Απόψεις

Του Κυριάκου Ανδρέου

Παρακολουθούμε σαν τηλεκατευθυνόμενα όσα προκύπτουν πάλι στον τομέα της υγείας και δη Στα δημόσια νοσηλευτήρια. Καταρρέουν λέει η αντιπολίτευση. Προσπάθεια να πληγεί το ΓεΣΥ βλέπει η κυβέρνηση. Σπασμένοι ανελκυστήρες, τρωκτικά κλπ κλπ. Και δώστου καταγγελίες, δηλώσεις και αντιδηλώσεις. Λες και μιλάμε για το Κυπριακό και στήνουν, συλλόβροτοι, λέμε τώρα στήνουν, την Τουρκία στον τοίχο. Για όνομα κύριοι. Η υγεία έπρεπε να αφεθεί εκτός μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων. Και αν εσείς όταν αρρωστάτε πηγαίνετε εξωτερικό και σε ιδιωτικά νοσηλευτήρια η πλειοψηφία του κόσμου παλεύει με την γραφειοκρατία, μπορεί να έχει κακοήθη όγκο και περιμένει βιοψία μήνες, μπορεί να βογγά όλο το βράδι και το πρωί με το φως της μέρας να γυρίσουν να τον δουν. Αυτά πρέπει να λυθούν. Και δεν είναι εξυπνάδα να επιδιώκεις κομματικά οφέλη,- ακόμη και προσωπικά μαθαίνω για βουλευτές της Λεμεσού που έπρεπε να στηρίζουν την κυβέρνησή τους. Αντραπείτε. Ο κόσμος ταλαιπωρείται, πονεί και περιμένει. Περιμένει να δεηθείτε. Να γίνει κάτι που θα στηριχθεί από όλους για να μπορεί να πετύχει. Αλλιώς βάλτε του ρίγανη. Τα ιδιωτικά συμφέροντα περιμένουν στη γωνιά. Να καρπωθούν και να αγκαλιάσουν με μίζες λευκά κολάρα για να γίνει το δικό τους. Εμείς ως κοινωνία πρέπει να σταθούμε στην πρώτη γραμμή. Να απαιτήσουμε την αυτονόμηση των νοσοκομείων και ένα λειτουργικό ΓεΣΥ. Και αν οι εκπαιδευτικοί ήταν κάποιες χιλιάδες όλοι μα όλοι μας, και οι περίπου 800 χιλ. είμαστε υπεύθυνοι να διεκδικήσουμε ποιότητα στην υγεία μας. Και κάτι τελευταίο για τους βουλευτές μας. Που παίζουν τους μάγκες στα κοινοβουλευτικά έδρανα και όλα τα αλέθει ο μύλος τους. Μια νύκτα διανυκτέρευση στα δημόσια νοσηλευτήρια της πόλης τους. Μια εξέταση να περιμένουν να την κάνουν όταν τους δοθεί ραντεβού. Και ύστερα να τα ξαναπούμε κύριοι. Διότι το ρουσφέτι σας να κουντάτε ραντεβού ψηφοφόρων δεν πιάνει για να μας λέτε ότι είστε γνώστες του προβλήματος. Μέρος του είστε.

