Παθήματα…αμάθητα, γεγονότα που αρχειοθετούνται
Σπάστε τους καθρέφτες, το μπροστά μας περιμένει!
Τώρα προέχει να είμαστε Άνθρωποι
Πράσινη Ασπίδα ένα, κόμματα και τα λοιπά άλλο
ΠΕΡΙ ΜΟΝΟΘΕΣΕΩΝ ΘΡΑΝΙΩΝ Ο ΛΟΓΟΣ
του Γιώργου Αττιπά
Πολύς ντόρος έχει γίνει τελευταίως για την εισαγωγή ή όχι μονοθέσιων θρανίων στην
πρωτοβάθμια εκπαίδευση, ως ένα μέτρο αντιμετώπισης της εξάπλωσης του
κορωνοϊού.
Οι εξαγγελίες του υπουργείου
Αρχές Σεπτεμβρίου εξαγγέλθηκε η αγορά ενός μεγάλου αριθμού μονοθέσιων θρανίων
για τις ανάγκες γενικά και των δύο βαθμίδων της εκπαίδευσης, δημοτικής και μέσης,
ενώ σε κάποια σχολεία παραχωρήθηκαν τέτοια θρανία είτε από ιδιωτική
πρωτοβουλία, είτε από τον Σύνδεσμο Γονέων, είτε από τον Δήμο ή την Κοινότητα.
Τελικά, λόγω του περιορισμένου χρόνου κατασκευής τους, επιλέχθηκε, για όσα
τμήματα είχαν μεγάλο αριθμό μαθητών, η μέθοδος της σύνδεσης δύο διθέσιων
θρανίων με ένα κόντρα πλακέ, έτσι ώστε σε αυτή την κατασκευή να κάθονται τρεις
μαθητές σε απόσταση περίπου ενός μέτρου.
Η υλοποίηση
Πράγματι, στο παρά πέντε και αφού «κερδήθηκε» λόγω του καύσωνα – όπως ελέχθη
από επίσημα χείλη – μία εβδομάδα χωρίς την παρουσία παιδιών, παραγγέλθηκαν,
κατασκευάστηκαν και τοποθετήθηκαν τα συγκεκριμένα κόντρα πλακέ και έτσι η
σχολική χρονιά ξεκίνησε, καλώς ή κακώς, με αυτή την ευρεσιτεχνία. Κάποιες
σχολικές μονάδες, με βάση το εμβαδόν της αίθουσας και τον αριθμό των μαθητών
ανά τμήμα, συνέδεσαν τρία διθέσια θρανία με δύο κόντρα πλακέ, ενώ κάποιες άλλες
με μικρότερο αριθμό μαθητών κατάφεραν να χωρέσουν με ασφάλεια εξολοκλήρου
διθέσια θρανία στην αίθουσα, στα οποία κάθεται ένας μαθητής, νοουμένου ότι είχαν
απόθεμα απ’ αυτά στις αποθήκες τους.
Τα σφάλματα στη λήψη αποφάσεων
Δε γνωρίζω προσωπικά εάν αυτή η ρύθμιση με το κόντρα πλακέ θα είναι κάτι μόνιμο
μέχρι να κατασκευαστούν τα μονοθέσια θρανία αλλά σίγουρα η απόφαση για την
κατασκευή τέτοιων θρανίων και τη διοχέτευσή τους στην πρωτοβάθμια
εκπαίδευση χρηζει βαθύτερης κοινωνικοοικονομικής μελέτης. Δε θα σχολιάσω
την ολιγωρία στη λήψη της απόφασης για μετατροπή των υφιστάμενων θρανίων, η
οποία λήφθηκε χωρίς ουσιαστική διαβούλευση με τους εκπαιδευτικούς και λόγω
της πίεσης του χρόνου, κάτι που μπορούσε να δρομολογηθεί και εντός του
καλοκαιριού ενώ το «μας έπιασε εξ απροόπτου» ο κορωνοϊός δεν μπορεί να θεωρηθεί
ως δικαιολογία από κανέναν, λόγω της εμπειρίας του διαστήματος Μαΐου-Ιουνίου.
