Απόψεις

Του Κυριάκου Ανδρέου

Το σκέφτηκα, το είδα να το σχολιάζουν και άλλοι. Οργίστηκα. Άνθρακας ο θησαυρός με τα πράσινα σημεία, που είτε λειτούργησαν και έκλεισαν, είτε υπολειτουργούν, είτε δεν λειτούργησαν ποτέ. Μπαγιάτικα και τα νέα που έβγαλε η προχθεσινή συνεδρία της Επιτροπής Περιβάλλοντος, για τα τεράστια προβλήματα και την αποτυχία της πολιτικής διαχείρισης των μεγάλων οικιακών αποβλήτων που διαπίστωσε. Το ότι περαιτέρω τα πράσινα σημεία έχουν μετατραπεί σε σκουπιδότοπους, ενώ οι πολίτες συμπεριφέρονται με «εγκληματική» αδιαφορία και αδράνεια. Και τι είχε να απαντήσει η κρατική μηχανή επί τούτων; Την κατασκευή το πρώτο εξάμηνο του 2020 έξι νέων πράσινων σημείων, τρία στην Ελεύθερη Επαρχία Αμμοχώστου, όπου σήμερα δεν λειτουργεί κανένα πράσινο σημείο, δύο στην Επαρχία Λεμεσού και ένα στην Επαρχία Λευκωσίας. Χαίρω πολύ. Το να ττελιάζεται μια περιοχή και να καλείται ο κόσμος να πάει, δεν είναι από μόνο του λύση. Υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές; Τι γίνεται από εκεί και πέρα; Πως για τόσα έχουμε εκατομμύρια και για τα πράσινα σημεία όχι; Ακούς εκεί να μας λένε ότι τα μηχανήματα που έχουν αγοραστεί είναι πανάρχαια.. Πως ακόμα και για αυτά, τα πράσινα σημεία, προκύπτουν νομικές διαμάχες; Που είναι ο προγραμματισμός, η διαχείριση, οι υποδομές, η συνέχεια, μετά τα πράσινα σημεία. Που είναι έπειτα ο έλεγχος και η συνέχεια της ανακύκλωσης; Που είναι η επιμόρφωση των πολιτών; Που είναι τα τσουχτερά πρόστιμα σε όσους ρυπαίνουν; Στη γενική συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών έπιασε ο οίστρος την κυβέρνηση να ασχοληθεί και να προτείνει για την κλιματική αλλαγή; Εδώ τι γίνεται; Όπως και να αποκαλούνται οι χωματερές η δυσωδία παραμένει, οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις επίσης. Αφήστε τα συνθήματα κύριοι στο Προεδρικό, στο Επιτροπάτο, στα κυβερνητικά τμήματα και σηκώστε μανίκια. Δεν αντέχει άλλα σκουπίδια το νησί, δεν αντέχει ο οργανισμός μας να τα ανακυκλώνει με ό,τι τρώει και πίνει.