Του Κυριάκου Ανδρέου

Ντρέπομαι για λογαριασμό τους. Όλους που ψηφίσαμε: κυβέρνηση, βουλευτές, τοπικούς άρχοντες, και αυτούς που διόρισαν στα ύπατα και άλλα θεσμικά αξιώματα του τόπου. Παχύδερμα. Η τσίπα αγνοείται. Τόσα σκάνδαλα, τόσα εσκεμμένα τάχατες μου λάθη, τόση βρωμιά και δυσωδία και δεν κινείται φύλλο στα ρετιρέ της εξουσίας. Προχθές είχαμε και εμετό. Μετά το σκέφτηκα. Οι επικοινωνιολόγοι καμία φορά αξίζουν το μισθό τους. Σαφώς και τους είπαν να κρύφουν να περάσει η καθημερινή μπόρα. «Εγράφτηκεν έτσι για μένα τι θα κάνω; Τι απαντώ;», κάπως έτσι γίνεται ο διάλογος με τον επικοινωνιολόγο να απαντά «τίποτε να μεν πεις. Ως αύριο θα ξεχαστεί. Και αν επιμένει καμιά εφημερίδα πόσες μέρες νομίζεις θα το συνεχίσει;». Την επομένη έρχεται το γυρίν άλλου. Ξανά από την αρχή. «Τίποτε, μην μιλήσεις, θα ξεχαστεί». Και δυστυχώς δουλεύει το πράγμα. Έχουμε πήξει στα εγκλήματα λευκού κολάρου και πλέον μας έγιναν συνήθεια. Δεν μας εκπλήσσει τίποτα. Και το ξέρουν καλά. Το ξέρουμε και εμείς στην Πράσινη Ασπίδα με όλα τα περιβαλλοντικά εγκλήματα που καταγγέλλουμε. Και μας περιπαίζουν.
Σιγά την διαπίστωση θα μου πείτε. Ωραία, βρε αδερφέ, την έχεις κάνει και εσύ; Ε τότε λοιπόν φτάνει η μουρμούρα του καναπέ. Η κριτική στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είμαστε πολλοί, είμαστε αυτοί που τους ψηφίζουν. Είμαστε αυτοί που ψηφίζουν αυτούς που διορίζουν. Η δύναμη είναι δική μας. Οι εκπαιδευτικοί δείχνουν τον δρόμο και δεν σχολιάζω το δίκαιο του αγώνα τους. Η κυβέρνηση κάνει και κουρτουμπέλλες όταν απέναντί της προτάσσεται θάλασσα διαμαρτυρομένων. Φτάνει να κρύφουμε μαζί τους να περάσει και αυτό και το άλλο. Οι δρόμοι είναι και για να κλείνουν. Τα πλακάτ για να υψώνονται, τα μικρόφωνα για να υψώνουν τη φωνή μας. Α και το φτύμα μας για να στοχεύει εκεί που πρέπει.

Του Κυριάκου Ανδρέου

Πάνε δύο μήνες που εφαρμόστηκε το μέτρο για μείωση των πλαστικών σακούλων. Βγήκε κανείς να μας πει πως ελέγχεται η εφαρμογή του μέτρου, πόσα χρήματα εισπράχθηκαν, που πάνε και τι γίνονται; Ψιλά γράμματα θα μου πείτε μετά και τις τελευταίες εξελίξεις με τη Συνεργατική Κυπριακή Τράπεζα που «κατάπιε» 30 εκατ. από ανυποψίαστους πολίτες. Είναι και η ερευνητική επιτροπή που τρέχει και αναδεικνύει σημεία και τέρατα. Ποιος συγκινείται; Μια ανακύκλωση διεφθαρμένων η ζωή μας. Μας διοικούν παρασκηνιακά και οι μαριονέτες τους υπακούνε. Από το μεγαλύτερο σκάνδαλο μέχρι τα μικρά γράμματα στα συμβόλαια κάθε τύπου. Σιχάθηκε η ψυχή μου. Η οικονομική κρίση τίποτε δεν μας άφησε. Με το που βγήκαμε από το καβούκι της ξεκίνησαν οι αχόρταγοι να ρημάζουν πάλι τον τόπο και τους πολίτες του. Ούτε καν με το Κυπριακό ασχολείται κανείς πλέον σοβαρά. Ακόμη και αυτό αντικρίζεται πλέον μέσα από οικονομικό φακό. Πόσα δίνουμε από εκεί, πόσα αφήνουν από εδώ ποιοι πλήττονται και αναλόγως ασκείται πολιτική. Στο προσκήνιο αλλά κυρίως και πάντα παρασκηνιακά. Είναι και αυτοί οι βουλευτές μας που κάνουν τους καμπόσους εκ των υστέρων, όπως η πληρωμένη διαφήμιση, ή η τοποθέτηση προϊόντος. Μπας και φύγουν τα φώτα της δημοσιότητας από πάνω τους. Είναι αυτοί που θα θυμηθούν όταν σκάσει και το σκάνδαλο με τις σακούλες και τα 6 σεντ να συνεδριάσουν. Για να που αν και εφόσον… Τώρα τι κάνουν; Τώρα βλέπουν τους συμψηφισμούς της ΣΚΤ αφού έγιναν και αφού γνώριζαν που πάει το πράμα. Βούρδουλα θέλουν όλοι. Όλοι. Μα στην τελική ποιος ευθύνεται; Οι ψηφοφόροι βεβαίως. Εγώ και εσύ και αυτοί που τηρούν αποχή. Εγώ και εσύ και αυτοί που ασκούν κριτική από τον καναπέ. «Που ήταν τούτοι ούλλοι όταν γινόταν το κούρεμα;». Ξέρετε πόσες φορές το έχω ακούσει από συμπολίτες μας εις απάντηση της μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας των εκπαιδευτικών; Όλοι έχουμε κάτι να πούμε, αυτό που δεν αντιλαμβανόμαστε είναι πως η μαζικότητα οδηγεί σε κωλότουμπες. «Εσύ που ήσουν κύριε;», η απάντηση που αφοπλίζει. Διότι αν κάθε φορά που διαβάζαμε για ένα σκάνδαλο, κάθε φορά που έσκαγε δημόσια μια εγκληματική ενέργεια λευκών κολάρων κατεβαίναμε στους δρόμους όπως έπραξαν οι εκπαιδευτικοί- δεν εξετάζω εδώ το δίκαιο των αιτημάτων τους- δεν θα ήμασταν σήμερα σε αυτό το χάλι. Και δεν θα παρακολουθούσαμε ανήμποροι να αντιδράσουμε τις φυλακίσεις για το θεαθήναι 5-6 που έχουν τα καλά της κοιλίας τους ακόμη και για εκείνη την βραχεία διαμονή τους στις φυλακές. Όλα αυτά την ώρα που σε λίγα χρόνια μπορεί και να μην υπάρχει αντικείμενο συζήτησης με τις κλιματικές αλλαγές που συντελούνται. Μα ποιον κόφτει σιόρ. Φάτε να φάμε να σπάσουμε. Απόγνωση….