Πέρα από την ψυχοσυναισθηματική πτυχή ενός τέτοιου εγχειρήματος και τη μη
παρουσίαση οποιασδήποτε μελέτης που να καταδεικνύει τον πιθανό αντίκτυπο που
θα έχει, κυρίως στα παιδιά των μικρών τάξεων του δημοτικού, η χρήση μονοθέσιων
θρανίων, εγείρεται ακόμη ένα σημαντικό ζήτημα. Το κατά πόσο μία εκπαιδευτική
μεταρρύθμιση υλικοτεχνικής φύσεως, μπορεί να εισαχθεί στην εκπαίδευση μόνο και
μόνο εξ αφορμής του κορωνοϊού. Δηλαδή δε θα πρέπει ο κορωνοϊός να αποτελεί το
μοναδικό λόγο για τον οποίο θα εισαχθούν τα μονοθέσια θρανία στην πρωτοβάθμια
εκπαίδευση, εάν τελικά διοχετευθούν.
Η οικονομική πτυχή του θέματος
Θα σταθώ λίγο στην οικονομική πτυχή της διοχέτευσης στην πρωτοβάθμια
εκπαίδευση μονοθέσιων θρανίων για όλες τις τάξεις, από Α΄έως Στ΄.
Εάν επιλεχθεί να αποσυρθούν όλα τα διθέσια θρανία και να αντικατασταθούν από
μονοθέσια τότε το οικονομικό κόστος θα είναι πολύ μεγάλο και γιατί κάποια εξ
αυτών κατασκευάστηκαν πρόσφατα με μεγάλες δαπάνες ενώ και η φύλαξη τους
σε αποθηκές θα τα θέσει σε αχρηστία και θα υποστούν φθορές.
Εάν δε, επιλεχθεί το κόψιμο των διθέσιων θρανίων από τη μέση για τη δημιουργία
δύο μονοθέσιων θρανίων με τις κατάλληλες μετατροπές, τότε το κόστος θα
ελαχιστοποιηθεί αλλά αυτή η ενέργεια θα σημάνει και το τέλος των διθέσιων
θρανίων από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, με άλλα λόγια δεν μπορεί να υπάρξει
γυρισμός.
Τα οφέλη από τα μονοθέσια θρανία έναντι των θρανίων δύο θέσεων
Πέρα από την κρισιμότητα της στιγμής ελέω κορωνοϊού, όπου επιβάλλεται η τήρηση
αποστάσεων εντός της σχολικής αίθουσας και η αναγκαιότητα μετωπικής
διδασκαλίας, τα μονοθέσια θρανία θα ωφελέσουν ποικιλοτρόπως τη μαθησιακή
διαδικασία.
Με τα θρανία δύο θέσεων, συχνά πυκνά οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί υιοθετούσαμε
τη δημιουργία δυάδας του τύπου ζωηρός-ήσυχος, μαθησιακά καλός-μαθησιακά
αδύνατος, αγόρι-κορίτσι και πιο σπάνια ζευγάρια με φίλους κ.τ.λ. Αυτά όλα τα
διλήμματα αμφιλεγόμενης αποτελεσματικότητας, πλέον θα αποτελέσουν
παρελθόν και πολύ πιθανόν να ωφελέσουν όχι μόνο τα παιδιά αλλά και τους
εκπαιδευτικούς.
Η δημιουργία ομάδων, είτε ζευγαριών είτε περισσότερων παιδιών, δεν αποτελεί
εμπόδιο με τη χρήση μονοθέσιων θρανίων αφού θα μπορούν να μετακινούνται
ευκολότερα λόγω μειωμένου βάρους.
Ο σημαντικότερος ίσως λόγος για τον οποίο είναι αναγκαία η χρήση μονοθέσιων
θρανίων, κυρίως στις μεγάλες τάξεις του δημοτικού, Ε΄και Στ΄, είναι η επίτευξη από
πλευράς μαθητών της μαθησιακής ετοιμότητας και της μαθησιακής
υπευθυνότητας που χρειάζεται ένα παιδί πριν το άλμα του στη δευτεροβάθμια
εκπαίδευση. Ως εκπαιδευτικός που έχει διδάξει για πολλά χρόνια σε αυτές τις δύο
τάξεις, μέσα από την εμπειρία αυτή, διαπιστώνω ότι οι μαθητές της τελευταίας τάξης
του δημοτικού, στην πλειοψηφία τους, δεν αποκτούν την ωριμότητα και την
υπευθυνότητα στο μαθησιακό κομμάτι, που απαιτεί η εισδοχή τους στη
δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Σίγουρα, τα μονοθέσια θρανία, δεν αποτελούν τον
αποκλειστικό παράγοντα επίτευξης του πιο πάνω αλλά είναι ένα βήμα προς τη σωστή
κατέυθυνση.
Επίσης, πολύ σημαντικό είναι και το γεγονός ότι στις πλείστες ευρωπαϊκές χώρες,
τόσο στη δημόσια όσο και στην ιδιωτική εκπαίδευση, χρησιμοποιούνται εδώ και
δεκαετίες τα μονοθέσια θρανία.
