Απόψεις

Έρχεται άλλο ένα Πάσχα. Μέρες αγάπης, λένε. Οι άνθρωποι ευαισθητοποιούνται, γίνονται συμπονετικοί με τους γύρω τους, βάζουν το χέρι στην τσέπη. Τι γίνεται ωστόσο μετά; Όταν περάσουν οι μέρες και όλοι επιστρέψουν στην καθημερινότητα; Ποιος θυμάται την οικογένεια που δεν έχει να ντύσει τα παιδιά της για το σχολείο; Το ανεξάρτητο περιβαλλοντικό κίνημα Πράσινη Ασπίδα, στο πλαίσιο της κοινωνικής του πολιτικής, έχει εδώ και χρόνια δημιουργήσει ένα παγκύπριο δίκτυο αγάπης. Καθημερινά, και όχι μόνο κάθε που είναι γιορτή, λαμβάνει στα γραφεία του την προσφορά αγάπης από τους ευαισθητοποιημένους πολίτες μας που στέλνουν τα «άχρηστα» πλέον για αυτούς ρούχα, παπούτσια, παιγνίδια και άλλα αντικείμενα. Η ΠΑ ανακυκλώνει την αγάπη αυτή σε όλους τους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη, στις πάμπτωχες οικογένειες που χρειάζονται βοήθεια και συμπαράσταση. Ομολογούμε ότι η ανταπόκριση των φίλων είναι τεράστια, οι συμπολίτες μας από όλη την Κύπρο έχουν αποδείξει τη μεγαλοψυχία τους. Είναι απίστευτη η αγάπη τους και η προσφορά τους… μας στέλνουν από όλες τις πόλεις. Αλλά πιο απίστευτη είναι η χαρά των παιδιών όταν παίρνουν παιγνίδια και ρούχα, και τα χαμόγελα που ζωγραφίζονται στα πρόσωπά τους όταν αποκτούν καινούργιες προσδοκίες για το μέλλον. Διότι ξέρουν ότι κάποιος νοιάζεται για αυτούς, ότι κάποιος είναι στο πλάι τους και τους βοηθά. Απευθύνουμε έκκληση προς όλους τους φίλους του κινήματος, τους αναγνώστες της εφημερίδας, αλλά και όλους τους ευαισθητοποιημένους πολίτες να κάνουν μια κίνηση αγάπης στον συνάνθρωπό μας που υποφέρει. Παρακαλούμε πολύ να μην πετάτε οτιδήποτε δεν το έχετε πλέον ανάγκη. Υπάρχουν συνάνθρωποί μας που το χρειάζονται, υπάρχουν συμπολίτες μας που πραγματικά έχουν ανάγκη τη δική μας συμπαράσταση. Με την ευκαιρία θέλουμε να ευχαριστήσουμε την εφημερίδα Πολίτης και το διευθυντή της Διονύση Διονυσίου που μας εμπιστεύτηκε μια σελίδα στην κυριακάτικη έκδοση. Με το τρίπτυχο ‘Ανθρωπος – Κοινωνία – Περιβάλλον, η Πράσινη Ασπίδα επιμένει κόντρα στο κατεστημένο να διεκδικεί και η φωνή της να μεγαλώνει και να επεκτείνεται πέρα από την Κύπρο. Εδώ και τρία χρόνια δώσαμε ακόμη ένα λόγο για να αγοράζει κανείς τον «Πολίτη» της Κυριακής. Η Πράσινη Ασπίδα ενημερώνει και καυτηριάζει και από εδώ, πέρα από τη μηνιαία έκδοση της ομώνυμης δικής της εφημερίδας, τα κακώς έχοντα αυτής της κοινωνίας. Χωρίς κωλύματα, χωρίς υπεκφυγές, με μόνο γνώμονα το συμφέρον των απλών πολιτών. Εμένα, εσένα, προπάντων των παιδιών μας.Καλό Πάσχα σε όλους.