Το Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου το Παρίσι σείστηκε από τις φωνές δεκάδων χιλιάδων Γάλλων πολιτών, οι οποίοι βγήκαν στους δρόμους ζητώντας να καταστεί προτεραιότητα της γαλλικής κυβέρνησης η αντιμετώπιση των κλιματικών προκλήσεων. «Ο πλανήτης είναι σε κίνδυνο», «Δράση για την παγκόσμια πρόκληση του κλίματος» και «Εγώ είμαι η αλλαγή» ήταν μερικά από τα συνθήματα που αναγράφονταν στα ευφάνταστα πανό που κρατούσαν οι διαδηλωτές. Η πορεία πραγματοποιήθηκε μετά την έκκληση για κινητοποίηση των πολιτών που απηύθυνε μέσω facebook ο 27χρονος Μαξίμ Λελόνγκ, δημοσιογράφος, το ίδιο το βράδυ της παραίτησης του υπουργού Οικολογικής Μετάβασης Νικολά Ιλό τον Αύγουστο. Σημειωτέον ότι ένας από τους λόγους που οδήγησαν τον Ιλό σε παραίτηση ήταν η έλλειψη λαϊκής υποστήριξης και κινητοποίησης απέναντι στα περιβαλλοντικά ζητήματα, για την οποία είχε εκφράσει τη λύπη του. Παρόμοιες διοργανώσεις έγιναν στο Στρασβούργο, στο Μπορντό, στη Μασσαλία, σε όλη τη Γαλλία. Σκοπός της κινητοποίησης ήταν να ασκηθεί πίεση στην πολιτική ηγεσία της χώρας για τη λήψη μέτρων ώστε να αντιμετωπιστεί η κλιματική αλλαγή. Αυτά βέβαια, όπως προαναφέραμε, συμβαίνουν στη Γαλλία, σε μια πραγματικά πολιτισμένη χώρα, με μια ώριμη κοινωνία, μορφωμένη, ενημερωμένη, αφυπνισμένη και έτοιμη να αναλάβει δράση προκειμένου να βάλει το λιθαράκι της για να αλλάξει ο κόσμος, για να τερματίσει την πορεία προς την καταστροφή. Ας μεταφερθούμε στην Κύπρο τώρα και ας αναλογιστούμε τις διαφορές που μας χωρίζουν από τη γαλλική κοινωνία. Θα μπορούσαμε άραγε να προβούμε σε παρόμοια ενέργεια; Να κινητοποιήσουμε εκατοντάδες συμπολίτες μας ώστε να ασκήσουμε πίεση στην κυβέρνηση να λάβει μέτρα για αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής; Εδώ κινδυνεύουμε να επιβληθεί φόρος στα σκύβαλα, επειδή ακόμα δεν μάθαμε όλοι να κάνουμε ανακύκλωση, θα βγαίναμε στους δρόμους με τόση ζέστη και τη βαρεμάρα που μας κυριεύει από το καλοκαίρι και δεν λέει να μας αφήσει για να διαμαρτυρηθούμε κιόλας; Στην καλύτερη περίπτωση, θα παραπέμπαμε μια τέτοια διαμαρτυρία για τον Νοέμβριο, ώστε να δροσίσει καλά. Δυστυχώς είναι πολλά που πρέπει να γίνουν για να φτάσουμε στα επίπεδα των Γάλλων, γιατί προφανώς η ευαισθητοποίηση σχετικά με το περιβάλλον είναι θέμα κουλτούρας, και σε αυτόν το τομέα μας χωρίζει πολιτισμικό χάσμα με τους Γάλλους πολίτες.