Η εισήγησή μου
Με βάση όλες τις πιο πάνω παραμέτρους θεωρώ και κρίνω τη χρήση μονοθέσιων
θρανίων στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση επιβεβλημένη μόνο για τις δύο
τελευταίες τάξεις του δημοτικού, Ε΄ και Στ΄, τόσο για οικονομικούς λόγους αλλά
και γιατί θα πρέπει να ελεγχθεί η αποτελεσματικότητα του μέτρου αυτού τόσο
ψυχοσυναισθηματικά όσο και μαθησιακά, πριν από την καθολική διοχέτευση τους σε
όλες τις τάξεις του δημοτικού. Από τη στιγμή που έγινε το έξοδο για την
κατασκευή και εφαρμογή των κόντρα πλακέ στις πλάτες του φορολογούμενου
πολίτη, αυτά θα μπορούσαν να αποτελέσουν προσωρινή λύση για τις τάξεις Α΄-
Δ΄, μέχρις ότου ξεμπερδέψουμε από τον κορωνοϊό και μετά να επανέλθουν τα
διθέσια θρανία ως είχαν προ της πανδημίας.
Θα προχωρήσω ένα βήμα παραπέρα και θα εισηγηθώ μία καινοτομία ακόμη για τα
μονοθέσια θρανία, η οποία θα βοηθήσει πολύ σε διαδικαστικά και οργανωτικά
ζητήματα ενώ ταυτόχρονα θ’ αυξήσει τον ωφέλιμο χρόνο διδασκαλίας.
Είναι γεγονός ότι η υπέρβαρη τσάντα των παιδιών είναι ένα ζήτημα ιατρικής φύσεως
που για χρόνια τώρα οι εκπαιδευτικοί προσπάθησαν να δώσουν διάφορες λύσεις.
Κάποιοι υπερτονίζουν τη σχολαστική τήρηση του ωρολόγιου προγράμματος και
καθημερινή μεταφορά μόνο συγκεκριμένων εγχειριδίων που αναφέρονται στο
πρόγραμμα της ημέρας από τους μαθητές ενώ κάποιοι άλλοι, δημιούργησαν
αποθηκευτικό χώρο εντός της τάξης, όπου οι μαθητές παρακινούνται να αφήνουν εκεί
τα εγχειρίδια τα οποία δε θα μελετηθούν στο σπίτι ή που δε χρησιμοποιούνται συχνά.
Αυτό το τελευταίο όμως, λόγω του κορωνοϊού και για λόγους τήρησης αποστάσεων
δεν μπορεί να τηρηθεί πλέον, οπότε τα βιβλία και τετράδια των μαθητών, για
αποφυγή της υπέρβαρης τσάντας, αφήνονται δίπλα τους, στον δικό τους χώρο στο
θρανίο, που δημιουργήθηκε από τη συνένωση των δύο διθέσιων θρανίων.
Όμως, προ και ελπίζω μετά κορωνοϊού, η ύπαρξη και λειτουργία αποθηκευτικού
χώρου για βιβλία και τετράδια σε κάποιο σημείο της τάξης, αφαιρεί ωφέλιμο
χρόνο διδασκαλίας από τα παιδιά, τόσο με την έναρξη όσο και με τη λήξη του
μαθήματος, μέχρις ότου όλα τα παιδιά επιλέξουν τα αντίστοιχα βιβλία που
βρίσκονται εκεί και επιστρέψουν πίσω στη θέση τους.
Οπότε με την εισαγωγή μονοθέσιων θρανίων, ο ελέυθερος χώρος δίπλα από κάθε
παιδί, που τώρα τοποθετούνται βιβλία και τετράδια που δε θα χρειαστούν για μελέτη
στο σπίτι, χάνεται και θα αναγκαστούν να τα μεταφέρνουν όλα στο σπίτι,
μετατρέποντας και πάλι υπέρβαρη την τσάντα τους.
Με αυτό το σκεπτικό και με αυτούς τους περιορισμούς, θα πρέπει τα μονοθέσια
θρανία να διαθέτουν δικό τους αποθηκευτικό χώρο ώστε τα παιδιά να μπορούν
να αποθηκεύουν εκεί τα βιβλία και τα τετράδιά τους. Ενδεικτικά αναφέρω για τις
ταξεις Ε΄ και Στ΄, τα δύο Ανθολόγια κειμένων, το ελληνικό και το κυπριακό, τα
λεξικά, οι Άτλαντες κ.τ.λ. Αυτό μπορεί να εφαρμοστεί είτε με αναδιπλούμενο
καπάκι, είτε με κουτιά δεξιά και αριστερά του μονοθέσιου θρανίου σε στυλ
βιβλιοθήκης.
