Ο Χριστόφιας πήγε σπίτι του κύριοι, εσείς καμία ευθιξία για την πυρκαγιά; – Το άρθρο του Κυριάκου Αντρέου στον ΠΟΛΙΤΗ

Ο Χριστόφιας πήγε σπίτι του κύριοι, εσείς καμία ευθιξία για την πυρκαγιά; – Το άρθρο του Κυριάκου Αντρέου στον ΠΟΛΙΤΗ

andreou-kyriakos

Γράφει ο Κυριάκος Αντρέου

 

Να είμαι εγώ ηλίθιος; Να προκύπτει μια πυρκαγιά στον μεγαλύτερο ηλεκτροπαραγωγό σταθμό μας, αυτό του Βασιλικού και να μην σπάει μύτη; Γιατί; Επειδή δεν θρηνήσαμε θύματα; Επειδή δεν έγινε έκρηξη που να σπάσει τζάμια στις γύρω περιοχές; Επειδή δεν έγινε συσκότιση; Ή μήπως, επειδή δεν υπάρχει πλέον ο Δημήτρης Χριστόφιας για να τα ακούσει; Θέλω να είμαι δίκαιος και τι δεν του έσουραν του περασμένου Προέδρου για το Μαρί. Και είχε ευθύνη. Εδώ όμως; Για την προχθεσινή πυρκαγιά ποιος θα αναλάβει την ευθύνη; Δεν έχει κανείς πολιτικός ευθιξία στην ΑΗΚ, στο Υπουργείο Εμπορίου, στο προεδρικό; Δεν ακούσαμε καμιά σχετική δήλωση. Κρύφτηκαν όλοι. Κανείς δεν πήγε και δεν πρόκειται να πάει σπίτι του. Καμιά δίκη δεν θα στηθεί, καμία έρευνα δεν αναμένεται να γίνει. Και όλα αυτά από τύχη. Επειδή όπως μαθαίνουμε απετράπη την υστάτη η επέκταση της φωτιάς και η ολική καταστροφή. Για τις ζημίες δεν θα σχολιάσω, μας παραπέμπουν σε ασφαλιστικές. Διαβάζω το πόρισμα της πυροσβεστικής: «Υπολείμματα καύσης που έπεσαν κατά τη διάρκεια χρήσης συσκευής συγκόλλησης μετάλλων, στο πλαίσιο έργων συντήρησης στη μονάδα αποθείωσης του ηλεκτροπαραγωγού σταθμού στο Βασιλικό προκάλεσαν τη πυρκαγιά». Διερωτώμαι θέλει πολύ νου να σκεφτεί κάποιος αυτά τα υπολείμματα καύσης που μπορεί να προκύψουν κατά τις εργασίες και να λάβει τα δέοντα μέτρα; Ποιος έχει την ευθύνη; Ποιος λογοδοτεί για αυτά; Ρητορικό το ερώτημα. Στη χώρα της μπανανίας, όπως εύστοχα την αποκάλεσε ο αείμνηστος Γλαύκος Κληρίδης, η μόνη έγνοια της εκάστοτε κυβέρνησης είναι οι μουσικές καρέκλες. Παίρνει 10-20 άτομα και τα τοποθετεί από τη μια καρέκλα στην άλλη. Έτσι προέκυψαν προχθές οι διορισμοί στην Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας έτσι και πολλοί προηγούμενοι. Όλοι αυτοί οι κάτοχοι των καρεκλών συνοδεύονται και από μια απέχθεια στην ανάληψη ευθυνών. Στη χώρα μας η ανάληψη της ευθύνης επιβάλλεται. Και συνήθως επιβάλλεται από τα πάνω προς τα κάτω. «Εγώ εν τζαι ο ένας», «εγώ εν τζαι ο άλλος» να δείτε που σε λίγο θα μας πουν ότι για την πυρκαγιά ευθύνεται το προσωπικό της ΑΗΚ το οποίο ρίχτηκε στις φλόγες για να αποσοβήσει την επέκτασή της, γιατί δεν πρόλαβε την πρώτη…. σπίθα! Για όνομα κύριοι και λίγη τσίπα. Από την καταστροφή μια τύχη δρόμος μας χωρίζει. Η μπίλια έκατσε στο Μαρί εκείνον τον θλιβερό Ιούλιο, αλλά κάθε μέρα από τύχη δεν βιώνουμε ξανά τέτοια τραγικά γεγονότα. Από τύχη. Tο μόνο πράγμα που δεν αφήνεται στην τύχη είναι οι διορισμοί υμετέρων και το ρουσφέτι. Και έτσι κάθε μέρα ζούμε με τον φόβο. Κάθε μέρα.

skitso

Του Θανάση Παπασπυρόπουλου

Share this post