Του Κυριάκου Ανδρέου

Πείτε με χαζό, βλάκα. Μα μου φαίνεται πως κάποιος επωφελείται και πολύ μάλιστα από αυτήν τη μεγάλη κόντρα κυβέρνησης και εκπαιδευτικών δημοσίων σχολείων. Και αυτό είναι το ιδιωτικό σχολείο. Που πάντα έχει όνομα και πλάτες. Όπως και τα πανεπιστήμια. Που ξεφυτρώνουν παντού ασχέτως επιπέδου. Κακώς η κοινωνία θεωρεί ότι όλο αυτό που γίνεται είναι για να στρέψει τον ενδιαφέρον της οπουδήποτε αλλού πλην από τα τεκταινόμενα στο συνεργατισμό. Μου φαίνεται πως γίνεται για να εξευτελιστεί και έτσι να ξεπουληθεί η δημόσια παιδεία. Διότι σε τι άλλο εξυπηρετεί η απαξίωση των εκπαιδευτικών και η προσπάθεια να πλασαριστεί ως τρύπα εκατομμυρίων ο προϋπολογισμός του Υπουργείου Παιδείας; Ναι στον εξορθολογισμό (της μόδας ο όρος) αλλά για το δάσος, όχι το δέντρο. Αν υπάρχουν κατεστημένα και αν υπάρχουν στρεβλώσεις για το πώς αμείβονται οι εκπαιδευτικοί να το δούμε αλλά αν ο στόχος είναι να υπάρχει δημόσιο σχολείο και αύριο, και προσέξτε δημόσιο σχολείο που να μπορεί να σταθεί ως επιλογή για τους γονείς, τότε η αρχή έπρεπε να γίνει αλλιώς. Γιατί τους σκαπανείς τους θέλεις μαζί σου, όχι εναντίον σου. Στα δημόσια σχολεία υπάρχουν εξαιρετικοί, καλοί, μέτριοι και άχρηστοι εκπαιδευτικοί. Όπως άλλωστε παντού στο δημόσιο. Η αξιολόγηση πάσχει. Όπως παντού στο δημόσιο. Τα κίνητρα για να γίνουν καλύτεροι δεν υπάρχουν. Όπως παντού στο δημόσιο. Τι κάνουμε; Άντε και μειώθηκαν οι ώρες απαλλαγών. Λύνεται το πρόβλημα του δημόσιου σχολείου; Είναι η εξοικονόμηση 50 εκατ. που θα σώσει το δημόσιο σχολείο; Στην Υγεία και την Παιδεία δεν έπρεπε να υπάρχει οροφή δαπανών. Και αν δεν υπήρχε οροφή δαπανών και αν λειτουργούσε ορθά το σύστημα θα έστρεφε το ίδιο τους άχρηστους γιατί θα ξεχώριζαν. Ξανά. Όλο αυτό που γίνεται δεν εξυπηρετεί κανέναν πλην των ιδιωτικών σχολείων και αυτών βεβαίως που θέλουν να ιδιωτικοποιήσουν την δημόσια παιδεία όσο ακόμα πουλά. Ο κόσμος μετά από ένα καλοκαίρι δηλώσεων και αντιδηλώσεων- που δεν είναι σε θέση να παρακολουθήσει πόσο μάλιστα να πάρει θέση έχει ήδη κουραστεί. Όταν ανοίξουν τα σχολεία και διαπιστώσει ότι οι παρενέργειες έχουν αντίκτυπο τα παιδιά του θα οργιστεί.
Κάτσετε βρες τε τα. Νερώστε το κρασί σας. Αν θέλετε να υπάρχει και αύριο ενδιαφέρον όχι μόνο από τους εκπαιδευτικούς να διδάσκουν στο δημόσιο αλλά και μαθητές να γεμίζουν τα δημόσια σχολεία. Σώστε την Παιδεία μας από το στόμα του λύκου.
ΥΓ: Η εκδήλωση διαμαρτυρίας είναι δικαίωμα κάθε εργαζόμενου, συμφωνείς ή διαφωνείς. Και είναι άξιον απορίας κάποιοι να ρωτούν που ήταν οι εκπαιδευτικοί όταν το Α ή το Β γινόταν. Εσείς δηλαδή που ήσασταν; Η κριτική του πληκτρολογίου είναι πάντα εύκολη.