Του Κυριάκου Ανδρέου

Οργή, αγανάκτηση, συγκλονισμός. Και οι λέξεις με τόση επανάληψη έχασαν το νόημα του συναισθήματος που περιβάλλουν. Η τραγική κατάληξη του 15χρονου Στυλιανού πολύ θα ήθελα να πω ότι ήταν αυτή που ξεχείλισε το ποτήρι για όλους μας για να γίνει επιτέλους κάτι. Μα δυστυχώς, το ξεχειλισμένο ποτήρι αφήνεται στον ήλιο και εξατμίζεται, ως την επόμενη φορά. Αυτό είναι το σαράκι που μας τρώει τα σωθικά. Ότι ξεχνάμε, ότι συνθλίβεται περιστασιακά η καρδιά και η ψυχή μας. Και το σύστημα, ατσάλινο που είναι συνεχίζει ακάθεκτο. Υποστελέχωση, αρμοδιότητες, συναρμοδιότητες, «εγώ εν τζιαι, οι άλλοι, περιμέναμε έκθεση, δεν είχαμε δικαίωμα, δεν μπορούσαμε, δεν ξέραμε ότι υπάρχει εγχειρίδιο». Σκατοκοινωνία, σκατοπολιτεία, σκατοϋπηρεσίες. Όλοι έχουμε ευθύνη που δεν αναλαμβάνουμε και την πασάρουμε ο ένας στον άλλο.
Ήρθε προχθές που λέτε η Υπουργός Εργασίας να μας πει για το περιβόητο μαχαίρι που θα μπει στο κόκκαλο. Ήρθε και η ΠΑΣΥΔΥ να στηρίξει τους υπαλλήλους των ΥΚΕ. Ρε θκιάολε μαύρε (όχι δεν ζητώ συγγνώμη για τη γλώσσα) πιερώνουμε σας. Λεφτά έχετε να φαν και οι κότες αλλά όταν είναι για να στελεχώσετε δεν υπάρχουν. Για να φάτε πάντα υπάρχουν. Την ίδια ώρα, οικογενειακοί σύμβουλοι, εκπαιδευτικοί και σχολικοί ψυχολόγοι, δάσκαλοι, αστυνομικοί που είστε να βγείτε πρώτοι στους δρόμους που σας έκαναν είτε μουσιαμά από τις τόσες περιπτώσεις που έχετε να δείτε, ή που αρρωστάτε κάθε βράδυ; Πόσο να σιωπάτε; Ποιον φοβάστε; Κάντε πρώτοι την επανάσταση. Ναι, κάποιοι να πάνε σπίτι τους. Η αμέλεια στην περίπτωση του Στυλιανού εγκληματική, έπρεπε ήδη να παραιτηθούν όλοι όσοι άγγιξαν έστω τον φάκελό του. Τον φάκελο. Ένας φάκελος και ο Στυλιανός πριν καταλήξει σε μνήμα.
Αντραπείτε όλοι, σκάστε όλοι και σπάστε το ποτήρι που ξεχείλισε για να βάλετε στη θέση του καθαρό. Ξηλώστε όλες τις υπηρεσίες που έχουν να κάνουν με το κράτος προνοίας και κάντε μια σιδεροκέφαλη για να μπορεί να ανταποκριθεί, για να έχει τα εργαλεία, τα όπλα και την ευθύνη για όσα κάνει. Κανεί με το περιπαίξιμο. Κυρία Ζετα Αιμιλιανίδου, καλός ο συγκλονισμός αλλά η κοινωνία δεν μπορεί να σας ανεχτεί άλλο αν δεν κάνετε αυτά που σας αναλογούν. Ο άνθρωπος δεν είναι εργασιακή σύμβαση, δεν είναι Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, δεν είναι επιθεώρηση κτηρίου. Όχι μην παραιτηθείτε, η πολιτική σας ευθύνη είναι διορθώσετε τις στρεβλώσεις. Σήμερα. Τόσο εύκολα βρήκατε την Επίτροπο να κάνει την έρευνα. Για τα άλλα; Εν μωρά του κόσμου εκεί έξω, γυναίκες που πεθαίνουν κάθε μέρα, άνθρωποι που ζητιανεύουν ρε. Καταλάβετε το.

Τι να πει κανείς… Ένα αγόρι μόλις 14 χρόνων χάθηκε. Εγκατέλειψε τα όνειρά του, τους φίλους του, τα αδέρφια του. Εγκατέλειψε μαζί και όλα αυτά που τον βασάνιζα. Και ήταν μόνο 14 χρόνων. Ένα αγόρι που είχε τόσα να μάθει, ωστόσο πρόλαβε και μας έμαθε πολλά. Πως η πίεση, οποιασδήποτε μορφής προς τα παιδιά μας, όταν τους
ζητούμε να ακολουθήσουν τους στόχους που εμείς θέσαμε γι’ αυτά, όταν τα θέλω τους περνάνε σε δεύτερη μοίρα μπροστά στις δικές μας φιλοδοξίες… ε τότε δεν περνούν καλά. Όμως, στην περίπτωση του Στυλιανού τα πράγματα ήταν ακόμα χειρότερα. Εκεί όχι μόνο δεν του απαγόρευσαν να ονειρεύεται, όχι μόνο του καθόρισαν το μέλλον του, αλλά του στερούσαν και όλα τα άλλα. Και κυρίως την αγάπη. Γι’ αυτό και το Γραφείο Ευημερίας στην προκειμένη περίπτωση δεν έχει την παραμικρή δικαιολογία, το παραμικρό ελαφρυντικό. Διότι το αγόρι δεν έβαλε τέρμα στη
ζωή του διότι δεν του άρεσε το φαγητό της προηγούμενες ημέρες. Το αγόρι δεν είχε να φάει την προηγούμενη ημέρα. Δεν αποφάσισε να «φύγει» διότι τον αγνόησαν, έφυγε διότι ένιωθε μόνος και ήταν μόνος…
Κύριοι αναλογιστείτε τις ευθύνες που σας αναλογούν και κάντε αυτό που πρέπει. Παραιτηθείτε πριν να είναι πολύ αργά. Όταν τέτοιες υποθέσεις τις περνάτε αψήφιστα τι να πει κανείς… Το χρωστάτε σε εκείνο το 14 χρόνο που σε λίγους μήνες πρόκειται να ξεχάσετε. Το χρωστάτε στα αδέρφια του. Που είστε Κύριοι όταν σας χρειάζονται αυτά τα παιδιά, όταν σας το φωνάζουν ότι δεν έχουν άλλες δυνάμεις να παλέψουν. ΠΟΥ ΕΙΣΤΕ;