* Εκπαιδευτικός Δημοτικής Εκπαίδευσης, Μέλος της ΠΑ.Δ.Ε.Δ. Πρωτοπορία
Λάρνακας.
Η αγέλη, οι λύκοι και μια μετέωρη δύναμη
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΕΧΕΙ ΡΟΛΟ Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Μελέτη του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης με θέμα το ρόλο της εκπαίδευσης, διερευνά την ύπαρξη θεμάτων που σχετίζονται με την Κλιματική αλλαγή στα σχολικά εγχειρίδια της Μελέτης του Περιβάλλοντος στο Δημοτικό. Διασαφηνίζεται το φαινόμενο της Κλιματικής αλλαγής και περιγράφεται η αναγκαιότητα δημιουργίας ενός τύπου Εκπαίδευσης για την Κλιματική αλλαγή. Τα αποτελέσματα της έρευνας καταδεικνύουν ότι το ζήτημα της Κλιματικής αλλαγής, που παρουσιάζεται τόσο κειμενογραφικά όσο και εικονογραφικά με λανθάνοντα κυρίως τρόπο, δεν κατέχει σημαντική θέση στα υπό διερεύνηση σχολικά εγχειρίδια, καθώς οι αναφορές είναι εξαιρετικά περιορισμένες και επιφανειακές. Τα σχετικά με την Κλιματική αλλαγή θέματα που καταγράφονται αφορούν κυρίως τη ρύπανση του περιβάλλοντος από ανθρωπογενείς δραστηριότητες, την εξοικονόμηση νερού και ενέργειας, τη διαχείριση των απορριμμάτων, τη σχέση του καιρού και του κλίματος με τον άνθρωπο και τις ανανεώσιμες και μη ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Την ίδια ώρα αναφέρεται στη μελέτη πως η κλιματική αλλαγή ως το μεγαλύτερο ίσως σύγχρονο περιβαλλοντικό, κοινωνικό και οικονομικό πρόβλημα που απειλεί την Αειφόρο Ανάπτυξη δύναται να αποτελέσει κατάλληλη αφετηρία σκέψης και προβληματισμού για το πρότυπο ανάπτυξης που υιοθετεί ο σύγχρονος άνθρωπος αλλά και για τις αξίες που υπαγορεύουν τις καθημερινές συνήθειες των μαθητών, των οικογενειών τους και των ίδιων των εκπαιδευτικών…
Τζιαι εν εσιει σπίτι πας τη Θάλασσα;
Υποθετικό το σενάριο. Διορίζεται Υπουργός Περιβάλλοντος κάποιος που έχει οκέλλα στη θάλασσα που δεν ξέρουμε με ποια άδεια και πως την έχτισε. Διορίζεται Υπουργός Άμυνας κάποιος που δεν έχει πάει στρατό, ή υπουργός Υγείας πολέμιος του ΓεΣΥ καθότι έχει και μετοχές σε μεγαλοκλινική.
Στη βάση λοιπόν του υποθετικού σεναρίου μόνο αγανάκτηση μπορεί να χαρακτηριστεί αυτό που νιώθω κάθε φορά που προκύπτουν νέοι διορισμοί. Μαθαίνουμε τι φαγητό αρέσει στους νεοδιορισθέντες, που συχνάζουν, τι διαβάζουν, τι σπούδασαν κ.λπ ενώ ουδείς ασχολείται να δει αν έχει σύγκρουση συμφερόντων, ποιο είναι το πόθεν έσχες τους, αν έχει μη εξυπηρετούμενα δάνεια ή άλλες εξαρτήσεις και με ποιους συμβάλλεται και με ποιους συντρώγει. Στο μεταξύ έχουμε και την υποχρέωση κατάθεσης περιουσιακών στοιχείων. Αλλά ποιος τα γυρεύει πεταμένα στην ιστοσελίδα της Βουλής, όταν και εφόσον αναρτηθούν. Και ποιος τα ελέγχει θα μου πείτε…
Και εκείνα τα σαΐνια των μέσων κοινωνικής δικτύωσης τι ξετρυπώνουν βρε παιδί μου. Βίντεο με ανθρώπους να τραγουδάνε και να διασκεδάζουν. Λες και είναι αμαρτία η διασκέδαση. Ή πως ένα βίντεο αφαιρεί από την ουσία του ανθρώπου στο επάγγελμα και την καταξίωσή του. Για αυτό σας λέω έχουμε πρόβλημα πρωτίστως ως κοινωνία και μετά ως Πολιτεία, κράτος και κυβέρνηση. Μα και οι θεσμοί από την ίδια την κοινωνία εκπροσωπούνται συνεπώς είναι και καθρέφτης της. Αρκούμαστε με τα επιφανειακά, τα εύπεπτα, τα κουτσομπολιά αφήνοντας την ουσία να περιμένει το τραίνο για τις περιβόητες ελληνικές καλένδες. Χάσαμε προ καιρού το μέτρο. Σεξιστές, ρατσιστές και εν τέλει ημιμαθείς και σε πολλά ανίδεοι. Έψαχνε λέει γυναίκες να διορίσει ο Πρόεδρος και την ίδια ώρα όσοι και όσες είχαν αυτή την απαίτηση έπεσαν όπως τα κοράκια να φάνε την νέα υπουργό επειδή είναι νέα, όμορφη και ξέρει να διασκεδάζει. Μα είναι από εδώ που θα κριθεί; Είναι αυτά που καλείται ο κόσμος να δει πάνω της για το πόστο που διορίζεται; Έλεος κοπέλια, έλεος. Αλλού φυσά, αλλού κλείνουν παράθυρα.