Τα βλέμματα όλων αυτήν την περίοδο είναι στραμμένα στο Μουντιάλ και στους αγώνες που διεξάγονται καθημερινά στα γήπεδα της Ρωσίας. Αρκετές είναι οι ομάδες που λάμπουν στον αγωνιστικό χώρο και αρκετοί οι ποδοσφαιριστές που συγκεντρώνουν τα βλέμματα. Οι κάμερες στρέφονται συχνά-πυκνά στις αντιδράσεις των παικτών του πάγκου και των προπονητών, καθώς και στις ωραίες παρουσίες στις κερκίδες. Ωστόσο, την παράσταση μέχρι στιγμής έκλεψαν… φίλαθλοι, και αυτοί δεν ήταν άλλοι από τους Ιάπωνες φιλάθλους, οι οποίοι μετά τον αγώνα της ομάδας τους με την Κολομβία, και αφού πανηγύρισαν τη νίκη τους, έβγαλαν τις μεγάλες σακούλες που είχαν πάρει μαζί τους και μάζεψαν τα σκουπίδια από τις κερκίδες. Και όχι μόνο τα μάζεψαν, αλλά καθάρισαν σχολαστικά παρακαλώ! Στην Κύπρο δεν έχουμε δει ποτέ να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Διαλέξτε έναν αγώνα του κυπριακού πρωταθλήματος, οποιονδήποτε, και παρακολουθήστε τι κάνουν οι Κύπριοι φίλαθλοι μετά το τέλος του αγώνα. Αφήνουν τα σκουπίδια τους στις κερκίδες και περιμένουν κάποιον άλλον να πάει να τα μαζέψει, γιατί δεν θεωρούν ότι είναι δική τους δουλειά, γιατί δεν θεωρούν ότι είναι απαραίτητο να μαζέψουν τα σκουπίδια τους και να τα ρίξουν στους κάδους ανακύκλωσης. Και αυτή η συμπεριφορά δεν παρουσιάζεται μόνο στα γήπεδα, αλλά και σε συναυλίες, σε αρχαία θέατρα μάλιστα… που είναι και μνημεία και που μας αρέσει να πηγαίνουμε κάποτε γιατί… είμαστε και κουλτουριάδηδες και εκτιμούμε και τον πολιτισμό, του οποίου αφήνουμε τα σκουπίδια μας για να μην μας ξεχάσει! Οι Ιάπωνες, απ’ την άλλη, σύμφωνα με διεθνή μέσα ενημέρωσης, δεν είναι η πρώτη φορά που καθαρίζουν τις κερκίδες από τα σκουπίδια τους, είναι συνήθεια γι’ αυτούς, πάντα το κάνουν. Η καθαριότητα, προφανώς, και η οικολογική συνείδηση αποτελούν στοιχεία του πολιτισμού τους. Κι αυτά τα στοιχεία έκαναν ολόκληρο τον πλανήτη που παρακολουθεί το Μουντιάλ να υποκλιθεί στον ιαπωνικό πολιτισμό. Είναι θέμα καλλιέργειας οικολογικής συνείδησης, για την οποία εμείς έχουμε πολύ δρόμο ακόμα…

