Tag - Γαλάτα

• πως θα συνεχίσουμε να μειώνεται ο αριθμός των κατοίκων εάν η πολιτεία δεν προχωρήσει άμεσα με την

  κατασκευή ενός οδικού δικτύου που θα παρέχει ασφάλεια στους οδηγούς. Διότι ο συγκεκριμένος δρόμος

  είναι και επικίνδυνος».

  Τι μπορεί να δει κανείς στη Γαλάτα;

  «Στη Γαλάτα υπάρχει το Μουσείο Λαϊκής Τέχνης που στεγάζεται σε ένα αναπαλαιωμένο παλιό χάνι, τον

  Κλάριο ποταμό, το μονοπάτι της Φύσης, ενώ πρόκειται να κατασκευάσουμε και ένα δεύτερο, όπως επίσης

  και τις 6 εκκλησίες μας ανάμεσά τους ο Άγιος Σωζόμενος, ο Άγιος Ιωάννης Λαμπαδιστής, Άγιος Νικόλαος,

  Παναγία Οδηγήτρια, Αρχάγγελος Μιχαήλ και άλλες».

  Γίνονται όμως προσπάθειες για να έρθει κόσμος στη Γαλάτα;

  «Προσπαθούμε. Ήδη έχουμε ενοικιάσει το κλειστό γήπεδο που έχει η Γαλάτα, ενώ έχει ενοικιαστεί και ένα

  ξενοδοχειακό συγκρότημα έτσι ώστε να έρχονται ομάδες για προπονήσεις. Προσπαθούμε με κάποιο

  τρόπο η Γαλάτα να γίνει όπως ήταν και ασφαλώς οι νέοι μας να μην χρειάζεται να φεύγουμε από το χωριό

  τους»

  Λίγα λόγια

  Η Γαλάτα βρίσκεται 60 χιλιόμετρα δυτικά της Λευκωσίας, στην όμορφη κοιλάδα της Σολιάς. Έχει

  υψόμετρο 620 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Είναι κτισμένη στις δύο όχθες του Κλάριου

  Ποταμού, που την διασχίζει και πνίγεται κυριολεκτικά στο πράσινο. Είναι ενωμένη με την γειτονική

  κοινότητα της Κακοπετριάς. Και οι δύο αυτές δίδυμες αδελφές κωμοπόλεις της Σολιάς, δέχονται ολόχρονα

  χιλιάδες τουρίστες. Η Γαλάτα είναι φημισμένη για τα εύγεστα φρούτα της που παράγει σε μεγάλες

  ποσότητες, ιδιαίτερα μήλα όλων των ποικιλιών, χρυσόμηλα, ροδάκινα, κεράσια, φορμόζες, σταφύλια και

  άλλα, καθώς επίσης και ποικιλία φρέσκων λαχανικών. Αν ένας θέλει να απολαύσει λίγες αλησμόνητες

  καλοκαιρινές ώρες στη Γαλάτα, θα πρέπει να καθίσει στην πλατεία του χωριού. Εκεί κάτω από τον ίσκιο

  του αιωνόβιου δρυ και των πλατανιών με τον Καργώτη (Κλάριο) να κυλά δίπλα, θα περάσει αξέχαστες

  στιγμές. Τα σπίτια της Γαλάτας, σύγχρονα και παραδοσιακά, έχουν μια χάρη και ομορφιά.

  Εντυπωσιάζεσαι ιδιαίτερα από τα ξύλινα μπαλκόνια και τις ξύλινες σκάλες των παλιών παραδοσιακών

  σπιτιών. Η Γαλάτα, λέγεται, ότι πήρε το όνομά της από κατοίκους του Γαλατά του Τιεγκαταλελειμμένη

  «Έσω Γαλάτα». Εκεί ήταν ο πρώτος οικισμός της Γαλάτας. Γύρω στο 1523 εγκαταλείφθηκε λόγω της

  κατάκτησης της περιοχής από τους Τούρκους. Οι κάτοικοι έψαξαν πιο ήσυχο και πιο εύφορο μέρος για να

  μπορούν να ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Οι τωρινοί κάτοικοι της Γαλάτας, ως

  ανάμνηση του γεγονότος έκτισαν στο παλιό χωριό το εκκλησάκι του Αποστόλου Τύχικου. Πρόκειται για

  ένα εξωκλήσι το οποίο διατηρεί την παλιά, παραδοσιακή αρχιτεκτονική με ξύλινη στέγη. Λέγεται ακόμα ότι

  στον παλιό οικισμό, ζούσαν μερικοί βοσκοί με τα κοπάδια τους και οι άνθρωποι που ζούσαν στα

  χαμηλότερα μέρη, έλεγαν «πάμε τζιει πάνω στους γαλατάες να αγοράσουμε γάλα».

Η Γαλάτα είναι μόλις 60 χιλιόμετρα μακριά από τη Λευκωσία και βρίσκεται στην όμορφη κοιλάδα της Σολιάς. Φθάνοντας κανείς στη Γαλάτα διαπιστώνει πως βρίσκεται κτισμένη στις δύο όχθες του ποταμού Κλάριου, που τη διασχίζει και πνίγεται κυριολεκτικά στο πράσινο. Είναι ενωμένη με τη γειτονική κοινότητα της Κακοπετριάς. Και οι δύο αυτές δίδυμες αδελφές κωμοπόλεις της Σολιάς δέχονται όλο το χρόνο χιλιάδες τουρίστες. Αν ένας θέλει να απολαύσει λίγες αξέχαστες καλοκαιρινές ώρες στη Γαλάτα, θα πρέπει να καθίσει στην πλατεία του χωριού. Εκεί κάτω από τον ίσκιο του αιωνόβιου δρυ και των πλατανιών με τον Καργώτη (Κλάριο) να κυλά δίπλα. Στο χωριό ξεχωρίζουν ασφαλώς οι κεραμιδένιες επικλινείς στέγες, το τοπικό πέτρωμα με το οποίο είναι κτισμένοι οι τοίχοι των σπιτιών, τα μαντάλια και τα ρομανίσια, τα ξωπόρτια με τα ξύλινα ανώφλια τους. Κυρίως όμως εδώ βρίσκεται μια έξοχη πολιτιστική κληρονομιά. Οι έξι βυζαντινές εκκλησίες με τις πυραμοειδείς στέγες τους και τα ορθογωνικά κεραμίδια, δείχνουν στον επισκέπτη μιαν απαράμιλλη βυζαντινή αρχιτεκτονική, κυρίως του δεκάτου έκτου αιώνα.