Του Κυριάκου Ανδρέου

Πάνε, περάσανε και οι Ευρωεκλογές, τα «μηδενικά» και οι «δανεικές ψήφοι» μπήκαν στα συρτάρια και άρχισαν να δουλεύουν νυχθημερόν τα κλιματιστικά. Μέσα στον Μάιο κτυπήσαμε πολλαπλά 40αρια. Άρχισε εκ νέου η συζήτηση για την ανυπόφορη ζέστη στα σχολεία. Η απαίτηση για κλιματιστικά επανήλθε. Μια συζήτηση που έπρεπε να την πιάσουμε προ Ευρωεκλογών, όπως την έπιασαν σχεδόν σε όλη την Ευρώπη. Όχι για τα κλιματιστικά αλλά για τις κλιματικές αλλαγές που δεν έρχονται, είναι ήδη εδώ. Δεν είναι τυχαίο που οι πράσινοι ανέβασαν πανευρωπαϊκά τα ποσοστά τους ωστόσο στη χώρα μας το Κίνημα Οικολόγων πήγε άπατο παρότι είχε στο ψηφοδέλτιό του τον καθαρόαιμο περιβαλλοντιστή Χαράλαμπο Θεοπεμπτου. Αν το εν λόγω κόμμα που επέλεξε να ασχοληθεί με το κυπριακό, ηγείτο μιας συζήτησης για τα περιβαλλοντικά προβλήματα που έπονται και που θα κάνουν το πολιτικό μας πρόβλημα να φαντάζει μηδαμινό μπροστά τους η κατάληξή τους θα ήταν άλλη. Στη Γερμανία δεν έχουν πολιτικά και οικονομικά ζητήματα; Γιατί οι κλιματικές αλλαγές ήταν πρώτες στην ατζέντα; Αλλά έτσι είμαστε στην Κύπρο, πρέπει να γίνει κάτι για να ασχοληθούμε. Έσφιξαν που λέτε οι ζέστες και επανήλθε το θέμα των κλιματιστικών στα σχολεία. Είναι πανάκεια τα κλιματιστικά για να αντιμετωπίσουμε τις μεγάλες περιόδους καύσωνα που θα μας βγάζουν τη πίστη; Ποιο είναι το πλάνο για πιο δροσερά σχολεία, για πιο δροσερές πόλεις; Εδώ κόβουν δέντρα για να κάνουν δρόμους. Τόσο τους κόβει. Απαιτούμε μέτρα άμεσα. Από αυτά τα 70 και βάλε που συστήνει η εθνική στρατηγική για τις περιβαλλοντικές αλλαγές που κάποιος την έχει σε συρτάρι. Διάβαζα τις προάλλες πως 60 κυπριακές εταιρίες δεσμεύτηκαν εθελοντικά να δουλέψουν προς τον στόχο της μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου μέσω της πρωτοβουλίας Business4Climate. Σε σχετική εκδήλωση όπου λέχθηκε πως «αν όλες οι κυπριακές επιχειρήσεις επιτύγχαναν μείωση των εκπομπών τους κατά 8% μέχρι το 2030, θα κάλυπταν το 25% του εθνικού μας στόχου», απηύθυνε χαιρετισμό και ο Υπουργός Γεωργίας, Αγροτικής Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος, Κώστας Καδής και αναφέρθηκε στη σημαντικότητα των ιδιωτικών πρωτοβουλιών που στοχεύουν στον περιορισμό των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και ως εκ τούτου στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Όχι κύριε Υπουργέ σημαντική είναι η επιβολή μέτρων έτσι ώστε να μην αφήνεται στον εθελοντισμό η μείωση της εκπομπής αερίων του θερμοκηπίου. Έλεος. Η χώρα, η βουλή, οι πολίτες έχουν ανάγκη από ένα καθαρόαιμο πράσινο κίνημα να ηγηθεί της εκστρατείας. Η Πράσινη Ασπίδα δηλώνει παρούσα να ενισχύσει μια τέτοια φωνή. Εσείς;