Ακόμη και τους συνταξιούχους τους έχουν μαντρωμένους. Δεν εξηγείται πως οι μισοί φωνάζουν ότι δεν θα πάρουν Πασχαλινό Επίδομα και οι άλλοι δηλώνουν ευχαριστημένοι από την απόφαση του Υπουργείου Εργασίας. Είναι βεβαίως κάποια πράγματα που δεν χρειάζονται και… συντεχνία για να σου τα πει. Ξέρουμε όλοι, ή έχουμε όλοι ένα ηλικιωμένο συγγενή που μετρά σελίνια καθημερινά. Άνθρωποι που έφαγαν τα καλύτερα τους χρόνια να δουλεύουν για να δίνουν για τη σύνταξη… Αυτά τα γεράματα τους επιφυλάσσει το κράτος προνοίας. Αλλά φταίνε και αυτοί που αφήνουν κάποιους να μιλούν εκ μέρους τους. Φταίνε και τα παιδιά και τα εγγόνια τους που παραμένουν μαντρωμένα και πισκαλούν κόμματα και πολιτικούς. Ποιοι από αυτούς είναι σε θέση να μιλήσουν για τα προβλήματα της φτωχολογιάς; Αν ήταν κανένας κουμπάρος τους, κανένας δικός τους «να τον κανονίσουμε σιόρ». Πόση υποκρισία σε τούτο το τόπο. Η κυβέρνηση έχει να δίνει παχυλούς μισθούς και ένα κάρο επιδόματα της ντροπής σε τόσους υψηλά ιστάμενους αλλά τα οικονομικά δεν επιτρέπουν να βοηθήσουμε τους φτωχούς περισσότερο από ένα πιάτο φαί την μέρα. Ας πάνε να δουλέψουν οι νέοι. Να πάνε, αλλά πάλι ερχόμαστε στο θέμα του κουμπάρου και του δικού. Θέλουμε κράτος δικαίου; Ελάτε να το χτίσουμε από την αρχή. Γιατί να παίρνουν 18 χιλ. ευρώ επίδομα Παραστάσεως οι διευθυντάδες δημοσίου; Να παρίστανται που; Σε ψαροταβέρνες με κουμπάρους και δικούς; Γιατί να παίρνουν α λα καρτ επιδόματα φιλοξενίας κλπ άλλοι αξιωματούχοι; Ποιους φιλοξενούν; Άστεγους, ορφανά; Μα πόση κοροϊδία σιόρ για να αυξάνουν κάποιοι τους μισθούς τους. Επίδομα να παρίσταται κάποιος αξιοπρεπώς στην κοινωνία έπρεπε να είχαμε. Συζητήστε το τις επόμενες μέρες με τους κουμπάρους και τους δικούς σας. Έτσι για αλλαγή στη θεματολογία σας για το πως θα βγάλετε περισσότερο με μπίζνες στη ράχη μας…

