Γιατί παραπονιόμαστε για τον Πενταδάκτυλο;

Τα κάναμε θάλασσα… με τις Θαλασσινές Σπηλιές, θα μπορούσαμε να πούμε. Κι όμως, μια τέτοια δήλωση θα μπορούσε να ακουστεί και σαν δικαιολογία, ότι δηλαδή έγιναν κάποιες λανθασμένες εκτιμήσεις, έγινε ένα ακόμα λάθος που οδήγησε στα γνωστά αποτελέσματα. Λοιπόν, όχι, δεν τα κάναμε απλώς θάλασσα. Αυτό που έγινε ήταν πολύ χειρότερο. Ούτε απλή αδιαφορία ήταν. Γίναμε ακόμα μια φορά μάρτυρες μιας τακτικής που σκοπό έχει την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου. Δεν απασχολεί τις υπηρεσίες μας πώς να προστατέψουν ούτε τις φώκιες, ούτε τις χελώνες, ούτε οποιοδήποτε άλλο είδος προς εξαφάνιση. Συμφέροντα. Μόνο αυτά υπάρχουν, να κτίσουμε όλο το νησί, βουνά, δάση, παραλίες, να γίνουμε πιο πλούσιοι, να έρχονται όσοι τουρίστες επιθυμούν χλιδάτες διακοπούλες και να μας ακουμπάνε τα ωραία τους λεφτουδάκια… Στον αρχοντοχωριατισμό μας δεν χωράνε ευαισθησίες για ζωάκια των οποίων η ύπαρξη απειλείται. Είναι δε πιθανόν από κάποια μετέπειτα μελέτη των θαυμάσιων αρμόδιων υπηρεσιών να εξάγεται το συμπέρασμα πως οι φώκιες είναι επικίνδυνες για τις αναπτύξεις στην περιοχή. Κι όμως, δεν είναι ακραίο σενάριο. Την ώρα που όλος ο πολιτισμένος κόσμος προσπαθεί να βρει λύσεις για να σταματήσει την κλιματική αλλαγή και να προστατεύσει τη χλωρίδα και την πανίδα αυτού του πλανήτη, στην Κύπρο, σε μια από τις ομορφότερες περιοχές του νησιού, σε μια περιοχή βιολογικού και γεωλογικού ενδιαφέροντος, όπου μάλιστα βρίσκει καταφύγιο η φώκια Monachus monachus, εκδίδεται θετική γνωμάτευση από το Τμήμα Περιβάλλοντος της Δημοκρατίας για τρεις αναπτύξεις, που περιλαμβάνουν οκταώροφο ξενοδοχείο και 44 επαύλεις. Τι κι αν η περιοχή είναι απείρου κάλλους, τι κι αν η φώκια  Monachus monachus χαρακτηρίζεται είδος κρισίμως κινδυνεύον με αφανισμό από τη Διεθνή Ένωση Προστασίας της Φύσης; Στην περιοχή θα γίνουν αναπτύξεις, με αποτέλεσμα την καταστροφή της και την εξαφάνιση του εν λόγω είδους φώκιας από τα νερά μας. Και όλα αυτά με τις ευλογίες του κράτους! Αν δεν είναι αυτό έργο βάρβαρων ανθρώπων, τότε τι είναι; Γιατί παραπονιόμαστε, όμως, τότε για τις καταστροφές στον Πενταδάκτυλο; Ποια η διαφορά; Τι παραπάνω κάνουμε εμείς δηλαδή για να προστατεύσουμε αυτό τον τόπο;

Μα που στ’ ανάθεμμα εν η Ευρώπη σιορ;