Του Κυριάκου Ανδρέου

Αντιμέτωπη με καύσωνες, ξηρασία, ακόμη και με εμφάνιση νέων ασθενειών θα είναι η Κύπρος, ως χώρα που πλήττεται έντονα από τις επιπτώσεις της Κλιματικής Αλλαγής, δήλωσε τις προάλλες ο Πρόεδρος του Ινστιτούτου Κύπρου Καθηγητής Κώστας Παπανικόλας, τονίζοντας τη σημασία της διεξαγωγής πρόσφατα στην Κύπρο του Διεθνούς Συνεδρίου για την Κλιματική Αλλαγή που διοργάνωσε το ΙΚυ αλλά και τον πρωταρχικό ρόλο που θα αναλάβει το Ινστιτούτο στην περιοχή. Και θυμηθήκαμε που λέτε πέρσι τέτοιο μήνα που διαβάσαμε στον Πολίτη για την εκπόνηση της σχετικής με το θέμα Εθνικής Στρατηγικής για την προσαρμογή της χώρας μας στην Κλιματική Αλλαγή, που ολοκληρώθηκε τον Απρίλιο του 2017.
Σκοπός η ενίσχυση της ανθεκτικότητας και ικανότητας προσαρμογής της Κύπρου στις προβλεπόμενες μεταβολές του κλίματος. Ο τέως Υπουργός Γεωργίας Ν. Κουγιάλης θα έπαιρνε στο Υπουργικό 70 ενδεικνυόμενα μέτρα. Από τότε ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Λήφθηκαν τα μέτρα; Και μιλάμε για πραγματικά μέτρα όπως ο αυστηρός έλεγχος και η αποφυγή των υδροβόρων απαιτήσεων σε όλες τις περιοχές με ανεπαρκείς υδατικούς πόρους (π.χ. γήπεδα γκολφ, τουριστικές εγκαταστάσεις, υδροβόρες καλλιέργειες), ενίσχυση της αποδοτικής χρήσης νερού στα κτήρια, τη γεωργία και τη βιομηχανία και επαναχρησιμοποίηση επεξεργασμένων υγρών αποβλήτων αστικής προέλευσης μόνο μετά από αυστηρό έλεγχο της καταλληλότητάς του. Ακούσατε εσείς τίποτα; Μόνο άδειες ακούμε να δίνονται που παρακάμπτουν περιβαλλοντικές μελέτες αν και εφόσον γίνονται και αυτές. Έπειτα που είναι η Επίτροπος Περιβάλλοντος, το Τμήμα Περιβάλλοντος, οι αρμόδιοι λειτουργοί να απαιτήσουν; Που είναι οι βουλευτές της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Περιβάλλοντος να ζητήσουν εξηγήσεις; Τι κάνουμε επιτέλους; Το μέλλον δεν μας ανήκει. Ανήκει στα παιδιά μας. Και έχει ευθύνη η Πολιτεία να λάβει μέτρα. Να κοιτά το δάσος και όχι το δέντρο, το συμφέρον των απογόνων μας και όχι της τσέπης αυτών που λαμβάνουν ή δεν λαμβάνουν αποφάσεις. Απαιτούμε μέτρα χθες.

Και νά που η άνοιξη τελειώνει και μπαίνουμε με φόρα και υψηλές θερμοκρασίες στο ζεστό κυπριακό μας καλοκαιράκι. Ο καιρός άρχισε πλέον να… μυρίζει θάλασσα και όλοι μας κάνουμε σχέδια για το πώς θα καταφέρουμε να περάσουμε όσο πιο πολλές ώρες γίνεται στις υπέροχες παραλίες μας, οργανωμένες και μη, όπως κάνουμε κάθε χρόνο. Ωστόσο, αυτές τις στιγμές της ξεγνοιασιάς πρέπει να θυμόμαστε πως υπάρχουν οργανωμένες παραλίες που υφίστανται παράνομα, καθώς οι διαχειριστές τους δεν έχουν πάρει άδεια ή αγνόησαν τη νομοθεσία θέτοντας σε κίνδυνο το φυσικό περιβάλλον. Ας μην στηρίξουμε, λοιπόν, παρόμοια περιστατικά και καλό είναι όταν περιέρχονται στην αντίληψή μας να τα καταγγέλλουμε στην αρμόδια αρχή, με την ελπίδα να σωθεί ό,τι σώζεται. Επιπλέον, ας θυμόμαστε πως όπου και να επιλέξουμε να περάσουμε στιγμές χαλάρωσης, θάλασσα ή βουνό, οπωσδήποτε πρέπει να σεβαστούμε το περιβάλλον. Επομένως, πρέπει να έχουμε πάντα κατά νου ότι δεν πρέπει να αφήσουμε κανένα ανθρώπινο ίχνος πίσω μας με την αποχώρησή μας από τη φύση, γι’ αυτό και λαμβάνουμε τα απαραίτητα μέτρα ώστε να μαζεύουμε όλα τα σκουπίδια και να τα ρίχνουμε στους πλησιέστερους κάδους ανακύκλωσης. Η φύση δεν χρειάζεται… ανθρώπινα σουβενίρ για να μας θυμάται, πόσω μάλλον βάρβαρες συμπεριφορές, σαν αυτές που βλέπουμε συχνά απέναντι στις χελώνες. Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι είναι ευαίσθητες και ενοχλούνται με την οχληρία. Επιβάλλεται να θυμόμαστε, λοιπόν, ότι δεν πρέπει να κατασκηνώνουμε σε περιοχές που γίνεται εκκόλαψη χελωνών, αλλά ούτε και να προσπαθούμε να τις πιάσουμε. Έχουμε υποχρέωση να καθαρίζουμε το περιβάλλον που επισκεπτόμαστε και να μην προκαλούμε καταστροφές σε αυτό, μόνο έτσι θα το έχουμε και θα το χαιρόμαστε. Μόνο έτσι οι παραλίες μας θα συνεχίσουν να κερδίζουν  τη γαλάζια σημαία και άλλες διακρίσεις. Επομένως, θυμόμαστε και φέτος… Όχι σκουπίδια, όχι πλαστικά σε θάλασσες, ακτές και βουνά… Ας δείξουμε ότι κάναμε ένα πολιτισμικό βήμα προόδου…

