Βολεύονται με το σύνθημα, όχι με την ουσία του ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ

Βολεύονται με το σύνθημα, όχι με την ουσία του ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ

Tου Κυριάκου Ανδρέου

Άλλος ένας μαύρος Ιούλης. Ο 43ος. Και τι μάθαμε; Ποιος πήρε μπογιά να τον ασπρίσει; Να δώσει αισιοδοξία στις νέες γενιές που δεν έζησαν σε ελεύθερη πατρίδα; Ανακοινώσεις, εκδηλώσεις, μνημόσυνα με κυρίαρχο το σύνθημα «Δεν Ξεχνώ». Τι όμως δεν ξεχνούμε;… Ο καθένας και από κάτι. Αυτό ήταν πάντα το πρόβλημα. Οι μνήμες δεν είναι συλλογικές. Δεν γράφτηκαν για όλους οι ίδιες. Το μαρτυρεί και το ότι κάθε κόμμα κάνει τις δικές τους εκδηλώσεις για να καταδικάσει. Για να αναδείξει εκείνη την πτυχή που θα του αποφέρει μικροκομματικά οφέλη. Φέτος μετά το ναυάγιο του Κραν Μοντανά, το οποίο οδήγησε μια ώρα αρχύτερα στην προεκλογική για τις προεδρικές του 2018, οι εκδηλώσεις πήραν χρώμα προεκλογικό. Ο κάθε υποψήφιος -και οι εν δυνάμει- πατώντας πάνω στις επετείους και τις καταδίκες μάς προαναγγέλλει το δικό το όραμα για το πώς θα φωνάζουμε το «Δεν ξεχνώ» την επόμενη πενταετία. Πονάει η αλήθεια; Μα αφού αυτό γίνεται πάντα. Κανείς δεν τολμά έχοντας στην πλάτη το «δεν ξεχνώ» να χαράξει το μέλλον. Ολόκληρη βιομηχανία στήθηκε πάνω στο «Δεν ξεχνώ». Πουλάει. Όπως πουλούσαν οι χαροκαμένες μάνες που τις άφηναν να ελπίζουν πως τα παιδιά τους θα επιστρέψουν ζωντανά. Χρόνο ήθελε και υπομονή τους έλεγαν.
Ντρέπομαι. Ντρέπομαι για τη βρωμιά που περιβάλλει τη σκυτάλη που παραδίδουμε στα παιδιά μας. Ναι ρε, να μην ξεχάσουμε. Αλλά το να επιχειρεί μια βιομηχανία να προσθέτει στο σύνθημα την ανάγκη για εκδίκηση -άγνωστο πως- είναι απαράδεκτο, ελεεινό. Χάσαμε το μέτρο, αφού ούτως ή άλλως όλα μετριούνται στη φαντασία μας. Αλλαγή στρατηγικής, σκληρότερης λένε κάποιοι που δεν πληρώνουν κανένα φόρο αφού ξέρουν ότι ο ψευδοπατριωτισμός θα βρει φωλιά στους απογοητευμένους μετά από 43 χρόνια αγανάκτησης πολίτες. Να αλλάξει η στρατηγική. Το πιο εύκολο πράγμα. Για δε μας λένε όμως ποιο αποτέλεσμα θεωρούν ότι θα έχει αυτό; Πως θα βάλουμε τη Τουρκία στη γωνιά, πώς θα τους διώξουμε όλους… Ναι ρε να μην ξεχάσουμε. Όχι μόνο τι έγινε το 1974 και προηγουμένως αλλά και τα λόγια τα μεγάλα που ακούμε από τότε. Των ψευτοπαλλικαράδων. Που δεν πληρώνουν φόρο. Όχι μόνο εισοδήματος αλλά και για τα όσα εκστομίζουν για να φανατίσουν.

Share this post