Του Κυριάκου Ανδρέου

Διαβάζω από ημεδαπά ΜΜΕ. Αυστηρό μήνυμα στην Άγκυρα στέλνει ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, Αντόνιο Ταγιάνι αναφορικά με την τουρκική προκλητικότητα στην κυπριακή ΑΟΖ. Μην βιάζεστε. Τηλεφωνική επικοινωνία με τον Νίκο Αναστασιάδη είχε μετά βεβαίως από πρωτοβουλία του δικού μας. Τα άλλα τα αυστηρά τα μοιράστηκε, μέσω ανάρτησής του στο twitter. Εκεί βρε κάλεσε την Τουρκία «να σεβαστεί το διεθνές δίκαιο και να αποφύγει εμπλοκή της σε επικίνδυνες προκλήσεις στα χωρικά ύδατα της Κύπρου». Εκεί σημείωσε ότι «η Τουρκία θα πρέπει να δεσμευτεί σε σχέσεις καλής γειτονίας, ξεκινώντας με άμεση αποκλιμάκωση στην περιοχή». Αλλού διαβάσαμε για χαστούκι του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ στην Τουρκία. Πάλι μην βιάζεστε. Το χαστούκι ήταν και πάλι διαδικτυακό μετά από τηλεφωνική επικοινωνία με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Στο Twitter είναι που κάλεσε την Τουρκία να αποφύγει απειλές ή ενέργειες κατά οποιουδήποτε κράτους μέλους της ΕΕ. «Μετά το τηλεφώνημά μου με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη απόψε καλώ την Τουρκία να αποφύγει απειλές ή ενέργειες κατά οποιουδήποτε μέλους της ΕΕ και αντ’ αυτού να δεσμευθεί σε σχέσεις καλής γειτονίας, ειρηνική διευθέτηση διαφορών και σεβασμό στην εδαφική κυριαρχία». Μα εν διπλωματία τούτη σιόρ; Να τιτιβίζουν οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι μετά που τους πιάνει ο Αναστασιάδης και να νομίζουμε πως μας κάνουν και χάρη; Καρτερά το Twitter o Ερντογάν για να κλάσει, με το συμπάθιο, μέντες; Όταν όλη η Ευρώπη τον προσκυνά για να μην την βυθίσει με πρόσφυγες και μετανάστες; Επειδή ο Ταγιάνι και ο Τουσκ (οι συνεργάτες τους καλύτερα) έγραψαν 200-300 χαρακτήρες στο Twitter; Που να ήξεραν οι οραματιστές της Ενωμένης Ευρώπης το 1993 ότι εν έτει 2018 η Ένωση θα ήταν διαδικτυακή ένωση παραινέσεων. Πολεμοχαρείς δεν είμαστε. Την Ειρήνη ευαγγελιζόμαστε, διερωτόμαστε ωστόσο αν έτσι η ΕΕ προστατεύει τα μέλη της. Αν με τιτβίσματα τα οποία σχολιάζουν από κάτω η Σάρα και η Μάρα προσδίδει σοβαρότητα στους θεσμούς της. Μια φούχτα άνθρωποι είμαστε. Περιμένουμε από κάποιον να μας προστατέψει. Η ΕΕ ήταν η αγκαλιά στην οποία προσφύγαμε με ελπίδα. Φευ! Ένα χρυσοπράσινο φύλο είμαστε που τα συμφέροντα των άλλων, οικονομικά και άλλα μια το παίρνουν από εδώ μια από εκεί. Και τα χειρότερα έπονται. Μια χώρα που στηρίζεται στον τουρισμό και που τα τελευταία χρόνια έχει ανακάμψει εν πολλοίς λόγω προβλημάτων σε άλλες γειτονικές χώρες που έστρεψαν προς ημάς τους τουρίστες ήρθε η ώρα να πληρώσει την αφέλειά της. Απαιτούμε από σύσσωμη την πολιτική ηγεσία του τόπου να αφήσει τα μικροκομματικά της και από κοινού να βρει τις διπλωματικές οδούς που θα μας απεγκλωβίσουν από αυτή την επικίνδυνη κατάσταση. Το δυστύχημα για μας δεν είναι που η Τουρκία είναι υπερδύναμη στρατιωτικά αλλά που είναι και διάβολος στη διπλωματία. Η διπλωματία δεν απαιτεί πλήθη, μυαλό απαιτεί αλλά φευ. Αυτό εξαντλείται μόνο για προεκλογικές ραδιουργίες… Προσοχή, ψυχραιμία και βάλτε επιτέλους μυαλό. Η ιστορία δυστυχώς, αν και διδάσκεται, επαναλαμβάνεται.