ΥΓ: Ελπίζουμε όντως ο Δήμος Λεμεσού να έχει λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε οι παραλίες της πόλης να μην παρουσιάσουν και φέτος την περσινή άθλια εικόνα!

Του Κυριάκου Ανδρέου

Άκουγα προσφάτως στο ραδιόφωνο εκπρόσωπο των συνδέσμων των Κρατικών Ινστιτούτων Επιμόρφωσης που έλεγε από ραδιοφώνου πως παρακαλούν οι συνάδελφοί της να μην πέφτει αργία σε εργάσιμη μέρα γιατί χάνουν μεροκάματο. Αναπόφευκτα έκανα τη σύγκριση με τους μόνιμους εκπαιδευτικούς αλλά και γενικά τους δημόσιους υπαλλήλους που παρακαλάνε να πέφτει αργία σε εργάσιμη. Τελικά λέτε να είναι αυτή η ριζοσπαστική λύση που πρέπει να δοθεί; Όσο εργάζεται κανείς να αμείβεται! Ή καλύτερα όποιος εργάζεται. Προέδρου, Υπουργών και βουλευτών συμπεριλαμβανομένων. Διότι δεν μπορεί να μας λένε κάθε φορά που προκύπτει ένα θέμα και αρχίζει η κατακραυγή του κόσμου «ξέρετε δεν έχουμε χέρια. Θέλουμε και άλλους λειτουργούς, θέλουμε προαγωγές, πλήρωση κενών θέσεων». Μα πως γίνεται πάντα να λείπουν χέρια; Τα υφιστάμενα χέρια τι κάνουν όταν μια αίτηση για ΕΕΕ παίρνει μήνες για να εξεταστεί ενώ δυσπραγούντες φτάνουν στην απόγνωση; Τι σκατά κάνουν σε όλες τις υπηρεσίες, στα νοσοκομεία πολύ περισσότερο, όπου δηλαδή καταφεύγουν οι φτωχοί του τόπου; Γιατί για τους φτωχούς δεν υπάρχουν ποτέ χέρια; Και γιατί για το χρήμα βρίσκονται και με το παραπάνω χέρια να σταμπάρουν εγκρίσεις; Ποιον περιπαίζουν αλήθεια; Τις προάλλες μαθαμε για την έγκριση του πάρκου κροκοδείλων. Μάλιστα. Και τον άλλο με το ζωολογικό πάρκο που οι ίδιοι λένε ότι είναι παράνομος δεν τον κλείνουν. Αλλά για την κ. Μαρία που είχε ένα έμβασμα από το παιδί της, το ΕΕΕ είναι απίστευτο πόσο τάχιστα το εντοπίζει και της κόβει το επίδομα. Τέτοιο κράτος είμαστε ρε κοπέλια. Τέτοιο κράτος… Αν έχεις τύχη διάβαινε και ριζικό περπάτει. Αν είσαι ενας ματσό που θέλει πολιτογράφηση οι λειτουργοί είναι τάχιστοι στην εξυπηρέτηση. Αν θέλεις μια τελική έγκριση για το σπίτι σου στη Λακατάμεια, να περιμένουν τα εγγόνια σου. Πριν από λίγες μέρες διάβαζα σε άρθρο του Φιλελεύθερου πως την ίδια ώρα που η Κυβέρνηση επιβραβεύει τη διαφθορά και τη διαπλοκή, κάνει γαργάρα το διαχρονικό αίτημα των οροθετικών-ασθενών με AIDS για την καταβολή ενός επιδόματος, το οποίο θα τους επιτρέψει να ζουν, αν μη τι άλλο, με αξιοπρέπεια. Αναφερόταν στην έρευνα της εφημερίδας που διαβάζετε. Και διερωτάσαι και πάλι. Μα ακόμα και εκείνα που πρέπει να κάνουν σε ένα κράτος τα κάνουν οι δημοσιογράφοι; Που είναι το κράτος προνοίας, η δίκαιη κοινωνία που μας πελεκούν; Για ποιο λόγο τους πληρώνουμε; Διότι εμείς τους πληρώνουμε. Καταλήγω με την ευχή στο δημόσιο να ήταν πάντα τόσο ορεξάτοι για δουλειά όσο γίνονται όταν θέλουν να διεκδικήσουν. Πολύ περισσότερο οι κυβερνώντες να ήταν τόσο πρόθυμοι να βοηθήσουν τον κόσμο όσο το να βοηθήσουν το χρήμα με πόδια. Ντροπή τους.