Σαφώς και η Πράσινη Ασπίδα τάσσεται υπέρ εκδηλώσεων που επιχειρούν να ευαισθητοποιήσουν για το Περιβάλλον και η Ώρα της Γης είναι ένα τέτοιο παγκόσμιο κάλεσμα που χρόνο με το χρόνο έχει μεγαλύτερη ανταπόκριση. Αυτό που ενοχλεί ωστόσο είναι η υποκρισία που κρύβεται πίσω από κάθε τοπική εκδήλωση όχι μόνο για την Ώρα της Γης αλλά και για άλλα παρεμφερή ζητήματα. Καλούνται οι πολίτες να σβήσουν τα φώτα για μια ώρα και η Πολιτεία συνδράμει στην προσπάθεια με εκδηλώσεις στο Προεδρικό, σε Δήμους κλπ. Δεν ξέρω πόσα μπορεί να στοίχισαν αυτές οι εκδηλώσεις ωστόσο εκτιμώ ότι το μήνυμα δεν θα έπρεπε να είναι «προσελκύουμε κόσμο και δείχνουμε έργο και ευαισθησία» αλλά ότι «προσπαθούμε να συμβάλουμε στην επίλυση προβλημάτων». Σβήνουν τα φώτα όσοι σπαταλούν ρεύμα γιατί έχουν μεγάλα σπίτια, εξοχικά, γραφεία, βιομηχανίες. Υπάρχει ωστόσο σημαντική μερίδα συμπολιτών μας που δεν έχει να πληρώσει το ηλεκτρικό κάθε μήνα και θέλοντας και μη υμνούν τη Γη μια την άλλη αφού δεν μπορούν να ανάψουν τα φώτα με κομμένο το ηλεκτρικό. Δεν μηδενίζουμε καμία εκδήλωση ωστόσο ως Κίνημα θεωρούμε ότι υπάρχουν πολλές συμβολικές πολύ περισσότερο ουσιαστικές κινήσεις που μπορούν να γίνουν. Ναι στην προστασία του Περιβάλλοντος, ναι όμως και στην προστασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Το Περιβάλλον δεν ζημιώνει από μια λάμπα που ανάβει αλλά από τη βιομηχανία της άπληστης κατανάλωσης την οποία τα μεγάλα συμφέροντα προστατεύουν με πολύ μεγαλύτερο σθένος από ότι μια απότιστη για μέρες γλάστρα στα γραφεία τους. Ώρα της Γης το περασμένο Σάββατο, μεταξύ 8:30 -9:30 μ.μ., και τούτη η Πολιτεία θα μπορούσε να βγει έξω από τα στεγανά και να παράσχει φως σε σπίτια συμπολιτών μας που δεν έχουν να πληρώσουν το ρεύμα. Πόσο μάλλον να εξασφαλίσουν γάλα και ψωμί. Το πάτημα ενός διακόπτη είναι εύκολο. Για σκεφτείτε όμως πόσο πιο συγκλονιστικό θα ήταν το μήνυμα αν έβαζε κανείς τους πολίτες να σκεφτούν πόσο πολύτιμο είναι το ρεύμα που τόσο άσκοπα σπαταλάνε; Αν βλέπανε τη χαρά συμπολιτών μας, ζωγραφισμένη στο πρόσωπό τους κάτω από μια λάμπα…

Αφόρμηση για το παρακάτω άρθρο τα όσα διαδραματίζονται στα παραλιακά χωρια και πόλεις για τουριστική δήθεν ανάπτυξη. Με την ανέγερση μεγαθήριων και τουριστικών συγκροτημάτων που απάδουν τελείως με το φυσικό περιβάλλον και τον περιβάλλοντα χώρο χάθηκε η γραφικότητα και η αμφιθεατρικότητα των τουριστικών ιδιαίτερα χωριών. Σπάνιοι δρυμοί και χλωρίδα που για εκατομμύρια χρόνια κοσμούσαν τα χωριά και τις πόλεις θυσιάστηκαν εντελώς αβασάνιστα για τουριστικούς λόγους χωρίς μελέτη, χωρίς κάποιος να διερωτηθεί και να προβληματιστεί. Χάθηκε ο δρυμός των Κλουνών στη Χλώρακα, δρυμός σπάνιας ομορφιάς με βελανιδιές, δρύες, μοσφιλιές, μερσινιές, καλαμιώνες, βιότοπος και ενδιαίτημα με σπάνια χλωρίδα και πανίδα, ο καλαμιώνας της Βρέξης, τα Ορμάνια, οι Καλαμιώνες στο Σκαλί, οι πετρόκτιστες βρύσες, το καμαρούι, η βρύση του Πύρκου, η Μοροζός,τα Πυρομάσια, τα Ροαφίνια, το Δήμμα, τα Μερσινούθκια, ο Πηλός όπου συντελέστηκε μέγα έγκλημα, εκριζώθηκαν τα πάντα, καταστράφηκε όλη η σπάνια χλωρίδα (ετυμολογικά το χωριό Χλώρακα έλκει το όνομα του απο την λέξη χλωρίδα-Χλωρίς, κόρη της Νιόβης, flora στα λατινικά) και πανίδα στο συγκεκριμένο οικοσύστημα και χτίστηκαν επαύλεις μέσα στη θάλασσα, χωρίς καν να ληφθεί υπόψη η ζώνη προστασίας των παραλιών. Τα τελευταία χρόνια οργιάζουν οι παρανομίες στο χώρο της τουριστικής ανάπτυξης που συνίστανται στα εξής:

1.Ξενοδοχεία που κτίζουν επιπλέον ορόφους χωρίς φραγμούς από υπουργεία, πολεοδομία, δημοτικά και κοινοτικά συμβούλια. Η διαπλοκή και τα συμφέροντα στομώνουν τη δικαιοσύνη.