Δαμέ απέχουν εσκεμμένα οι υποψήφιοι, οι πολίτες θα ασχολούνταν;

Του Κυριάκου Ανδρέου

Δεν ξέρω αν το καταλάβατε αλλά είμαστε στην τελική στροφή για τις Προεδρικές Εκλογές. Δεν ξέρω αν το καταλάβατε αλλά σε δυο βδομάδες αποφασίζουμε για το ποιος θα πάρει τις τύχες μας στα χέρια του την επόμενη πενταετία. Αυτό που είμαι σίγουρος πάντως πως δεν καταλάβατε είναι ότι παίζεται μεγάλο παιγνίδι πάνω στις ράχες μας. Λες και είναι συμφωνημένοι ήδη οι υποψήφιοι και τα κόμματα. Λες και έχουν κάνει τα κουμάντα τους. Ο ένας περιμένει τον άλλο για να απαντήσει, οι δημοσιογράφοι δεν έχουν θέμα προεκλογικό να γράψουν και γίνεται κύρια είδηση μια πορδή, με το συμπάθιο, έτσι για να είχαμε να λέγαμε. Μα καλά ο απερχόμενος Πρόεδρος έχει τους λόγους του να κάθεται φρόνιμος. Οι άλλοι υποψήφιοι που είναι; Τι κάνουν; Πως μας πείθουν να τους ψηφίσουμε; Δε μου έτυχε να μου κτυπήσει κανείς την πόρτα για να με πείσει αλλά ο δημόσιος διάλογος πάσχει. Δεν ξέρω αν μας φωτίσει το άγιο πνεύμα μετά τα ντιπέιτ αλλά κάτι βρωμά σε αυτήν την ιστορία. Όπως βρωμούν πολλά από αυτά που ξέρει ο ένας για τον άλλο αλλά για κάποιον λόγο δεν τα βγάζουν στη φόρα. Γιατί άραγε; Εσάς δεν σας ξενίζει που υπάρχει αυτή η προεκλογική άπνοια; Που οι υποψήφιοι δεν μπαίνουν καν στον κόπο να προβληθούν πέρα από τις φανφάρες που λένε κατά μόνας σε τηλεοπτικές εκπομπές; Δεν ψηφίζουμε βουλευτές κύριοι. Πρόεδρο ψηφίζουμε. Βαρεθήκαμε τα ποιηματάκια των εκπροσώπων στα πάνελς κάθε μέρα.
Ντροπή σας κύριοι. Ντροπή σας που πάτε να φορτώσετε στους ψηφοφόρους αδιαφορία για την κάλπη όταν τον χορό εσείς πρώτοι τον ανοίγετε. Ή μάλλον τον έχετε σε παύση. Εύχομαι όταν πατήσετε ξανά το «play» να μην εξελιχθεί ο χορός σε… Ζαλόγγου. Για όλους εμάς που καλούμαστε να ψηφίσουμε όχι τον καλύτερο αλλά τον λιγότερο τσαρλατάνο.

Ξυπνάτε και πουλούν τη ψυχή μας στο διάβολο

Tου Κυριάκου Ανδρέου 

Ιανουάριος. Πρώτος μήνας ενός νέου χρόνου. Υπό κανονικές συνθήκες ο καθείς από εμάς θα είχε ήδη κάνει τον απολογισμό του και θα είχε θέσει νέους στόχους για αυτόν και την οικογένειά του. Τα τελευταία χρόνια ωστόσο μας έκλεψαν και αυτό το δικαίωμα. Το δικαίωμα να ονειρευόμαστε. Πώς να ονειρευτούμε αφού δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει κάθε επόμενη μέρα. Δε ξέρουμε τι μας επιφυλάσσουν αυτοί που κάνουν κουμάντο στη ζωή μας. Στο πορτοφόλι μας, στη δουλειά μας, στο δρόμο, ακόμη και μέσα στο ίδιο μας το σπίτι. Φοβάσαι περισσότερο από το να αρρωστήσεις το πώς θα καταφέρεις να αντιμετωπίσεις την αρρώστια λόγω του ανάλγητου χαρακτήρα του κράτους. Που σε απομυζά σε φόρους και δεν είναι παρόν όταν το χρειάζεσαι. Φοβάσαι να πας στην τράπεζα να καταθέσεις τις οικονομίες που στερήθηκες για να μαζέψεις. Φοβάσαι να κάνεις μια επαγγελματική κίνηση με τα διαδικαστικά για τις άδειες (επειδή εσύ δεν είσαι κάποιος) αλλά και τον υπόκοσμο μετά που με το έτσι θέλει θα έρθει να σου πουλήσει προστασία, από τον ίδιο με την αστυνομία να παίζει πελλό. Βρισκόμαστε στην τελευταία στροφή για τις προεδρικές εκλογές και ακούμε πελλάρες. Ακόμη και τα λίγα σοβαρά μας έκαναν πλέον να μην τα πιστεύουμε. Το μόνο που έμεινε να μας τάξουν είναι ΕΕΕ για όλους ως pocket money. Και περιμένουν να τους πάρουμε στα σοβαρά. Και μας κατηγορούν για το ποσοστό αποχής που ολοένα και αυξάνεται. Έχουν πουλήσει τη ψυχή μας στο διάβολο και οι πλείστοι κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου. Και τσακώνονται, και χαλούν την καλή τους για έναν υποψήφιο με το χειρότερο να πείθουν μετά τον εαυτό τους ότι δεν τους απογοήτευσε. Ξυπνάτε. Βάλτε φρένο στον κατήφορο. Όσο καταπίνετε αμάσητα όσα σας τάζουν, τόσο αποθρασύνονται. Αλήθεια πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν οι απλοί πολίτες έβαζαν κάθε φορά την ατζέντα με τους πολιτικούς να καλούνταν να την υλοποιήσουν; Στο χέρι μας είναι. Επιτέλους να ορίσουμε εμείς την ατζέντα μας.