Διπλή ζημιά προκαλείται αυτήν την περίοδο εκεί όπου οι παραγωγοί χρησιμοποιήσουν μελισσοτοξικά εντομοκτόνα στα δέντρα τους. Και όμως πέρασε του ντούκου η είδηση στο philenews ότι ο πληθυσμός τους στην Κύπρο μειώνεται δραστικά, καθώς το τελευταίο διάστημα παρατηρούνται τα φαινόμενα των μαζικών ψεκασμών σε ανθισμένα φυτά, αλλά και οι ψεκασμοί με εντομοκτόνα σε ανθισμένα δέντρα. Σε δηλώσεις του ο Πρόεδρος του Παγκύπριου Συνδέσμου Μελισσοκόμων Μάριος Κωνσταντίνου, είπε πως αποτέλεσμα των λανθασμένων πρακτικών και της παράλειψης ορισμένων να συμμορφωθούν με τις πρόνοιες του Εθνικού Σχεδίου Δράσης, βασισμένου σε ευρωπαϊκή – κοινοτική οδηγία, είναι ο αριθμός των μελισσών να μειώνεται κατά χιλιάδες. Είναι γνωστό πως οι ψεκασμοί με φυτοπροστατευτικά προϊόντα κατά την περίοδο της ανθοφορίας δημιουργούν σοβαρά προβλήματα διότι πολλά από αυτά και περισσότερο τα εντομοκτόνα είναι μελισσοτοξικά. Αποτέλεσμα αυτών των επεμβάσεων είναι ο θάνατος μελισσών και κατά συνέπεια προκαλείται διπλή ζημιά, αφενός γιατί χάνεται η παραγωγή των ιδίων των μελισσών και αφετέρου διότι μειώνεται η φυτική παραγωγή, αφού για το δέσιμο των καρπών βασικός συντελεστής είναι η μέλισσα (επικονίαση). Τρομάζει και μόνο η ιδέα να αφανιστούν κάποια στιγμή οι μέλισσες. Δεν θα πάρει καιρό να αφανιστεί και η ανθρωπότητα, και δεν πρόκειται για έργο επιστημονικής φαντασίας αλλά πραγματικές επιστημονικές προειδοποιήσεις.
Για τους λόγους αυτούς οι δενδροκαλλιεργητές θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί. Αν και ο κλάδος μελισσοκομίας υποδεικνύει πως για ορισμένα φάρμακα που χρησιμοποιούνται σε ψεκασμούς δεν τίθεται θέμα ακαταλληλότητας, εντούτοις υπάρχουν συγκεκριμένα φάρμακα, η χρήση των οποίων θεωρείται απαγορευτική. Ένεκα του γεγονότος ότι οι πτήσεις μελισσών πραγματοποιούνται νωρίς την ημέρα, συστήνεται αν μη τι άλλο οι ψεκασμοί να γίνονται κατά τη διάρκεια του απογεύματος, σύσταση με την οποία δεν συμμορφώνονται όλοι.