2.Ξενοδόχοι και ντεβέλοπερς αποκόπτουν τους δρόμους προς τη θάλασσα και καθιστούν τις παραλίες απροσπέλαστες.

3.Οτιδήποτε θυμίζει Κύπρο χάθηκε και οι τουρίστες δυσανασχετούν με την άσχημη εικόνα που παρουσιάζει η τουριστική Κύπρος.

4.Δεν αναπτύχθηκαν εναλλακτικές μορφές τουρισμού όπως θρησκευτικός, αγροτουρισμός, ποδηλατικός, καταδυτικός, αθλητικός κ.τ.λ.

5.Δεν γίνονται έργα υποδομής για διευκόλυνση των τουριστών και προσπάθειες να αυξηθεί η επισκεψιμότητα των τουριστών στο νησί. (more…)

Βγήκαν στους δρόμους οι απέναντι, όχι μια φορά, πολλές και συλλογικά τις προηγούμενες μέρες. Να απαιτήσουν, να διεκδικήσουν εξ αφορμής του θανατηφόρου δυστυχήματος πριν από λίγες μέρες, για το οποίο ευθύνη φέρει και η μη αλλαγή της ώρας. Στάθηκαν απέναντι στο καθεστώς τους, ψευδοκαθεστώς για μας, μα το γεγονός ότι μας πονάει το κάνει πραγματικό. Η μαζική συμμετοχή των απ’ εκεί, των κούλλουφων, κατά πολλούς Ελληνοκύπριους, που είναι του μότο «τζ’είνοι ποτζ’εί τζ’ι εμείς ποδά», είχε ένα σοβαρό αντίκτυπο στη δική μας πλευρά. Περισσότερο ανέδειξε την γύμνια μας. Ανέδειξε την αδιαφορία μας και την αποδοχή αμάσητων των όσων μας επιβάλλονται και όσων μας επηρεάζουν από τους νόμιμους κυβερνώντες του τόπου. Δείτε τι έγινε το 2013 με το κούρεμα. Καμία αντίδραση. Και μετά το βαφτίσαμε και πολιτισμό που περιμέναμε υπομονετικά για να τραβήξουμε λεφτά από τα ATM. Να τον βράσω τέτοιο πολιτισμό. Κυβέρνηση και Βουλή αλλά και η δικαστική εξουσία πρέπει να νιώθουν την ανάσα της κοινωνίας. Δεν μπορεί να ξεφεύγουν επειδή ξέρουν ότι εμείς… αρνίν πασσ’ύν! Αυτή είναι πάντα η καταδίκη μας. Ο καναπές. Τίποτα δεν αλλάζει και δεν θα αλλάξει αν η επανάστασή μας γίνεται διαδικτυακά με σκοπό τα Likes! Δυστυχώς σε αυτό το επίπεδο έχει ξεπέσει η κοινωνία. Βρίσκουν και κάμνουν τα κόμματα. Βρίσκουν και κάμνουν οι κυβερνώντες. Επιστρέφοντας στους απέναντι, στους απομονωμένους, στους παράνομους, στους «ψευδο-», στους λεγόμενους, ας είναι αυτοί που θα μας προβληματίσουν, που θα μας κάνουν να αντιληφθούμε ότι για το καλό του τόπου μας, το καλό το δικό μας, του καθενός ξεχωριστά, θα πρέπει να έχουμε άποψη. Να τη διατυμπανίζουμε με κάθε τρόπο. Να διεκδικούμε. Να καταλάβουμε ότι η δική μας ψήφος κάνει τη διαφορά. Αυτοί που μας κυβερνούν δεν είναι παρά, ή θα έπρεπε να είναι, υπηρέτες της κοινωνίας. Το λέει και η λέξη «υπουργός», ο υπό το έργον! Την άλλη βδομάδα έχουμε εκλογές. Πέντε χρόνια βρίζουμε για τα κακώς κείμενα στους δήμους και τις κοινότητές μας. Ρωτάς τον έναν, «βαριέμαι να πάω να ψηφίσω», ρωτάς τον άλλον, «και που θα πάω, τι θα αλλάξει;». Αυτοί είμαστε. Αυτά που βιώνουμε μας αξίζουν. Αρνίν πασσ’ύν, φίλοι μου, αρνίν πασσ’ύν. Και όσο πιο πασσ’ύν. τόσο πιο δυσκίνητο.