Μισός πλανήτης πρόσφυγες και ακόμη ρατσιστές ρε;
Το μεταναστευτικό, το προσφυγικό, το έτσι και αλλιώς αναλόγως πως βολεύει τον καθένα να το λέει δεν είναι πρόβλημα. Είναι η συνέπεια πολλών προβλημάτων μαζεμένων. Ρίζα και θα το δείτε τώρα που θα αυξηθούν περισσότερο οι μετακινήσεις ανθρώπων, κυρίως από χώρες που θα τελειώνει το νερό και θα ερημοποιούνται (και η δική μας η ώρα πλησιάζει), είναι οι κλιματικές αλλαγές. Από αρχαιοτάτων ετών άλλωστε οι άνθρωποι μετακινούνταν εκεί που υπήρχε το σωστό περιβάλλον επιβίωσης. Σε κάθε περίπτωση λοιπόν πρέπει να καταλάβει ο κάθε ηλίθιος που σχολιάζει κάθε φορά διαδικτυακά κάτω από θέματα με αναφορά στον τίτλο «αλλοδαπός» και «αιτητής ασύλου» πως το θέμα μας αφορά όλους. Και πως σημερινή δική τους αυριανή δική μας (ασχέτως αν ξεχνάμε και το χθεσινή του 1974). Με λυπεί η υποκρισία κυρίως των κυβερνώντων που καμώνονται ότι κάνουν τα αδύνατα δυνατά για τους «καλούς πρόσφυγες», λες και η ανθρωπιά και η καλοσύνη πάει με τίτλους, την ίδια ώρα που δεν έχουν τίποτα να επιδείξουν σε πολιτική πρόνοιας. Που είναι οι πολιτικές ενσωμάτωσης; Πως δαπανούνται τα εκατομμύρια από την ΕΕ; Ποιοι πληρώνονται; Ξέρετε όταν κοιτά κανείς τα δέντρα (τους σημερινούς αιτητές) αντί το δάσος (γιατί συνεχίζουν οι μεταναστευτικές ροές και τι κάνουμε) ουσιαστικά κάνει μια τρύπα στο νερό την ίδια ώρα που μολύνει με το δηλητήριο του ρατσισμού τον κάθε απογοητευμένο του συστήματος.
Ξυπνάτε ρε, να δούμε πως όλοι μαζί αγκαλιασμένοι ανεξαρτήτως καταγωγής, φύλου, χρώματος, θρησκείας μπορούμε να νικήσουμε το χρήμα, στο μοναδικό πράγμα που γονατίζουν τα συμφέροντα. Καμιά μεταναστευτική πολιτική δεν θα πετύχει αν επίκεντρο είναι ο μετανάστης και όχι ο εκμεταλλευτής του. Και αν έρχονται να βρουν δουλειά ποιον πληρώνουν αδρά; Ποιος τους εκμεταλλεύεται, ποιος τους σπιλακώνει σε υποστατικά που κανείς άλλος δεν θα ανεχόταν να μείνει παίρνοντας ενοίκιο από όλους; Ποιος τους βαφτίζει φοιτητές; Ποιος τους εργοδοτεί και εκμεταλλεύεται παράνομα εργασιακά;
ΥΓ: Τι να περιμένεις από ανθρώπους των οποίων η λογική και το συναίσθημα έχει μεταναστεύσει;