 

Δεν γυρίζουν πλάτη στο μέλλον, εσάς φτύνουν

Του Κυριάκου Ανδρέου

Καταθλιπτική χαρακτήρισε την εικόνα σε σχέση με τον αριθμό των αιτήσεων για εγγραφή νέων ψηφοφόρων στον εκλογικό κατάλογο για τις προεδρικές εκλογές ο Προϊστάμενος της Υπηρεσίας Εκλογών Δημήτρης Δημητρίου. Πριν από λίγες μέρες οι αιτήσεις ανέρχονταν στις 3.591, ενώ στο σύνολό τους οι νέοι ψηφοφόροι ανέρχονται στους 40 περίπου χιλιάδες. Στις 40 χιλιάδες θα πρέπει να προστεθούν και άλλες 150 χιλιάδες περίπου που δεν έχουν εγγραφεί ποτέ… Θα σταθώ στον χαρακτηρισμό καταθλιπτική που αποδόθηκε για να ρωτήσω. Μα δεν είναι πιο καταθλιπτική η εικόνα που παρουσιάζουν σήμερα τα κόμματα; Δεν είναι καταθλιπτικό που σε κάθε εμφάνιση των υποψηφίων χειροκροτούν πάντα τα ίδια πρόσωπα ασχέτως σε ποια επαρχία είναι η επίσκεψη; Δεν είναι καταθλιπτικό που όλοι τάζουν εύηχα συνθήματα και ενέργειες γνωρίζοντας ότι δεν πρόκειται να τα εφαρμόσουν ποτέ;
Εγώ ψηφίζω υπέρ των νέων ανθρώπων που γυρίζουν την πλάτη στους πολιτικούς. Ψηφίζω υπέρ των νέων που το τελευταίο που θέλουν να τους απασχολεί είναι τα κόμματα και οι εκλογές. Για πηγαίνετε όλοι οι δελφίνοι να δείτε που κάνουν ουρές να εγγραφούν οι νέοι ψηφοφόροι που τώρα θυμηθήκατε. Ναι κύριοι, στην ουρά για ανεργιακό επίδομα, στην ουρά για αιτήσεις μπας και τους προσλάβει κάποιος, στην ουρά των αεροδρομίων για να εγκαταλείψουν τη χώρα τους για ένα καλύτερο μέλλον. Έπρεπε να ντρέπεστε κύριοι, όχι να τους κάνετε να νιώθουν ενοχές που σας απαξιώνουν, που σας φτύνουν κατάμουτρα. Δικαίως το πράττουν. Φέρτε το νου σας. Βγάλτε τα χέρια από τις τσέπες σας, σηκώστε μανίκια και κάντε πράξεις τις φανφάρες σας.