Γράφει ο Κυριάκος Αντρέου

Να είμαι εγώ ηλίθιος; Να προκύπτει μια πυρκαγιά στον μεγαλύτερο ηλεκτροπαραγωγό σταθμό μας, αυτό του Βασιλικού και να μην σπάει μύτη; Γιατί; Επειδή δεν θρηνήσαμε θύματα; Επειδή δεν έγινε έκρηξη που να σπάσει τζάμια στις γύρω περιοχές; Επειδή δεν έγινε συσκότιση; Ή μήπως, επειδή δεν υπάρχει πλέον ο Δημήτρης Χριστόφιας για να τα ακούσει; Θέλω να είμαι δίκαιος και τι δεν του έσουραν του περασμένου Προέδρου για το Μαρί. Και είχε ευθύνη. Εδώ όμως; Για την προχθεσινή πυρκαγιά ποιος θα αναλάβει την ευθύνη; Δεν έχει κανείς πολιτικός ευθιξία στην ΑΗΚ, στο Υπουργείο Εμπορίου, στο προεδρικό; Δεν ακούσαμε καμιά σχετική δήλωση. Κρύφτηκαν όλοι. Κανείς δεν πήγε και δεν πρόκειται να πάει σπίτι του. Καμιά δίκη δεν θα στηθεί, καμία έρευνα δεν αναμένεται να γίνει. Και όλα αυτά από τύχη. Επειδή όπως μαθαίνουμε απετράπη την υστάτη η επέκταση της φωτιάς και η ολική καταστροφή. Για τις ζημίες δεν θα σχολιάσω, μας παραπέμπουν σε ασφαλιστικές. Διαβάζω το πόρισμα της πυροσβεστικής: «Υπολείμματα καύσης που έπεσαν κατά τη διάρκεια χρήσης συσκευής συγκόλλησης μετάλλων, στο πλαίσιο έργων συντήρησης στη μονάδα αποθείωσης του ηλεκτροπαραγωγού σταθμού στο Βασιλικό προκάλεσαν τη πυρκαγιά». Διερωτώμαι θέλει πολύ νου να σκεφτεί κάποιος αυτά τα υπολείμματα καύσης που μπορεί να προκύψουν κατά τις εργασίες και να λάβει τα δέοντα μέτρα; Ποιος έχει την ευθύνη; Ποιος λογοδοτεί για αυτά; Ρητορικό το ερώτημα. Στη χώρα της μπανανίας, όπως εύστοχα την αποκάλεσε ο αείμνηστος Γλαύκος Κληρίδης, η μόνη έγνοια της εκάστοτε κυβέρνησης είναι οι μουσικές καρέκλες. Παίρνει 10-20 άτομα και τα τοποθετεί από τη μια καρέκλα στην άλλη. Έτσι προέκυψαν προχθές οι διορισμοί στην Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας έτσι και πολλοί προηγούμενοι. Όλοι αυτοί οι κάτοχοι των καρεκλών συνοδεύονται και από μια απέχθεια στην ανάληψη ευθυνών. Στη χώρα μας η ανάληψη της ευθύνης επιβάλλεται. Και συνήθως επιβάλλεται από τα πάνω προς τα κάτω. «Εγώ εν τζαι ο ένας», «εγώ εν τζαι ο άλλος» να δείτε που σε λίγο θα μας πουν ότι για την πυρκαγιά ευθύνεται το προσωπικό της ΑΗΚ το οποίο ρίχτηκε στις φλόγες για να αποσοβήσει την επέκτασή της, γιατί δεν πρόλαβε την πρώτη…. σπίθα! Για όνομα κύριοι και λίγη τσίπα. Από την καταστροφή μια τύχη δρόμος μας χωρίζει. Η μπίλια έκατσε στο Μαρί εκείνον τον θλιβερό Ιούλιο, αλλά κάθε μέρα από τύχη δεν βιώνουμε ξανά τέτοια τραγικά γεγονότα. Από τύχη. Tο μόνο πράγμα που δεν αφήνεται στην τύχη είναι οι διορισμοί υμετέρων και το ρουσφέτι. Και έτσι κάθε μέρα ζούμε με τον φόβο. Κάθε μέρα.

