Η ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΜΙΑΣ ΙΔΕΑΣ

Γράφει η Δέσποινα Δημότση

Με την κοινωνία μας να έχει όλο και περισσότερες απαιτήσεις από εμάς όσον αφορά τους γρήγορους ρυθμούς και με την καθημερινότητά μας να μην μας αφήνει περιθώρια σκέψης, εφόσον ο χρόνος είναι λίγος, έχουμε καταλήξει να έχουμε απαλείψει παντελώς από την ζωή μας την έννοια της «ιδέας». Μπορεί να ακούγεται μηδαμινό αλλά ίσως να είναι και ό,τι πιο σημαντικό στοιχείο έχουμε σαν άνθρωποι!!!

Τι είναι λοιπόν μια «ιδέα»; Όπως υποστηρίζουν κάποιοι η ιδέα είναι το πιο ανθεκτικό παράσιτο στον άνθρωπο, εφόσον μπορεί να κάνει τα πάντα, να δημιουργήσει μια εφεύρεση, να χτίσει μια ολόκληρη πόλη ή ακόμα και να αλλάξει ολόκληρη τη φιλοσοφία όπως την ξέρουμε έως σήμερα. Μια ιδέα λοιπόν, φυτρώνει και μεταδίδεται σαν ιός. Όμως, συμβαίνει ακόμη αυτό στις μέρες μας ή μήπως έχει παραμεριστεί η ιδέα στην έννοια του ονείρου ή του ανεκπλήρωτου θέλω μας; «Είχες ποτέ ένα όνειρο που ήσουν τόσο σίγουρος πως ήταν αληθινό; Τι θα συνέβαινε αν ήταν αδύνατον να ξυπνήσεις από το όνειρο αυτό; Πως θα γνώριζες την διαφορά ανάμεσα στον κόσμο του ονείρου και τον πραγματικό κόσμο;» ρωτάει ο Μορφέας τον Νέο στην ταινία «Μάτριξ» του 1999. Αν λίγο αναλογιστούμε τις παραπάνω ερωτήσεις δεν φαντάζουν και τόσο παράλογες όσο θα νομίζαμε. Στην ουσία είναι σαν να μην ξέραμε ποια είναι η πραγματικότητα : το όνειρο ή όταν ξυπνούσαμε; Πάντως όπως και να έχει το όνειρο με τη γέννηση μια ιδέας έχουν πάρα πολλά κοινά μεταξύ τους. Στην μεταφυσική πάντως αυτός ο διαχωρισμός είναι πάρα πολύ σημαντικός και ο λόγος είναι η βεβαιότητα που έχουμε είτε στο όνειρο είτε στο ξύπνημά μας.

Ερχόμενοι στην κοινωνία μας, εκεί μπορούμε να κατανοήσουμε την ιδέα και πως την υλοποιούμε καθώς και την έλλειψή της τα τελευταία χρόνια. Στις μέρες μας οι ιδέες και η υλοποίηση τους έχουν αντικατασταθεί από πλήθος άλλων ασχολιών όπως είναι η τηλεόραση, η διασκέδαση στα όρια της εξάντλησης κτλ. Έχουν καταφέρει να μην μπαίνουμε καν στην διαδικασία να σκεφτούμε το οτιδήποτε αλλά να λειτουργούμε μηχανικά σχεδόν σε όλους τους τομείς. Γνωρίζουν ότι η ιδέα μπορεί να επιφέρει ριζικές αλλαγές στην ανθρωπότητα και να σηματοδοτήσει ένα καλύτερο και ευκολότερο μέλλον γι’ αυτήν. Αντί να το προτείνουν αυτό το εμποδίζουν και με την ταυτόχρονή αποξένωση του ανθρώπου από το περιβάλλον και τη φύση έχουν καταφέρει το ακατόρθωτο: το μόνο ον του πλανήτη που έχει το προσόν της νοημοσύνης να μην το χρησιμοποιεί και να καταλήγει να είναι «κατώτερο» από τα ζώα. Μάλιστα όποιος συνεχίζει να σκέφτεται και να δημιουργεί καινοτομίες «διώκεται» από την κοινωνία εφόσον η κοινωνία δεν μπορεί να κατανοήσει το φυσιολογικό!!!

Τι μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτό; Πρωτίστως να ξεκινήσουμε να σκεφτόμαστε. Φανταστείτε τα μικρά παιδιά με τις ατελείωτες ερωτήσεις τους. Πως αλλιώς θα καταφέρουν να μάθουν χρησιμοποιώντας τη νοημοσύνη τους; Έχοντας απορίες και γεννώντας ιδέες. Τόσο απλό είναι. Αυτήν την απλή διαδικασία αρκεί να ακολουθήσουμε για να μπορέσουμε να κάνουμε το μέλλον μας καλύτερο. Όπως σε παλαιότερες εποχές μία έκφραση ή μία ερώτηση μπορούσαν να καθορίσουν ολόκληρο φιλοσοφικό στοχασμό – ο οποίος μας διδάσκει μέχρι και σήμερα – έτσι και στις μέρες μας αρκεί μία ερώτηση ή εσωτερική ανησυχία για το οτιδήποτε που να μας οδηγήσει ένα ακόμη βήμα στην λύση ζητημάτων που απασχολούν την ανθρωπότητα εδώ και χιλιετίες. Δεν είναι σύνθετο, ούτε δύσκολο, αρκεί να αφήσουμε την προσοχή μας από εκεί που άλλοι μας έχουν επιβάλει να την έχουμε και ας την στρέψουμε στην πραγματική αξία της ζωής και γενικά των πραγμάτων που μας περιβάλλουν.

Σκέψη – στοχασμός – φιλοσοφία – υλοποίηση – καλυτέρευση. Κάπως έτσι φαντάζει η «λύση» της κορύφωσης της υλοποίησης μιας ιδέας!!! Για να μπορέσουμε να κατέχουμε επάξια την θέση στην οποία μας έχει «τοποθετήσει» η φύση και ο Θεός θα πρέπει να επανέρθουμε στους ρόλους που μας είχαν δώσει χιλιετίες πριν. Και αυτό μπορεί να αρχίσει απλά με μια απλή……. ιδέα.