 

Τι στ’ ανάθεμα γίνεται γυρώ μας και δεν χαπαρίζουμε;

Tου Κυριάκου Ανδρέου
Τα emails εισαγγελέως της νομικής υπηρεσίας όπως δημοσιοποιήθηκαν μας έκαναν να νιώσουμε ότι φάγαμε μπουνιά στο κεφάλι. Ξυπνήσαμε; Δεν ξέρω. Θα φανεί. Έγινε όμως μια αρχή για να διερωτηθούμε. Τι στ’ ανάθεμα γίνεται γύρω μας και εν αγνοία μας; Και το θέμα πάει πέραν από τη συγκεκριμένη περίπτωση που είναι τώρα υπό διερεύνηση και η αλήθεια θα λάμψει, ρίχνει όμως φως, προϊδεάζει, δημιουργεί υποψίες για διάφορα που γίνονται εν κρυπτώ και παραβίστω. Βάλλουν μας να πληρώνουμε φόρους, έχουμεν εν έχουμε. Βάλλουν μας να πληρώνουμε τέλη, υποχρεώσεις, να αγοράζουμε σε τιμές που δεν ελέγχονται, να δανειζόμαστε χωρίς να ξέρουμε τι παίζει. Όπως τα αρνιά που οδηγούνται στη σφαγή και νομίζουν ότι πάνε να βοσκίσουν. Όλοι εμείς που μας καλούν να ψηφίσουμε, και που έχουν το θράσος να αναφέρουν τις θυσίες μας ως την αιτία που μας οδήγησε σε έξοδο από την κρίση. Τη δική τους φαντάζομαι. Κανεί πιον. Δεν είδα το House of Cards, την περίφημη σειρά στις ΗΠΑ αλλά από τα λίγα που μου είπαν, το 1% να γίνονται από δικούς μας εδώ ζήτω που καήκαμε. Πλέον δεν πιστεύουμε κανέναν, κανενός τα κίνητρα. Πλέον δεν έμεινε θεσμός που να νιώσουμε ότι μπορούμε να αποταθούμε κοντά του για να μας βοηθήσει. Πλέον είμαστε έρμαια του καθενός που μπορεί από θέση ισχύος να γραπώνεται πάνω στην πλάτη μας και από εκεί να πετά με δύναμη όπως τα γεράκια για το θήραμα του. Που να πάμε να σταθούμε; Που να αποταθούμε; Που να καταγγείλουμε; Που; Μα θα μου πείτε και τι να καταγγείλουμε που βλέπουμε μόνο την κορυφή του παγόβουνου από όσα γίνονται γύρω μας. Ούτε σε άλλες χώρες ούτε διεθνή φόρα είναι καλύτερα. Όπως μάθαμε η διαφθορά είναι διασυνοριακή. Αλίμονο μας, αλίμονό μας!

 

Όποιος δεν σέβεται τους πολίτες να τους φοβάται

Του Κυριάκου Ανδρέου

Πλησιάζοντας για άλλη μια φορά στην τελική στροφή προ εκλογών, εν προκειμένω προεδρικών, οι υποψήφιοι και εκπρόσωποί τους βγήκαν παγανιά για ψήφους. Αφού το Κυπριακό δεν τους βγαίνει και το ΓεΣΥ παραμένει νόμος δίχως ενδιαφέρον για τους πολίτες είπαν να εστιάσουν εκεί που κρούζει το λαμπρόν. Στα νοσοκομεία και την ταλαιπωρία των ασθενών. Τόσο καιρό εθελοτυφλούσαν ΟΛΟΙ. Ακόμη ή μάλλον πρωτίστως η κυβέρνηση. Τώρα πάνε περιοδείες για να ακούσουν τα παράπονα των επαγγελματιών υγείας αλλά και των ασθενών. Λες και δεν τα ξέρουν. Λες και ζουν σε άλλη χώρα. Και τάζουν. Υποσχέσεις να θέλατε. Και κάθε φορά διερωτάσαι. Μα καλά τόσο καιρό αφού υπάρχει, θεωρούν, δυνατότητα να γίνουν πράγματα γιατί δεν γίνονταν; Γιατί η κυβέρνηση δεν τα έκανε και γιατί οι υποψήφιοι θεωρούν ότι αυτοί θα τα κάνουν; Μήπως δεν θέλουν και απλά πουλάνε πνεύμα; Πόσα λεφτά δόθηκαν για τους ασθενείς να πηγαίνουν στον ιδιωτικό τομέα; Μα αυτή είναι η δημόσια υγεία που θέλουμε; Να βολεύουμε τα ιδιωτικά ιατρικά κέντρα; Πόση υποκρισία κύριοι. Και έπειτα. Γιατί δεν πάτε περιοδεία στα κέντρα αναψυχής να σας πουν για παράδειγμα τα προβλήματα της νύχτας; Γιατί δεν αγγίζεται θέματα που οδηγούν σε κυκλώματα είτε της νύκτας είτε και λευκών κολάρων; Η υγεία είναι εύκολο θέμα για να το πιάνεις στο στόμα του ο καθένας. Όλα τα άλλα προβλήματα όμως μπαίνουν κάτω από το χαλί. Δεν είναι τυχαία κύριοι η αποχή, ούτε που ένας από την εξωτερική, ο πρύτανης εν προκειμένω, μόνο και μόνο με την πρόθεση να κατέλθει υποψήφιος συγκέντρωνε δημοσκοπικά ποσοστά που πλησίαζαν το 10%. Δεν είναι επειδή είναι ο πρύτανης αλλά επειδή είναι κάποιος τρίτος. Από αυτούς που δεν έχει φάει στη μούρη τόσα χρόνια ο κόσμος χωρίς να βλέπει χαΐρι. Κλείνω με μια προειδοποίηση. Οι πολίτες ξύπνησαν και όποιοι δεν τους σέβονται σύντομα θα τους φοβούνται. Είναι τέτοια πλέον η δύναμη που δεν επιτρέπει την αδικία. Η τελευταία υπόθεση με την γυναίκα που προφυλακίστηκε για έκτρωση αλλά αποφυλακίστηκε άρον άρον μετά την λαϊκή κατακραυγή πρέπει να σας πει κάτι. Έρχονται και άλλα.

