4η Οκτωβρίου: Παγκόσμια Ημέρα Ζώων

Tης Έλενας Παχίτα

Αποκηρύσσοντας τη θεωρία του Δαρβίνου, ότι δηλαδή το ανθρώπινο είδος δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια εξέλιξη του πιθήκου και ως εκ τούτου ένα ακόμη ζώο,  αποσιωποιήσαμε εαυτούς από τα υπόλοιπα ζώα και δημιουργήσαμε χάριν των κατά τα άλλα ευαίσθητων μας αισθημάτων μια ημέρα για αυτά.

Θεωρώντας, μάλλον, ότι είμαστε κάτι το ξεχωριστό από τα άλλα ζώα, παραβλέπουμε την εκμετάλλευση των ‘κατώτερων’ ειδών για σκοπούς παντός είδους. Προφασιζόμενοι μια ειδική μέρα για τα  “αδύναμα”, αυτά, είδη που χρήζουν την ανθρώπινη προστασία θίγουμε τα προβλήματα τους (για τα οποία παραβλέπουμε ότι είμαστε οι κύριοι υπαίτιοι) και υποσχόμαστε ότι θα τα λύσουμε.

Τέτοια μέρα, ο κάθε “φιλόζωος” θα αποστηθίσει τα άρθρα της διακήρυξης των δικαιωμάτων των ζώων και θα διαλαλεί πόσο σημαντική είναι η τήρηση τους. Επειδή όλα τα ζώα έχουν ίσα δικαιώματα. Ναι, όλα τα ζώα έχουμε ίσα δικαιώματα στη ζωή. Και αν και καταλαβαίνω την τροφική αλυσίδα -που ο άνθρωπος έβγαλε τον εαυτό τους εκτός-, το γιατί τρώμε κρέας, το γιατί χρησιμοποιούμε μαλλί, γάλα, ακόμη και το δέρμα των άλλων ζώων, δεν μπορώ να κατανοήσω το γιατί νομίζουμε πως έχουμε το δικαίωμα είτε να τα βασανίζουμε εις χάριν διασκέδασης -π.χ. ζωολογικοί κήποι, είτε να τα εκμεταλλευόμαστε χάριν ματαιοδοξίας -π.χ. δοκιμές καλλυντικών.

Μην μπορώντας, επίσης, ποτέ να κατανοήσω το γιατί γονείς μεγαλώνουν παιδιά μαθαίνοντάς τους πως τα ζώα είναι κτήμα τους και ως εκ τούτου τους δίνονται ως δώρα σε διάφορες γιορτές, καταλήγουμε στο να καλλιεργείται στον άνθρωπο το αίσθημα της ανωτερότητας απέναντι στα άλλα είδη.

Η μόνη ουσιαστική μας ανωτερότητα έναντι των άλλων ζώων, η νοητική, φαίνεται ότι δεν είναι καθολική στο είδος μας. Πράξεις απεριόριστης βλακείας, μίσους, ματαιοδοξίας και εκμετάλλευσης (π.χ. πόλεμοι, ρατσιστικές επιθέσεις, κ.λπ) το αποδεικνύουν αυτό. 

Ας μην υποκρινόμαστε, λοιπόν, πως νοιαζόμαστε μια φορά το χρόνο και ας μη γίνεται αυτό μόνο μια φορά το χρόνο. Ας προσπαθήσουμε να γαλουχήσουμε στα παιδιά μας την αγάπη και το σεβασμό ίσου προς ίσο που αξίζει ακόμη και στον μικρότερο οργανισμό που υπάρχει στον πλανήτη μας.