ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΟ 2070-Γράφει η Δέσποινα Δημότση

ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΟ 2070

«ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟ ΝΕΡΟ» 

Γράφει η Δέσποινα Δημότση

«Είμαστε στο έτος 2070. Είμαι 50 χρονών μα φαίνομαι 85, έχω πολλά προβλήματα γιατί πίνω πολύ λίγο νερό. Νομίζω πως δεν μου μένει πια πολύς καιρός. Σήμερα, είμαι ένας από τους πιο ηλικιωμένους στην κοινωνία που ζω.

Θυμάμαι όταν ήμουν 5 χρονών, όλα ήταν διαφορετικά. Υπήρχαν πολλά δέντρα στα πάρκα, τα σπίτια είχαν ωραίους κήπους και μπορούσα να είμαι κάτω από το ντουζ περίπου μια ώρα. Τώρα χρησιμοποιούμε πετσέτες με ορυκτέλαιο για να πλυθούμε. Πριν, όλες οι γυναίκες επιδείκνυαν τα όμορφα μαλλιά τους, τώρα πρέπει να ξυρίζουμε το κεφάλι για να το διατηρούμε καθαρό χωρίς να χρησιμοποιούμε νερό. Πριν, ο πατέρας μου έπλενε το αυτοκίνητο με το λάστιχο του ποτίσματος, σήμερα απαγορεύεται αυστηρά από το νόμο τέτοια χρήση. Θυμάμαι πως υπήρχαν πολλές διαφημίσεις που έλεγαν «ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟ ΝΕΡΟ» αλλά κανείς δεν έδινε προσοχή. Οι άνθρωποι πίστευαν πως το νερό είναι ανεξάντλητο. Σήμερα, όλα τα ποτάμια, τα φράγματα, οι λίμνες και οι υδροφόροι ορίζοντες είναι ανεπανόρθωτα μολυσμένα ή αποξηραμένα! Το τοπίο τριγύρω δεν είναι παρά μια απέραντη έρημος. Οι γαστρεντερικές λοιμώξεις, οι δερματοπάθειες και οι κακώσεις του ουροποιητικού είναι οι κυριότερες αιτίες θανάτου. Η βιομηχανία έχει παραλύσει και το ποσοστό ανεργίας είναι δραματικά υψηλό. Τα εργοστάσια αφαλάτωσης θαλασσινού νερού είναι ο κύριος τομέας απασχόλησης. Δίνουν στους εργαζόμενους πόσιμο νερό αντί για μισθό. Οι επιθέσεις για ένα μπιτόνι νερό είναι συνεχείς μέσα στους έρημους δρόμους. Η διατροφή είναι 80% συνθετική. Πριν, συνιστούσαν να πίνουμε 8 ποτήρια την ημέρα, σήμερα δεν μπορώ να πιω παρά μισό ποτήρι. Επειδή δεν μπορούμε να πλύνουμε τα ρούχα μας, τα πετάμε, κάτι που αυξάνει τον όγκο των σκουπιδιών. Ξαναγυρίσαμε στη χρησιμοποίηση των βόθρων όπως τον προηγούμενο αιώνα επειδή οι υπόνομοι δεν δουλεύουν πια λόγω της έλλειψης νερού. Οι άνθρωποι είναι αντιμέτωποι με το φόβο : τα σώματα τους είναι ασθενικά, ζαρωμένα από την αφυδάτωση, πληγιασμένα εξαιτίας της υπεριώδους ακτινοβολίας, που δεν φιλτράρεται πλέον από την ατμόσφαιρα εξαιτίας της τρύπας του όζοντος. Εξαιτίας της ξηροδερμίας, μια νέα γυναίκα 20 χρονών φαίνεται 40! Οι επιστήμονες κάνουν έρευνες αλλά δεν υπάρχει καμία ορατή λύση, δεν μπορούμε να κατασκευάσουμε νερό. Το οξυγόνο έχει επίσης μειωθεί εξαιτίας της έλλειψης δέντρων, κάτι το οποίο μειώνει το νοητικό επίπεδο των νέων γενεών. Ο αέρας δεν είναι πολύ καλής ποιότητας, αλλά τουλάχιστον μπορούμε να αναπνέουμε. Ο μέσος όρος ζωής είναι τα 35 χρόνια.

Το νερό έγινε ένα είδος σπάνιο, ένας θησαυρός ανεκτίμητος, πολύ περισσότερο από τον χρυσό ή τα διαμάντια. Και όμως είχαμε προβλέψει ότι έπρεπε να φροντίσουμε το περιβάλλον αλλά κανείς δεν έκανε τίποτα! Δεν μπορώ να σταματήσω να με θεωρώ ένοχο γιατί ανήκω στην γενιά που ολοκλήρωσε την καταστροφή του περιβάλλοντος μη παίρνοντας στα σοβαρά τις διάφορες προειδοποιήσεις. Ανήκω στην τελευταία γενιά που θα μπορούσε να αλλάξει την πορεία των πραγμάτων αλλά αποφάσισε διαφορετικά! Σήμερα τα παιδιά μας το πληρώνουν ακριβά. Πως θα ήθελα να γυρίσω πίσω και με κάποιο τρόπο να έκανα να καταλάβει ολόκληρη η ανθρωπότητα, στη στιγμή που μπορούμε ακόμα να κάνουμε κάτι για να σώσουμε τον πλανήτη μας!»

Ενδιαφέρον το βιντεάκι που βρήκα στο youtube (και μπορείτε να το δείτε ολόκληρο πληκτρολογώντας τον τίτλο του άρθρου). Τα βασικά είδη ανάγκης είναι αυτά που έχουν πραγματική αξία για τον άνθρωπο γιατί χωρίς τα βασικά δεν θα υπάρξει και … ζωή. Γι αυτό την επόμενη φορά που θα πλένετε για ώρες την αυλή ή το δρόμο (δυστυχώς πολλές νοικοκυρές το κάνουν) ή που θα αφήνετε ανοιχτή τη βρύση όση ώρα πλένετε τα πιάτα, σκεφτείτε λίγο αυτό το γράμμα. Δεν είναι απλά μια ιδέα του ανθρώπου που το έγραψε, είναι η πραγματικότητα και για κληρονομιά στις επόμενες γενιές καλό θα είναι να αφήσουμε την ζωή!!! Καλό καλοκαίρι με προσοχή στο σημαντικότερο αγαθό της ζωής μας!!!!