Γαλεύκουν μας ούλλοι πουγιρόν για το χαλλούμι

Του Κυριάκου Ανδρέου

Το Κυπριακό τζαι αν λυθεί, το χαλλούμι δύσκολα θα κατοχυρωθεί ως ΠΟΠ της Κύπρου. Διότι τα ριάλλια που την εμπορία του, όπως το κάμνουν τωρά (όσοι εν που χωρκό τζαι τρων το γνήσιο ξέρουν) έτσι μαζικά και το εξάγουν, εν πολλά. Πόσα χρόνια μας περιπαίζουν θυμάστε; Άκουα προχτές από τον Υπουργό Γεωργίας ότι ο φάκελος του χαλλουμιού που βρίσκεται ενώπιον της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, είναι σε πολύ προχωρημένο στάδιο τζιαι εγέλουν. Τούτο το στάδιο ώσπου φτάνει, διερωτούμαι. Ώσπου να λείψει η γαλακτόσκονη που βάλλουν μες στα χαλλούμια, την οποία ακόμη εν να κάμουν αναλύσεις για να την εύρουν; Λλία ή πολλά τα μαθηματικά σας η πράξη εν εύκολη. Βάση της παραγωγής νωπού γάλακτος (αγελαδινού και αιγοπρόβιου), η δικαιολογημένη παραγωγή χαλουμιού υπολογίζεται στους 13.000 τόνους ενώ η πραγματική παραγωγή ανέρχεται στις 23.000. Το Υπουργείο Γεωργίας ενημέρωσε πριν ένα χρόνο τη Βουλή ότι το 2015 εισήχθησαν 1.764 τόνοι γαλακτόσκονης, ενώ το Τμήμα Τελωνείων είπε ότι την ίδια χρονιά εισήχθησαν 600 τόνοι. Που επήαν 1.000 τόνοι ρε κοπέλια; Θέλετε να σας πως ότι η γαλακτόσκονη για την παραγωγή χαλουμιού, απαγορεύεται βάσει του προτύπου του 1985 για την παραγωγού του κυπριακού προϊόντος; Θέλω να σας θυμίσω ότι ο αρμόδιος Υπουργός δήλωσε στο ραδιόφωνο του ΡΙΚ τρεις μέρες μετά που συνεδρία της επιτροπής Γεωργίας της Βουλής τον Οκτώβρη πέρσι ότι αυτός εντόπισε το θέμα με την τεράστια αύξηση της εισαγωγής γαλακτόσκονης. Τζιαι είπε μας ότι δόθηκαν οδηγίες για διενέργεια ελέγχων προκειμένου να διαπιστωθεί εάν χρησιμοποιείται γαλακτόσκονη για την παρασκευή χαλουμιού στους αρμοδίους λειτουργούς των Υπουργείων Εμπορίου και Γεωργίας, των Κτηνιατρικών Υπηρεσιών και του Kρατικού Xημείου. Ακούσετε κανέναν χαπάρι; Τούτον εν το ένα θέμα που βρίσκεται σε… προχωρημένο στάδιο. Το άλλο εν το θέμα του αγελαδινού γάλακτος. Αρκετοί τόνοι χαλλουμιών γίνονται σχεδόν εξολοκλήρου από αγελαδινό γάλα την ώρα που το πρότυπο του 1985 στο οποίο βασίστηκε και η αίτηση για κατοχύρωση του χαλλουμιού ως ΠΟΠ θέλει το πρόβειο, αιγινό ή μείγμα τους να υπερέχει του αγελαδινού (πάνω από 50%). Λαλώ σας εν πολλά προχωρημένο το στάδιο, αλλά όχι της αίτησης. Τζίνου του σταδίου που μας γαλεύκουν. Μέρα μεσημέρι.

