Η ΣΧΕΣΗ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ – Γράφει η Δέσποινα Δημότση

dikaiosyni

Η ΣΧΕΣΗ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ – Γράφει η Δέσποινα Δημότση

dikaiosyni

 

 

 

Η φύση εκατομμύρια χρόνια νωρίτερα από εμάς σήμερα, έφτιαξε τους δικούς της αρχέγονους νόμους, τους οποίους αν κάποιος τους παρατηρήσει με προσοχή μοιάζουν αρμονικοί και τέλειοι. Από τους νόμους του μικρόκοσμου, των μορίων και των ατόμων μέχρι τους νόμους του μακρόκοσμου και του απείρου (όσο μας επιτρέπεται να γνωρίζουμε) σύμπαντος! Ο άνθρωπος όμως στο σήμερα, σαν εγωκεντρικός και αυτοκαταστροφικός – όπως μας διδάσκει η νεώτερη ιστορία – έχει βαλθεί να αλλάξει και να παρερμηνεύσει πολλά πράγματα.

Τι σημαίνει ισότητα: η αναγνώριση ίδιων δικαιωμάτων, όπως πληροφορούμαστε από τα λεξικά! Αυτό όμως αν το καλοσκεφτούμε είναι μία αντικρουόμενη έννοια με τους φυσικούς νόμους. Τι σημαίνει αυτό; Θα σας πω αμέσως. Η φύση όταν «έφτιαξε» τους νόμους της δεν έκανε τίποτα ίσο διότι το κάθε είδος που δημιούργησε είχε την δική του θέση στο σύμπαν. Βέβαια μην μπερδευόμαστε και βγάζουμε γρήγορα συμπεράσματα, δεν αναφερόμαστε εδώ όπως θα νομίζουν πολλοί στην ανισότητα ως δικαίωμα του ανθρώπου. Φυσικά και πρέπει όλοι οι άνθρωποι αλλά και όλα τα είδη της φύσης να έχουν τα δικαιώματα τους για να ζουν και να συμβιώνουν αρμονικά μεταξύ τους. Αν ήταν όλα ίδια από την φύση δεν θα υπήρχε η ομορφιά της λεπτομέρειας σε κάθε ζωντανό οργανισμό είτε αυτό είναι ζώο, φυτό ή άνθρωπος.

Τι σημαίνει δικαιοσύνη : 1α.η τήρηση των αρχών του δικαίου από τα μέλη μιας κοινωνίας, που εκφράζεται με την ίση και ορθή εφαρμογή των γραπτών νόμων και με το σεβασμό των άγραφων νόμων. 2α.θεσμός της πολιτείας που έχει σκοπό την επιβολή των νόμων, όταν αυτοί παραβιάζονται και την τιμωρία αυτών που παρανομούν, καθώς και η εξουσία που προέρχεται από αυτόν. Εδώ αναφερόμαστε στους νόμους που θα έπρεπε να τηρούνται για να ζούμε αρμονικά σε μια οργανωμένη κοινωνία όλοι μας. Δεν συμβαίνει δυστυχώς αυτό, διότι ο κόσμος μας δεν είναι όσο καλός φαντάζει.

Σχέση ισότητας – δικαιοσύνης

Και φτάνουμε επιτέλους εκεί που θέλουμε να καταλήξουμε. Για να είναι μία κοινωνία δίκαιη θα πρέπει οι νόμοι να είναι ευέλικτοι υπέρ των αδυνάτων. Δηλαδή δεν μπορεί για παράδειγμα κάποιος που είναι αρτιμελής να έχει προτεραιότητα έναντι κάποιου ανθρώπου με κινητικά προβλήματα ή ατόμου μεγάλης ηλικίας. Με την ίδια λογική ο άνθρωπος θα πρέπει να προστατεύει τα ζώα και τα φυτά διότι και οι δύο αυτές κατηγορίες των ζωντανών οργανισμών στερούνται λογικής (η πρώτη) και κίνησης (η δεύτερη) σε σχέση με το ανθρώπινο είδος. Οπότε και εδώ καταλήγουμε πως πρέπει να εφαρμόζεται η δικαιοσύνη και όχι η ισότητα. Ένα ακόμη «δυνατό» παράδειγμα είναι το εξής: φανταστείτε μια χώρα να έχει νόμους όχι περί ισότητας όλων αλλά περί ανισότητας για να ευνοούνται οι ευπαθείς ομάδες. Δηλαδή λόγω θέσης, μόρφωσης και κύρους ένας βουλευτής θα έπρεπε να πληρώσει πρόστιμο βάσει του μισθού του και όχι όσο ένας απλός πολίτης που ανταμείβεται με το βασικό μισθό. Έτσι με αυτόν τον τρόπο θα λειτουργούσε άψογα και η δημοκρατία και η δικαιοσύνη. Ακριβώς με την ίδια λογική μπορούμε να σκεφτούμε πάρα πολλά άλλα παραδείγματα τα οποία καταλήγουν σε αυτό το συμπέρασμα.

Μία κοινωνία λειτουργεί σωστά βάσει σεβασμού στους νόμους και στους άλλους ανθρώπους, βάσει προστασίας των αδύναμων αλλά και των ζώων και των φυτών και βάσει τήρησης της δικαιοσύνης με γνώμονα τη λογική και όχι το προσωπικό συμφέρον. Οπότε ο τρόπος που μας προβάλλουν την ισότητα είναι λάθος και πάντα θα πρέπει με τη λογική να εξετάζουμε τι πρέπει να πράττουμε και τι όχι. Αυτό είναι υποχρέωση μας για τον εαυτό μας, την κοινωνία και για να παραδώσουμε ένα καλύτερο μέλλον στις επόμενες γενεές.

Share this post