Του Θανάση Παπασπυρόπουλου

Γράφει η Δέσποινα Δημότση.

Οι ιστορίες δράσης και μυστηρίου τα τελευταία χρόνια έχουν την τιμητική τους καθώς το κοινό φαίνεται να τις προτιμά πολύ περισσότερο απ’ ότι πριν. Τα ειδικά εφέ είναι περισσότερο αληθοφανή και οι κάθε είδους χαρακτήρες μοιάζουν πλέον με το αγόρι ή κορίτσι της διπλανής πόρτας. Βαμπίρ, μάγισσες, λυκάνθρωποι και ζόμπι έρχονται να προστεθούν στους τυπικούς αγγέλους του σκότους, σχιζοφρενείς δολοφόνους κτλ. Όμως πως πραγματοποιήθηκε αυτή η στροφή στο μεταφυσικό;

Στην πραγματικότητα βοήθησε κατά πολύ η τεχνολογική πρόοδος αλλά και η καινοτομία. Το κοινό είχε κουραστεί να βλέπει κάθε χρόνο τις ίδιες ιστορίες να επαναλαμβάνονται συνεχώς με λίγες μικρές τροποποιήσεις.  Οπότε οι φαν αυτού του είδους προτίμησαν τους νέους χαρακτήρες συν τους χαρακτήρες των κόμικς της Marvel. Αλλά δεν έμειναν μόνο εκεί. Όλο και περισσότεροι τηλεθεατές φαίνεται να επιλέγουν τις μεταφυσικές ταινίες και σειρές καθώς είναι συνδυασμένες με ίντριγκες οπότε θα έλεγε κάποιος ότι έχουν πλέον πάρει τη θέση της παλαιάς σαπουνόπερας.

Τι άλλο όμως θα μπορούσε να «κερδίσει» έναν νέο τηλεθεατή; Μήπως η αίσθηση της εξερεύνησης αλλά και των θεωριών συνομωσίας; Σίγουρα παίζουν μεγάλο ρόλο όλο αυτά ειδικά όταν κανείς μας πλέον δεν αρκείται στο να παρακολουθήσει μια απλή ιστορία. Θα κινήσει το ενδιαφέρον του το καινούργιο και το διαφορετικό. Βάσει των γεγονότων της εποχής μας πολλοί περισσότεροι άνθρωποι πλέον πιστεύουν στις θεωρίες συνομωσίας και τείνουν να τις εξερευνούν κιόλας μέσα από βιβλία αλλά και άρθρα στο ίντερνετ. Ακόμα και περιοδικά κυκλοφορούν με «ιδιαίτερα» θέματα που δεν αναφέρονται στον κοινό μέσο αναγνώστη. Με τα γεγονότα στην πολιτική και την οικονομία να καλπάζουν δεν θα μας έκανε εντύπωση πλέον μαζί με όσα μας συμβαίνουν να μας εμφανιστεί και ένας εξωγήινος. Και για τους πιο ενημερωμένους, μπορεί και να είναι ήδη ανάμεσά μας και να μας παρακολουθούν. Τα άρθρα περί όντων που κατοικούν στην γη, μοιάζουν σαν άνθρωποι αλλά δεν έχουν ανθρώπινο DNA ποικίλλουν δίνοντας μάλιστα πολλά στοιχεία με φωτογραφίες και βίντεο.

(more…)