Κάτσε τα ευρώ χαμέ Αρχιεπίσκοπε

Του Κυριάκου Ανδρέου

Πως μας το είπε πρόσφατα ο Αρχιεπίσκοπος; «Ο Θεός δε σώζει κανέναν δωρεάν». Δικαίως κατακρίθηκε, μόνο που λίγοι αντελήφθησαν ότι για τον εαυτό του μιλούσε, αφού νομίζει ότι αυτός είναι Θεός. Μάλλον τον έκαναν να νομίζει ότι είναι ο Θεός. Σε ποιους αναφέρομαι; Μα στην πολιτική ηγεσία του τόπου που πριν μιλήσει περνά πρώτα για… εξομολόγηση. Εδώ πληρώνουμε ακόμη παπάδες της υπαίθρου για το Στρόβολο(!) και αλλού με κόστος 6,5 εκατ. ετησίως. Το προκλητικό βεβαίως αυτής της υπόθεσης δεν είναι ότι πληρώνουμε αλλά το γεγονός ότι η πληρωμή των παπάδων προκύπτει από συμφωνία που εννοείται διαβουλεύθηκε ο Μακάριος με τον εαυτό του το 1970 με το δεύτερο σκέλος να αφορά τη μεταβίβαση από την Εκκλησία στο κράτος έκτασης χιλιάδων στρεμμάτων εκκλησιαστικής γης. Είχε υπογραφεί συμφωνία για να δοθεί η γη το 2012 αλλά ας μας πει ο κ. Αναστασιάδης γιατί δεν υλοποιείται. Μήπως φοβάται να μην μπει κανένα τρακτέρ με οδηγό ρασοφόρο στο Προεδρικό; Γελάμε συμπολίτες μου αλλά η κατάσταση είναι τραγική. Εδώ πάει η έκφραση ότι ο Αρχιεπίσκοπος δεν έχει ούτε ιερό, ούτε όσιο όταν πρόκειται για χρήματα. Τα αρχαία θα τον εμπόδιζαν; Ποιος φταίει όμως για αυτή την κατάληξη; Δεν φταίνε και τα ΜΜΕ που τον τρέχουν ξοπίσω για δηλώσεις επί παντός επιστητού πλην του κηρύγματος του λόγου του Κυρίου; Για το Κυπριακό θες, για την Οικονομία, για τις επενδύσεις, για τις εκλογές; «Τι πιστεύετε Προκαθήμενε;» Έλεος ρε παιθκιά. Μια, δυο τρεις, ε το πιστεύει ότι ό,τι πει είναι κανόνας. Ας μου υποδείξει κάποιος σε ποια άλλη χώρα επικρατούν τέτοια φαινόμενα. Ούτε Βασιλείς σε άλλες χώρες δεν έχουν τέτοιες εξουσίες όπως τις αυτοδημιούργητες της Εκκλησίας που πόρρω απέχουν από όσα προβλέπει το Σύνταγμα. Το οποίο επιτέλους πρέπει να τροποποιηθεί και επί τούτου. Και εδώ κλείνω το τηλέφωνο στη μούρη, όπως το πράττει και αυτός όταν κρίνει ότι είπε ό,τι είχε να πει. Καλή Κυριακή σε όλους, ειδικά σε όσους έχουν περάσει από παγκάρι

