε πριν να είναι πολύ αργά. Όταν τέτοιες υποθέσεις τις περνάτε αψήφιστα τι να πει κανείς… Το χρωστάτε σε εκείνο το 14 χρόνο που σε λίγους μήνες πρόκειται να ξεχάσετε. Το χρωστάτε στα αδέρφια του. Που είστε Κύριοι όταν σας χρειάζονται αυτά τα παιδιά, όταν σας το φωνάζουν ότι δεν έχουν άλλες δυνάμεις να παλέψουν. ΠΟΥ ΕΙΣΤΕ;