Σύμφωνα με την παράδοση, στα πολύ παλιά χρόνια στη Γαλάτα ζούσαν μερικοί βοσκοί με τα κοπάδια τους. Μάλιστα, οι άνθρωποι που ζούσαν στα χαμηλότερα μέρη, οι κατωχωρίτες, πήγαιναν εκεί και αγόραζαν γάλα. «Πάμε τζιει πάνω στους γαλατάες να αγοράσουμε γάλα» έλεγαν μεταξύ τους. Από τους γαλατάες, πάντα κατά την παράδοση, προήλθε η ονομασία Γαλάτα. Άλλη παράδοση αναφέρει πως οι πρώτοι οικιστές ήρθαν από την Γαλατία της Μικράς Ασίας και ονομάζονταν Γαλάτες (Βυζαντινή περίοδος). Έτσι και ο μικρός οικισμός τους ονομάστηκε Γαλάτα.

Τι μπορούμε να δούμε

Στο χωριό μπορούμε να δούμε τα παραδοσιακά σπίτια της Γαλάτας. Ιδιαίτερα εντυπωσιακά είναι εκείνα με τα ξύλινα μπαλκόνια  κατά μήκος του κεντρικού δρόμου, που οδηγεί προς Κακοπετριά. Μερικά έχουν αναπαλαιωθεί, ενώ σταδιακά αναμένεται και η αναπαλαίωση των υπολοίπων, αφού βρίσκονται υπό την προστασία του Τμήματος Αρχαιοτήτων. Η Γαλάτα είναι γνωστή και σαν το «χωριό των μπαλκονιών», εξ’ αιτίας των πολλών κατοικιών με μπαλκόνια. Σχεδόν όλα τα παραδοσιακά σπίτια ήταν διώροφα. Τα παλαιότερα μπαλκόνια του χωριού, είναι εκείνα που βρίσκονται απέναντι από το εκκλησάκι του Άη-Γιώργη και είναι ενωμένα μέχρι το «χάνι του Μαραγκού». Οι ιδιοκτήτες ήταν: ο διδάσκαλος Λάμπρος Χ” Γαβριήλ, Χαμπής Μουρτζιής, Δημοσθένης Κυνηγόπουλος, Σωκράτης Γαλάτης ο οποίος διατηρούσε και καφενείο στο ισόγειο και «το χάνι του Μαραγκού» που έχει αναπαλαιωθεί και στο ισόγειό του, στεγάζεται το «Μουσείο Λαϊκής Τέχνης Γαλάτας». Είναι όλα κτίσματα του 1900.

Και οι νερόμυλοι

Οι νερόμυλοι της Γαλάτας στα παλιά χρόνια ήταν τέσσερις: ο νερόμυλος της Τροοδίτισσας, ο νερόμυλος του Κύριλλου, που πρώτα άνηκε στον Κερμιτζιήν, ο νερόμυλος της Ροδούς, που άνηκε στη Μονή της Ποδίθου και ο νερόμυλος της Παύλαινας που δεν υπάρχει σήμερα.  Όμως, ο μοναδικός μύλος που αλέθει όπως παλιά, είναι ο μύλος του Κύριλλου που βρίσκεται στη μέση του χωριού δίπλα στο ποταμό Κλάριο. Ο μύλος αυτός άλεθε συνεχώς μέχρι το 1976. Κατά την Τούρκικη εισβολή πρόσφερε ψωμί τόσο στους ντόπιους, όσο και στις χιλιάδες πρόσφυγες που είχαν κατακλύσει τότε την περιοχή Σολιάς.

Ο νερόμυλος του Κύριλλου έχει αναπαλαιωθεί και αποτελεί πόλο έλξης πολλών επισκεπτών, ξένων και ντόπιων.

Μονοπάτι της φύσης

Αρχάγγελος – Μύλος της Ροδούς.

Το μονοπάτι αυτό που αρχίζει από το εκκλησάκι του Αρχαγγέλου και καταλήγει στο Μύλο της Ροδούς, καλύπτει μια απόσταση ενός χιλιομέτρου περίπου. Στην αρχή βαδίζεις μέσα από ένα μονοπάτι που είναι παράλληλο με ένα τσιμεντένιο αυλάκι και σε λίγο βρίσκεσαι δίπλα από το ποταμό Κλάριο. Είναι ένα μονοπάτι εξαιρετικής ομορφιάς, κατά μήκος της παραποτάμιας όχθης ψηλότερα. Βλέπεις στα δεξιά σου το ποτάμι να κυλά και ακούς το χαρακτηριστικό πάφλασμα του νερού, βλέπεις τα πανύψηλα δέντρα μέσα στην κοίτη και στις όχθες του ποταμού που συνήθως είναι σκλήδροι, πλατάνια, λεύκες, καλαμιές και άλλα.