Οι άδειες με υποσημειώσεις και το φίδι που κάποια στιγμή εκκολάπτεται

Του Κυριάκου Ανδρέου

Σε ερώτηση αν θα υπάρξουν χαλαρώσεις σε θέματα προστασίας περιβάλλοντος ή πολεοδομικών σχεδίων αναφορικά με την εκχώρηση της κρατικής περιουσίας στο Τρόοδος σε επενδυτή ο Υπουργός Γεωργίας απάντησε πρόσφατα αρνητικά. Όχι, είπε, «δεν θα υπάρχουν χαλαρώσεις. Ισχύει το συγκεκριμένο καθεστώς». Διευκρίνισε ότι «θα επιτρέψουμε στους επενδυτές να κάνουν βελτιώσεις στις υφιστάμενες οικοδομές που υπάρχουν σήμερα και κάποιες άλλες μικρές βελτιώσεις στον περιβάλλοντα χώρο, μια μικρή ανάπλαση στο κέντρο, εκεί όπου είναι η Πλατεία Τροόδους και γενικά πολύ προσεγμένες παρεμβάσεις στον περιβάλλοντα χώρο». Κάπως έτσι προ 20ετίας δόθηκαν άδειες σε περιοχή Νατούρα στην Πόλη Χρυσοχούς για την ανέγερση ξενοδοχείου. Κάποιοι έδωσαν διαβεβαιώσεις, κάποιοι δεσμεύτηκαν, κάποιοι καθησύχασαν. Κάπως έτσι σε λίγα χρόνια θα διερωτόμαστε πως άλλαξε τόσο το Τρόοδος και τι απέμεινε να μας το θυμίζει. Να σας πω κάτι; Δεν ευθύνονται αυτοί που επενδύουν χρήματα. Την δουλειά τους κάνουν και με όποιο κόστος για τους υπόλοιπους. Το θέμα είναι τι κάνει το κράτος για να εφαρμόζονται οι νομοθεσίες του. Προχθές δόθηκε άδεια για εξέδρα σε παραλία, ο ένας είπε στον άλλο, άλλοι δεν ρωτήθηκαν και η κρατική μηχανή κινήθηκε μόνο όταν απλοί πολίτες έκαναν viral το γεγονός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αν δεν γινόταν θέμα νομίζετε θα δρούσαν τα υπουργεία και τα τμήματά τους; Νομίζετε και μετά από ότι έγινε θα καταλογιστούν ευθύνες;
Το περιβάλλον είναι κάτι ιερό. Καμία παρέκκλιση, καμία χαλάρωση για κανέναν. Όταν δεν μπορείς να ελέγχεις τα μικρά γράμματα στα συμβόλαια που υπογράφεις τα αφαιρείς. Αν αυτό συνεπάγεται συμβόλαια και επενδύσεις γιοκ, τότε να πάνε στο καλό. Στο βωμό της ανάπτυξης δεν πρέπει να θυσιαστεί ούτε ένα προστατευόμενο βοτσαλάκι. Γιατί αν θυσιάσεις το βοτσαλάκι θα θυσιαστεί και η πέτρα, ακολούθως οι βράχοι και τέλος όλα όσα συνθέτουν το φυσικό περιβάλλον. Μπορώ να καταλάβω και τις διαμαρτυρίες των κατοίκων του διαμερίσματος Πόλης Χρυσοχούς για την υποτιθέμενη αυστηρότητα στην ανάπτυξη της περιοχής. Και λέω υποτιθέμενη γιατί αυτοί που θέλουν την αλώνουν ό,τι ώρα θέλουν την περιοχή. Αγνοούν όμως κάτι. Ο Ακάμας είναι το μόνο εθνικό πάρκο που έχουμε. Οι φυσικές ομορφιές της περιοχής είναι που την έκαναν γνωστή και ξακουστή σε όλον τον κόσμο. Θέλετε να τσιμεντώσετε τα πάντα. Και μετά τι; Έπειτα ναι, συμφωνώ και εγώ ότι η αυστηρότητα δεν πρέπει να εξαντλείται στην περιοχή αλλά σε όλην την Κύπρο. Και η κάθε περιοχή να αξιοποιήσει για το συμφέρον της αυτό με το οποίο την ευεργέτησε η φύση. Δεν φταίνε τα χελωνάκια. Ίσα ίσα που θα μπορούσαν οι αρμόδιες αρχές να εκμεταλλευτούν την παρουσία τους και να την προσθέσουν στο τουριστικό τους προϊόν. Τέλος χαιρετώ την δράση των πολιτών. Η δύναμη τους φάνηκε. Μαζί μπορούμε να κάνουμε πολλά και να ανατρέψουμε άλλα τόσα.